پرش به محتوا

اتحاد شخصی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نشان سلطنتی پادشاهی لهستان و دوک نشین بزرگ لیتوانی که از سال ۱۵۶۹ تا ۱۷۹۵ در اتحاد شخصی قرار داشتند.

اتحاد شخصی (انگلیسی: Personal union)، ترکیبی از دو یا چند حکومت (کشور) است که دارای پادشاه یا فرمانروای مشترکی هستند در حالی که مرزها، قوانین و منافعشان از یکدیگر متمایز است.[۱][۲] در مقابل، در حالت اتحاد حقیقی کشورهای دخیل تا حدودی از جمله در اشتراک برخی ارگان‌های حکومتی به یکدیگر مرتبط هستند. در فدراسیون یا حکومت متمرکز نیز خودمختاری دولت دو کشور را از یکدیگر جدا می‌سازد اما همچنان یک دولت مرکزی واحد در راس امور قرار دارد.

لزومی بر موروثی بودن اتحاد شخصی وجود ندارد.[۳]

ایجاد یک اتحاد شخصی می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برای مثال در صورتی که همسر یک پادشاه، تبدیل به ملکه حاکم کشور دیگری بشود، فرزند او پادشاهی هر دو کشور را به ارث می‌برد یا اگر پادشاه حاکم بر یک کشور سلطنت کشور دیگری را به ارث ببرد، تشکیل یک اتحاد شخصی می‌کند.

اتحاد شخصی همچنین می‌تواند مدون (مانند اشاره واضح قانون اساسی کشورها برداشتن پادشاهی مشترک) یا غیر مدون باشد. در شکل دوم اتحاد به راحتی می‌تواند از هم بپاشد (مثلاً به سبب مرگ پادشاه اتحادی که دو کشور عضو آن دارای قوانین جانشینی مختلفی هستند).

از آنجایی که روُسای جمهور به‌طور معمول از بین شهروندان همان کشور انتخاب می‌شوند، مفهوم اتحاد شخصی تاکنون و تقریباً هرگز از یک پادشاهی به یک جمهوری منتقل نشده‌است. با این حال در یک نمونهٔ نادر رئیس‌جمهور فرانسه، به شکل مشترک با اسقف ناحیه اورخل اسپانیا، شاهزاده آندورا به حساب می‌آید تا فرانسه کم و بیش در گونه ای از اتحاد شخصی با سلطنت کشور همسایه، آندورا (به صورت غیر موروثی) قرار داشته باشد.

ایتالیا

[ویرایش]

اتحاد شخصی با پادشاهی آلبانی (۱۹۴۳–۱۹۳۹)

اتریش

[ویرایش]

براندنبورگ

[ویرایش]

پرتغال

[ویرایش]

مجارستان

[ویرایش]

چین

[ویرایش]
  • اتحاد شخصی با پادشاهی کره‌ای گوریو، (۱۳۱۳–۱۳۰۸)

دانمارک

[ویرایش]

انگلستان

[ویرایش]

بریتانیای کبیر

[ویرایش]

پادشاهی متحد (بریتانیا)

[ویرایش]
  • اتحاد شخصی با شاهزاده‌نشین هانوفر (۱۸۰۶–۱۸۰۱)
  • اتحاد شخصی با پادشاهی هانوفر (۱۸۳۷–۱۸۱۴)

فرانسه

[ویرایش]

لهستان

[ویرایش]

زاکسن

[ویرایش]

روسیه

[ویرایش]
  • اتحاد شخصی با لهستان (۱۸۳۱–۱۸۱۵)

اسپانیا

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Joseph Lalor, ed. , Cyclopaedia of Political Science بایگانی‌شده در ۶ فوریه ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine. New York: Maynard, Merrill, and Co. Accessed 13 June 2013
  2. Oppenheim, Lassa; Roxbrough, Ronald (2005). International Law: A Treatise. The Lawbook Exchange. ISBN 1-58477-609-9. Retrieved 13 June 2013.
  3. In the Holy Roman Empire, many prince-bishops had themselves elected to separate prince-bishoprics, that they ruled in a personal union. For example, Joseph Clemens von Bayern (1671–1723) was Prince-Bishop of Freising (1685–1694), Prince-Bishop of Regensburg (1685–1694), Prince-Elector of Cologne (1688–1723), Prince-Bishop of Liège (1694–1723) and Prince-Bishop of Hildesheim (1702–1723).