جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

جان بی‌جمال جانان
زبان	فارسی
شاعر	حافظ
شمار ابیات	۹
بحر	مضارع مثمن اخرب مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن
متن
جان بی جمال جانان میل جهان ندارد هر کس که این ندارد حقّا که آن ندارد با هیچ‌کس نشانی زان دلستان ندیدم یا من خبر ندارم یا او نشان ندارد هر شبنمی در این ره صد بحر آتشینست دردا که این معمّا شرح و بیان ندارد سرمنزل فراغت نتوان ز دست دادن ای ساربان فروکش کاین ره کران ندارد چنگ خمیده قامت می‌خواندت بعشرت بشنو که پند پیران هیچت زیان ندارد ای دل طریق رندی از محتسب بیاموز مستست و در حق او کس این گمان ندارد احوال گنج قارون کایّام داد بر باد در گوش دل فروخوان تا زر نهان ندارد گر خود رقیب شمعست اسرار ازو بپوشان کان شوخ سربریده بند زبان ندارد کس در جهان ندارد یک بنده همچو حافظ زیرا که چون تو شاهی کس در جهان ندارد ۲ ۴ ۶ ۸ نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒ ⇐

غزلی با مطلع «جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد»، غزل شمارهٔ ۱۲۶ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

در اجراها

عبدالوهاب شهیدی در برنامهٔ شمارهٔ ۵۱ از مجموعهٔ گل‌های تازه این غزل را در دستگاهِ شور و محمدرضا شجریان در برنامهٔ شمارهٔ ۱۵۶ از همان مجموعه این غزل را در آوازِ افشاری اجرا کرده‌اند.

منابع

• حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.
• دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوش‌خوانی‌های شعر حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.