اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

اگر روم ز پی‌اش
زبان	فارسی
شاعر	حافظ
شمار ابیات	۷
بحر	مُجتَثّ مثمن مخبون محذوف مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
متن
اگر روم ز پیش فتنها برانگیزد ور از طلب بنشینم بکینه برخیزد و گر برهگذری یکدم از وفاداری چو گرد در پیش افتم چو باد بگریزد و گر کنم طلب نیم بوسه صد افسوس ز حقّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد من آن فریب که در نرگس تو می‌بینم بس آب روی که با خاک ره برآمیزد فراز و شیب بیابان عشق دام بلاست کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد تو عمر خواه و صبوری که چرخ شعبده‌باز هزار بازی از این طرفه‌تر برانگیزد بر آستانهٔ تسلیم سر بنه حافظ که گر ستیزه کنی روزگار بستیزد ۲ ۴ ۶ نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒ ⇐

غزلی با مطلع «اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد»، غزل شمارهٔ ۱۵۵ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

در اجراها

عبدالوهاب شهیدی در برنامهٔ شمارهٔ ۱۱۲ از مجموعهٔ گل‌های تازه این غزل را در دستگاهِ سه‌گاه، و حسین قوامی در برنامهٔ شمارهٔ ۱۵۴ از مجموعهٔ برگ سبز در آوازِ بیات زند اجرا کرده‌اند.

منابع

• حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.
• دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوش‌خوانی‌های شعر حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.