آرتیفکت پذیرفتاری مغناطیسی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک تصویر از یک فانتوم. آرتیفکت پذیرفتاری مغناطیسی در سمت چپ تصویر قابل مشاهده است.

آرتیفکت پذیرفتاری مغناطیسی یا درستنمای پذیرفتاری مغناطیسی (به انگلیسی: Magnetic susceptibility artifact) نوعی آرتیفکت در ام آر آی است.[۱]

این درستنماها با طولانی‌تر شده زمان اکو و با ردیف تصویرسازی گرادیان اکو تشدید می‌شوند.

دلایل[ویرایش]

این آرتیفکت را بویژه در مرزهای اعضایی از بدن که پذیرفتاری مغناطیسی متفاوتی دارند (مثل مثلاً سطوح مشترک بین بافت و هوا، یا بافت و چربی) می‌توان مشاهده کرد.[۱] اکثر بافتهای بدن دیامغناطیس هستند (و لذا میدان مغناطیسی را در اطراف خود کاهش می‌دهند)، و لیکن برخی تولیدات بدن در خون پارامغناطیس هستند (و لذا میدان مغناطیسی را در اطراف خود افزایش می‌دهند).

آثار[ویرایش]

اجسام فرومغناطیس همانند آهن، نیکل، و کوبالت میدان مغناطیسی را در اطراف خود بشدت افزایش می‌دهند. تغییرات در پذیرفتاری مغناطیسی باعث اعوجاج در میدان گشته و باعث تغییراتی در زمان استراحت اسپین-اسپین و زمان استراحت اسپین-لاتیس می‌گردند.

راه‌های کمینه سازی[ویرایش]

این آرتیفکت را غالباً با استفاده از روشهای تصویربرداری که دارای حساسیت کمتری هستند (همانند ردیف تصویرسازی اسپین اکو و اسپین اکو سریع) می‌توان کاهش داد. و البته بایستی هرگونه اجسام فرومغناطیس را (همانند گیره موی سر و ریمل مژه وابرو) را نیز از دستگاه و محیط اسکن دور نگاه داشت.

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ MRI The Basics. Ray Hashemi. 2004 ص۲۱۳

پیوند به بیرون[ویرایش]