شهر کربن صفر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شهر کربن صفر هدف برنامه ریزان شهری است [۱] که می‌توان آن را به شکل‌های مختلفی تعریف کرد. در مفهوم محدودتر تولید و استفاده از انرژی، شهری با کربن صفرT شهری است که به همان میزان یا بیشتر که انرژی پایدار بدون کربن استفاده می‌کند، تولید کند.[۲][۳]

در مفهوم گسترده‌تر با رویکرد مدیریت انتشار گازهای گلخانه‌ای، شهری با کربن صفر شهری است که ردپای کربن خود را با استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر به حداقل (ایده‌آل صفر یا منفی) کاهش می‌دهد. کاهش انتشار کربن از طریق طراحی شهری کارآمد، استفاده از فناوری و تغییر سبک زندگی و تعادل انتشار گازهای گلخانه ای باقیمانده از طریق ترسیب کربن تحقق می‌یابد.[۴][۵][۶]

از آنجایی که زنجیره تأمین یک شهر بسیار فراتر از مرزهای آن امتداد دارد، مؤسسه زیست‌محیطی های میدوز (High Meadows) از دانشگاه پرینستون، استفاده از یک تعریف فرامرزی از شهر با کربن خالص صفر را پیشنهاد می‌کند که «شهری است که زیرساخت کربن خالص صفر و سیستم‌های تامین غذا دارد».[۷]

آرایه سیستم فتوولتائیک خورشیدی روی یک پشت بام در هنگ کنگ

در اکثر شهرها در سراسر جهان از زغال سنگ، نفت یا گاز به عنوان منبع اصلی انرژی استفاده می‌شود و در نتیجه دی‌اکسید کربن را در جو آزاد می‌کنند که یک گاز گلخانه ای کلیدی است؛ بنابراین توسعه شهرها ارتباط تنگاتنگی با علل و تأثیرات تغییرات آب و هوایی دارد.[۴][۸] تا سال ۲۰۱۹ شهرها دو سوم کل انرژی را مصرف می‌کرده‌اند و ۷۰ درصد از انتشار گازهای گلخانه ای مرتبط با انرژی را تولید می‌کنند.[۹][۱۰][۱۱]

در حال حاضر بیش از ۵۰ درصد از مردم جهان در شهرها زندگی می‌کنند؛ نسبتی که پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ به ۷۰ درصد و تا سال ۲۰۸۰ تقریباً ۸۰ درصد افزایش یابد.[۵] توسعه شهری با تمرکز بر کاهش کربن، به عنوان یک روند اجتناب ناپذیر برای شهرسازی پایدار دیده می‌شود. اهداف اساسی شامل اجتناب از آسیب به سیاره زمین و مقابله با تأثیرات تغییرات آب و هوایی است.[۸][۱۲][۱۳] تا سال ۲۰۲۲ بیش از ۱۰۰۰ شهر در سرتاسر جهان به عنوان بخشی از کمپین مسابقه شهرها به سمت صفر(Cities Race to Zero)، بخشی از یک کمپین بزرگتر سازمان ملل متحد با نام Race to Zero، اقداماتی را در واکنش به تغییرات آب و هوایی انجام داده‌اند.[۵] در میان آنها ۲۵ ابرشهر از جمله ریودوژانیرو، نیویورک، پاریس، اسلو، مکزیکو سیتی، ملبورن، لندن، میلان، کیپ تاون، بوئنوس آیرس، کاراکاس، کپنهاگ، ونکوور و هنگ کنگ وجود دارد. در ایالات متحده، بیش از ۱۰۰ شهر متعهد شده‌اند که کربن صفر شوند.[۱۴]

یک شهر توسعه یافته مدرن که تلاش می‌کند به وضعیت کربن خالص صفر دست یابد، نیاز به ارزیابی هفت سیستم تأمین کلیدی در حوزه انرژی، حمل و نقل، ارتباطات، مواد غذایی، مصالح ساختمانی، آب، زیرساخت سبز و مدیریت زباله دارد.[۱۵] استراتژی‌های رسیدن به صفر خالص، شامل توسعه منابع انرژی تجدیدپذیر، کاهش مصرف انرژی و منابع از طریق طراحی بهتر شهری و تغییر سبک زندگی، کاهش ضایعات، و ایجاد فضاهای سبز و مخازن کربن برای حذف کربن از جو است. رویکردهای برنامه‌ریزی شهری پایدار شهرهای بدون کربن به‌طور فزاینده ای بر استفاده از منابع غذایی، انرژی و منابع تجدیدپذیر محلی تأکید دارند.[۱۶]

برخی از برنامه ریزان شهری به جای استفاده و تطبیق شهرهای موجود، شهرهای بدون کربن را از ابتدا و نقطه صفر طراحی کرده‌اند. این امر به برنامه ریزان شهری امکان کنترل بیشتری بر تمام جنبه‌های طراحی شهر می‌دهد و این که چگونه هر شهر می‌تواند به عدم انتشار کربن کمک کند.

چنین طراحی ای، شهر را قادر می‌سازد که از صرفه جویی در مقیاس بزرگ و از گزینه‌های بیشتر در ساخت و ساز که ممکن است در شهری با ساختارهای موجود امکان‌پذیر نباشد، بهره‌مند شود. چنین شهرهایی با کربن صفر شرایط زندگی و توسعه اقتصادی بهینه را حفظ می‌کنند و در عین حال اثرات زیست‌محیطی را حذف می‌کنند.[۱۲]

اصول راهنما[ویرایش]

صفر خالص یک مفهوم علمی است که می‌توان آن را بر اساس اهداف قابل اندازه‌گیری تعریف کرد. این می‌تواند چارچوب مرجعی برای درک و ارزیابی تأثیر اقدامات برای رسیدگی به تغییرات آب و هوا فراهم کند. استفاده از مفهوم صفر خالص به عنوان چارچوبی برای اقدامات اقلیمی، باید به عنوان بخشی از فعالیت‌های جاری سیستم‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادیف عملیاتی، اندازه‌گیری و پایش شود.[۱۷]

بازه زمانی مورد نیاز یک عامل اساسی است که باعث تعیین فوریت اقدامات برای صفر خالص می‌شود. از سال ۲۰۲۱، تأثیر انتشار کربن بر گرمایش سطح سیاره یکنواخت، تقریباً خطی و بلند مدت است؛ بنابراین، تلاش برای دستیابی به صفر خالص باید برنامه‌های بلندمدتی باشد که در چندین دهه حفظ و حمایت شود. هدف صفر خالص، دستیابی به حالت تعادلی است که بتوان آن را طی چندین دهه تا قرن‌ها حفظ کرد.

دانشمندان می‌توانند تغییرات در حال اتفاق در جو کره زمین را اندازه‌گیری کنند و بودجه مورد نیاز برای کربن را تخمین بزنند، اما شناسایی و عملیاتی کردن مداخلات بایستی در سطوح مختلف در سراسر جهان رخ دهد. به عنوان یک چارچوب مرجع برای تصمیم گیرندگان، تأثیر این موضوع در سطح جهانی باید به اهداف قابل تعریف برای نهادها در سطوح ملی، زیرملی، شرکتی، سازمانی و فردی تبدیل شود.

در عمل، تعیین اهداف خالص صفر به صورت خودتنظیمی و داوطلبانه بوده‌است. حقوق، اهدافی را تعیین می‌کنند تا به آن‌ها دست یابند. برخی از آنها در کمپین‌ها و ابتکارات داوطلبانه مانند توافق پاریس، کمپین مسابقه تا صفر سازمان ملل، رقابت شهرها تا صفر، انجمن مالکان دارایی‌های خالص صفر و ابتکار اهداف مبتنی بر علم از جمله این اقدامات است. ارزیابی‌های منظم پیشرفت از جمله ارزیابی‌های ابتکارات جهانی مستقل مانند CDP و ابتکار مسیر انتقال (TPI)، نوعی بازخورد را ارائه می‌دهد. تا سال ۲۰۲۲ بیش از ۱۰۰۰ شهر، شامل ۲۵ کلان شهر در سراسر جهان و ۱۰۰ شهر در ایالات متحده، بخشی از پویش Cities Race to Zero هستند.[۱۸]

در حالی که تعیین اهداف، یک امر کلیدی است، اما اهداف باید از طریق مکانیسم‌های مؤثر برای حکمرانی، نظارت، پاسخگویی و گزارش‌دهی پایش و پیگیری شود. اهداف بلندمدت باید به اقدامات عملی کوتاه‌مدت، با برنامه‌ها و روش‌های دقیق برای ایجاد خطوط پایه، اندازه‌گیری نتایج و ارزیابی اثرات تبدیل شوند. از بسیاری جهات، شهرها برای رسیدگی مؤثر به مسائل آب و هوایی در موقعیت حساسی قرار دارند: آنها به اندازه کافی بزرگ هستند که از صرفه جویی در مقیاس بهره ببرند و به اندازه کافی به مشکلات واقعی نزدیک هستند تا بر توسعه استراتژی‌های واقعی قابل اجرا تمرکز کنند. با افزایش تقاضا، انگیزه قوی برای رسیدگی به مسائل و یافتن و به اشتراک گذاری راه حل‌ها ایجاد می‌شود.

هفت رویکرد از کربن صفر خالص برای استفاده موفقیت‌آمیز از آن به عنوان چارچوبی برای اقدام آب و هوایی بسیار مهم است. این رویکردها با توسعه شهرهای صفر خالص مرتبط هستند.

  • زودتر بهتر است. اقدامات اقلیمی پیشرو، همراه با برنامه‌ریزی بلندمدت طی سال‌ها یا دهه‌ها، مقرون به صرفه‌ترین راه برای دستیابی به اهداف دما و همچنین انعطاف پذیرترین راه در مواجهه با اطلاعات جدید است.
  • جامع باشید. با رسیدن سطح کربن به نقاط اوج بحرانی، برنامه‌هایی که به جای کاهش جزئی انتشار گازهای گلخانه‌ای به‌طور جامع مقابله می‌کنند، ضروری می‌شوند. نواحی مشکل دار که درمان آن‌ها سخت‌تر است باید در کنار موارد ساده‌تر مورد توجه قرار گیرند.
  • مراقب اتکای بیش از حد به استراتژی‌های حذف کربن در مراحل اولیه باشید. این‌ها هنوز به خوبی شناخته و درک نشده‌اند و ممکن است نگرش «تجارت مانند همیشه» را نسبت به تغییرات آب و هوایی پررنگ کند.
  • ارزیابی مجدد و بهبود سیستم‌ها برای جبران کربن. چنین سیستم‌هایی از نظر قابلیت‌های علمی و فنی مورد تردید قرار گرفته‌اند. یکپارچگی محیطی؛ ساختارهای نظارت، گزارش و راستی آزمایی؛ و اثرات اجتماعی و زیست‌محیطی.
  • به‌کارگیری اصول توسعه پایدار. دستیابی به صفر خالص در سطح جهانی مستلزم اجرای گذارهای عادلانه و عادلانه است که اهداف اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی را در مناطقی با شرایط بسیار متفاوت متعادل می‌کند.
  • بر استراتژی‌های گسترده برای پایداری تمرکز کنید. شهرها به‌طور بالقوه می‌توانند چندین مشکل را به‌طور همزمان، از طریق راه حل‌هایی که مبتنی بر طبیعت، مبتنی بر تنوع زیستی و رهبری مردم هستند، حل کنند. توجه به این نکته مهم است که والدین دارای فرزندان کوچک، فقرا، سالمندان و معلولان ممکن است شهر را متفاوت از آن‌هایی که ثروتمند هستند و راحت تر جابه‌جا می‌شوند، تجربه کنند.
  • فرصت‌ها را ببینید. راه‌حل‌ها و نوآوری‌های صفر خالص جدید منجر به تغییرات اقتصادی می‌شود که شامل فرصت‌هایی برای سرمایه‌گذاری، تجدید و رشد می‌شود.[۱۹]

شباهت‌های زیادی بین شهرهای بدون کربن و شهرهای اکو وجود دارد. بحث‌های مربوط به اکوشهرها به‌طور گسترده‌تری بر روی مسائل اجتماعی و زیست‌محیطی با تأکید کمتر بر نظارت بر کربن و ضرورت رسیدن به تعادل انرژی خالص متمرکز می‌شوند. بسیاری از اصول پیشنهادی برای توسعه شهرهای زیست‌محیطی نیز با شهرهای صفر خالص مرتبط هستند، از جمله تجدید نظر در اولویت‌های کاربری زمین برای ایجاد جوامع با کاربری مختلط پایدار؛ تجدید نظر در اولویت‌های حمل و نقل به نفع حمل و نقل پیاده، دوچرخه، گاری و حمل و نقل عمومی به جای خودرو؛ افزایش آگاهی زیست‌محیطی؛ حمایت از کشاورزی محلی و باغ‌های محلی و ترویج بازیافت و حفظ منابع.[۲۰]

زیرساخت‌های شهری[ویرایش]

ایستگاه دوچرخه سقف سبز برای حمل و نقل سبزتر، سایه و ذخیره کربن
ویدئوهای بیرونی
Solar oven
"Sustainable City Living on 1/10th of an Acre - Degrowth in the Suburbs, October 21, 2018

مناطق شهری شامل زیرساخت‌های ضروری برای انرژی، حمل و نقل، آب، غذا، سرپناه، ساخت و ساز، فضاهای عمومی و مدیریت زباله است. تغییر شهرها برای دستیابی به پایداری خالص صفر به معنای بازنگری در مسائل طرف عرضه (تأمین برق و حمل و نقل) و مسائل طرف تقاضا (کاهش استفاده از طریق طراحی و سیاست شهری بهتر) است. عوامل کلیدی در برنامه‌ریزی شهری عبارتند از تراکم، ترکیب کاربری زمین، اتصال و دسترسی.

برای رسیدن به صفر خالص، یک شهر باید مجموعاً انتشار گازهای گلخانه ای را به صفر برساند و تمام اقداماتی را که گازهای گلخانه ای منتشر می‌کند، را متوقف و اصلاح کند. همچنین دستیابی به پایداری خالص صفر به معنای در نظر گرفتن منابع، تولید مواد و اطمینان از اینکه آنچه وارد شهر می‌شود از طریق حمل و نقل بدون آلایندگی سفر می‌کند، است.

به نظر می‌رسد که انتشار گازهای گلخانه ای در یک مکان، با جابجایی فعالیت‌های ایجاد کننده انتشار به مکان دیگری کاهش می‌دهد، به هدف جهانی محیط زیست خالص صفر پایدار کمک نمی‌کند.

انرژی[ویرایش]

طرح کلی شبکه‌های برق ولتاژها و تصاویر خطوط الکتریکی برای آلمان و سایر سیستم‌های اروپایی معمول است.

برای تبدیل شدن به شهری با کربن صفر، انرژی‌های تجدیدپذیر باید جایگزین سایر منابع انرژی تجدید ناپذیر شود و به مروز به تنها منبع انرژی تبدیل شود؛ بنابراین یک شهر کربن صفر، شهری با انرژی‌های تجدیدپذیر و اقتصادی است. انتقال به شهر کربن صفر، به معنای بررسی تولید منابع انرژی مانند برق تجدیدپذیر و کربن زدایی در تولید برق است.[۱۲]

توسعه نیروگاه‌های خورشیدی و بادی به عنوان منابع اصلی انرژی، که در حال تبدیل شدن به ارزان‌ترین اشکال تولید انرژی هستند، نیازهای فزاینده به برق را برآورده می‌کند. تغییر به سمت انرژی خورشیدی، به این معنی است که می‌توان انرژی را نزدیک به نقطه استفاده از آن تولید کرد. یک زیرساخت انرژی پراکنده، برای مصرف‌کنندگان انرژی متصل به یک شبکه برق شهری یا منطقه ای، بسیار مناسب تر است.

توانایی ارائه منبع ثابت برق نیز با توسعه فناوری ذخیره‌سازی باتری کارآمدتر و مقرون به صرفه تر پشتیبانی می‌شود.

مسائل مربوط به برابری، تعادل و کارایی همگی به توزیع و استفاده انرژی مرتبط هستند. یک شبکه برق با کربن خالص یک پایه ضروری برای استراتژی‌های سمت عرضه است که هدف آن تغییر سیستم‌های تأمین ساختمان، مصرف انرژی، تحرک و استفاده از انرژی صنعتی سبک به برق است.

توسعه یک شبکه برق با کربن صفر خالص می‌تواند مبنایی برای انتقال فعالیت‌های کلیدی شهری مانند حمل و نقل، گرمایش و پخت و پز از سوخت‌های فسیلی به برق بدون کربن باشد.[۸]

حمل و نقل[ویرایش]

Elements of Low-Carbon Urban Development
عناصر توسعه شهری کم کربن: خودروهای کمتر، حمل و نقل عمومی بهتر، توسعه کاربری مختلط

تخمین زده می‌شود که حمل و نقل افراد و کالاها نزدیک به ۲۰ درصد از انتشار گازهای گلخانه ای جهانی را تشکیل می‌دهد. از نظر حمل و نقل، رویکردهای توسعه شهری کم کربن اغلب بر کاهش حمل و نقل مبتنی بر سوخت فسیلی، بهبود حمل و نقل عمومی و ایجاد مناطق توسعه کاربری مختلط تمرکز می‌کنند تا مردم بیشتر در نزدیکی خانه‌های خود کار کنند و خرید کنند و نیازهای حمل و نقل را کاهش دهند.

مطالعه ۲۷۴ شهر در سراسر جهان نشان می‌دهد که توسعه شهری فشرده، هم در شهرهای بزرگ و مرفه و هم در شهرهای کشورهای در حال توسعه، با زیرساخت‌های نوآورانه جدید اهمیت دارد و انتشار گازهای گلخانه ای شهری را تا ۲۵ درصد کاهش می‌دهد.[۲۱]

انتقال از خودروها و کامیون‌های با موتور سوخت فسیلی به خودروهای الکتریکی (EVs)، در سطح جهانی در حال وقوع است. چین مرکز اصلی رشد فناوری خودروهای الکتریکی بوده‌است.

فن‌آوری‌های سوخت خودرو که می‌توانند به کاهش مصرف انرژی کمک کنند شامل خودروهای الکتریکی هیبریدی، برقی پلاگین، گاز طبیعی و وسایل نقلیه با اتانول زیستی هستند.

انتظار می‌رود آخرین خودروهای دیزلی و بنزینی در دهه ۲۰۲۰ تولید شوند و تا سال ۲۰۴۰ با افزایش قیمت سوخت فسیلی، ۲۵ درصد یا بیشتر از تمام وسایل نقلیه در سراسر جهان برقی باشند.[۸]

سناریوی احتمالی حمل و ن هوشمند و پایدار

تمرکز محدود بر وسایل نقلیه برقی می‌تواند برنامه ریزان را به نادیده گرفتن فرصت‌های افزایش کارایی در سیستم‌های موجود سوق دهد. برنامه‌ریزی شهری خوب می‌تواند زیرساختی ایجاد کند که ابتکارات را در حوزه‌های مختلف، ترکیب و پشتیبانی کند.

به عنوان مثال، تولید انرژی خورشیدی و ایجاد هاب‌های شارژ در نزدیکی حمل و نقل عمومی می‌تواند، از استفاده از وسایل نقلیه الکتریکی برای حمل و نقل خصوصی و عمومی پشتیبانی کند. راه دیگری برای پشتیبانی از استفاده از وسایل نقلیه الکتریکی، ممکن است ادغام محل‌های شارژ خودروی برقی در تیرهای چراغ برق باشد.[۱۱]

برنامه ریزان شهری به‌طور فزاینده ای به دنبال استفاده از فناوری‌های دیجیتال برای ایجاد شهرهای هوشمندتر و پایدارتر هستند. برنامه‌ریزان امیدوارند با جمع‌آوری مجموعه داده‌های متنوع و مدل‌سازی تأثیر مداخلات احتمالی، جنبه‌های کلیدی مصرف انرژی، کیفیت هوا و ترافیک را برای بهبود شناسایی کرده و برای آن هدفگذاری کنند.

با استفاده از فناوری اندازه‌گیری هوشمند در ساختمان‌ها، روشنایی، لوازم خانگی و حمل و نقل، سیستم‌ها می‌توانند بهتر با شرایط متغیر سازگار شوند، مصرف انرژی را کاهش دهند و خدمات شهری را بهبود بخشند.[۲۲]

گرمایش، سرمایش و پخت و پز[ویرایش]

آشپزی القایی

گرمایش، سرمایش و پخت و پز نیز اهداف و حوزه‌هایی برای بهبود بهره‌وری در مصرف انرژی و کاهش انتشار کربن هستند. به دنبال اروپا و آسیا، مردم آمریکای شمالی به‌طور فزاینده‌ای از اجاق‌های گازی یا مقاومتی الکتریکی به پخت و پز القایی روی می‌آورند.[۲۳][۲۴]

مصرف‌کنندگان همچنین سیستم‌های گرمایشی را از زغال‌سنگ، نفت کوره یا گاز طبیعی به بخار برقی یا آب گرم و پمپ‌های حرارتی منبع هوا یا زمین برای گرمایش و سرمایش تغییر می‌دهند.

غذا[ویرایش]

تولید مواد غذایی به شدت به سوخت‌های فسیلی، تولید کود نیتروژن و تأمین انرژی ماشین‌های کشاورزی مورد استفاده در کاشت، نگهداری و برداشت محصولات، وابسته است. جابجایی مواد غذایی از محل تولیدکنندگان به سوی مصرف‌کنندگان نیز هزینه‌های عمده سوخت فسیلی را در بر می‌گیرد؛ زیرا بسیاری از محصولات تولید شده به دور از بازار بالقوه خود رشد می‌کنند و ماندگاری کوتاه مدتی دارند.

خرید نیازهای روزانه از از بازار کشاورزان محلی

بسیاری از کشورها برای به دست آوردن منابع غذایی حیاتی به بازارهای بین‌المللی وابسته هستند. زنجیره‌های تولید و تأمین مواد غذایی به‌طور فزاینده ای به دلیل تأثیرات تغییرات آب و هوایی بر کشاورزی، همه‌گیری COVID-19 و جنگ در اوکراین بی‌ثبات می‌شوند. در ایالات متحده، در همان زمان که میلیون‌ها آمریکایی با ناامنی غذایی مواجه می‌شوند، ۴۰ درصد مواد غذایی هدر می‌رود.

استفاده از مواد غذایی با تاریخ نزدیک به انقضا و قابل استفاده برای توزیع مجدد بین نیازمندان

در سطح مصرف‌کنندگان، گام‌هایی برای دستیابی به صفر خالص شامل استفاده بیشتر از غذاهای محلی و گیاهی، به حداقل رساندن ضایعات مواد غذایی و کمپوست کردن ضایعات گیاهی باقی‌مانده‌است. مصرف‌کنندگان و سرمایه‌گذاران نیز ممکن است بر اساس ردپای کربن و شفافیت، از شرکت‌ها حمایت کنند.

از نظر زیرساخت‌های شهری، ابتکارات برای شناسایی و تغییر مسیر مواد غذایی قابل استفاده ("نجات غذایی")، برای جداسازی جریان‌های زباله، و بهبود مدیریت ضایعات مواد غذایی، همگی مهم هستند.

در کشورهای کم درآمد، از سیستم‌های بیوگاز در مقیاس کوچک و خانگی برای تبدیل زباله‌ها به انرژی استفاده می‌شود. کمپوست سازی و هضم بی هوازی (AD) به‌طور فزاینده ای در کشورها در تمام سطوح درآمد استفاده می‌شود.[۲۵]

کشاورزان و جوامع کشاورز برای حرکت به سمت شیوه‌های کشاورزی سازگارتر با سیاست‌های کاهش تغییرات آب و هوا، کشاورزی احیاکننده و ترسیب زیستی به حمایت علمی، فنی و مالی نیاز دارند.[۲۶] همکاری بین ذینفعان در تمام سطوح بخش خصوصی، دولتی و مدنی برای بهبود زیرساخت‌های بخش مواد غذایی مورد نیاز است.

ساخت و ساز[ویرایش]

ویژگی‌های متداول بهره‌وری انرژی مسکونی: ساخت و ساز محکم، عایق، پنجره‌های کارآمد انرژی، گرمایش و سرمایش
خانه انرژی صفر ساخته شده در آلمان، ۱۹۹۲، با سیستم‌های فتوولتائیک و حرارتی خورشیدی

بهره‌وری انرژی ساختمان‌ها را می‌توان به روش‌های مختلفی ارزیابی کرد و بهبود بخشید که به کاهش انتشار کربن کمک کند. معمولاً عایق کاری دیوارها و پنجره‌های دوجداره در شهرهای سردتر استفاده می‌شود. ادغام ویژگی‌هایی مانند پانل‌های خورشیدی، سقف‌ها و دیوارهای سبز و پمپ‌های حرارتی در ساختمان‌های جدید یا موجود، می‌تواند مصرف انرژی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.[۲۷]

انواع جدیدی از مواد ومصالح ساختمانی مانند شیشه هوشمند، برای بهبود بهره‌وری انرژی ر ساختمان‌ها در حال توسعه هستند.[۲۸]

بهره‌وری انرژی تنها عاملی نیست که باید در نظر گرفته شود. انواع مواد مورد استفاده می‌تواند به‌طور گسترده‌ای در هزینه‌های کربن اولیه و اضافی آنها متفاوت باشد. مهم است که به دقت انتشار آلایندهای قابل دیدن مواد موجود را در نظر بگیرید. محققان همچنین در حال کار بر روی ساخت مواد ساختمانی هستند که در طول تولید کربن آزاد نکنند یا بتوانند کربن بیشتری را جذب و ذخیره کنند.

فولاد و سیمان به شدت در ساخت و ساز استفاده می‌شود و ساخت آنها بسیار انرژی بر است. مواد مبتنی بر زیست توده مانند چوب و بامبو هزینه کمتری برای تشکیل انرژی دارند. روش‌های بازیافت و استفاده مجدد از زباله‌های ساختمانی همچنین می‌تواند در میزان انرژی صرف شده برای تولید و حمل مواد صرفه‌جویی کند.

اندازه ساختمان‌ها، هم از نظر ساخت و هم از نظر کاربری بر هزینه‌های انرژی آنها تأثیر دارد. برخی از کارشاسان، ساختمان چهار طبقه چند خانواری ساخته شده از مواد کم کربن با تراکم بالاتر مانند کاه و چوب را به عنوان، ساختمان‌های ایده‌آل توصیه می‌کنند.[۲۹]

ساختمان‌های چند واحدی متوسط می‌توانند در طول ساخت‌وساز، صرفه‌جویی در مقیاس بزرگ داشته باشند و احتمالاً از نظر استفاده و مصارف نیز اقتصادی‌تر از خانه‌های تک واحدی هستند. ساختمان‌های بلند، به ویژه در آب و هوای گرم، هزینه بیشتری برای خنک کردن و بهره‌برداری دارند. هنگام برنامه‌ریزی یک منطقه، ترکیبی از ساختمان‌های متوسط و بلند در قالب شهری فشرده احتمالاً کارآمد خواهد بود.[۳۰]

زیرساخت سبز[ویرایش]

مؤلفه‌های بالقوه زیرساخت سبز، کمیسیون اروپا
مدیریت بارش‌ها در فضای سبز کنار پیاده‌رو

زیرساخت‌های سبز شامل باغ‌های خصوصی و عمومی، پارک‌ها، درختان و کشاورزی شهری است. زیرساخت سبز شهری، اثرات ناشی از انتشار کربن را به طرق مختلف کاهش می‌دهد. این موارد از طریق حذف و ذخیره دی‌اکسید کربن به‌طور طبیعی، و با ایجاد سایه و خنک کردن مناطق اطراف خود، نیاز به مصرف انرژی برای خنک کردن خانه‌ها را کاهش می‌دهد. توسعه فضای سبز در شهرها، به ویژه با درختان با عمر طولانی، یک روش مقرون به صرفه برای ترسیب کربن است.

گنجاندن فضای سبز در مناطق شهری همچنین می‌تواند به طیف گسترده‌ای از مسائل دیگر، از سلاب گرفته تا سلامت روان کمک کند.[۳۱]

تبادل ضایعات و انرژی[ویرایش]

جداسازی مواد برای بازیافت

ضایعات و زباله‌ها را می‌توان از طرق مختلفی از جمله استفاده مجدد، بازیافت، ذخیره‌سازی، تصفیه، بازیافت انرژی و دفع مدیریت کرد.[۳۲] در برخی موارد، محصول جانبی یک مجموعه از فرایندها می‌تواند توسط شخص دیگری به نفع خود استفاده شود، که گاهی اوقات به عنوان همزیستی صنعتی شهری شناخته می‌شود.

به عنوان مثال، گرمای اتلاف صنایع و فروشگاه‌های مواد غذایی برای گرم کردن ساختمان‌های مسکونی و تجاری استفاده شده‌است.[۳۳] شهر شارلوت، کارولینای شمالی تبدیل شدن به شهر بدون زباله را به عنوان یکی از چهار حوزه کلیدی عملکرد برای هدف توسعه اقتصاد دایره ای شناسایی کرده‌است.

مجموعه گازهای دفن زباله

«انرژی از زباله» فرآیندهایی را توصیف می‌کند که از طریق آنها محصولات جانبی مفید، مانند انرژی می‌توانند از منابع غیرقابل استفاده، بازیابی شوند.[۳۴] فن آوری‌هایی برای جذب و ذخیره کربن برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای از نیروگاه‌های سوخت فسیلی و منابع صنعتی در حال توسعه هستند.

جمع‌آوری و دفع زباله می‌تواند به‌طور بالقوه برای تولید برق، بخار یا گرما مورد استفاده قرار گیرد، اما هنوز سیستم‌های پشتیبان برای آن به خوبی توسعه نیافته‌اند.

بررسی تلاش‌ها برای دستیابی به ضایعات صفر نشان می‌دهد که این اصطلاح اگرچه به‌طور گسترده استفاده می‌شود ولی به‌طور پیوسته نیست. بسیاری از کشورها فاقد یک استراتژی کلی در مورد سیساتگذاری زباله صفر هستند. در بیشتر موارد در ایالات متحده، مدیریت زباله ناکارآمد است.

بدون استراتژی و سیاست‌های شفاف ملی زباله صفر که حوزه‌های کلیدی را مشخص می‌کند، هماهنگ‌کردن و ترویج طرح‌های زباله صفر در جوامع و صنعت دشوار است.[۳۵]

اندازه‌گیری صفر خالص[ویرایش]

ارزیابی ردپای کربن شهرها یک موضوع پیچیده در مدیریت شهری است. چهار سیستم اصلی حسابداری برای اندازه‌گیری گازهای گلخانه‌ای شهری توسعه یافته‌اند که هر کدام با مفهومی متفاوت از معنای شهر با کربن صفر خالص توسعه یافته‌اند: حسابداری مبتنی بر منبع منطقه‌ای، زیرساخت‌های زنجیره تأمین در سطح جامعه، ردپای گازهای گلخانه‌ای، پایش گازهای گلخانه ای در سطح جامعه.[۳۶]

انگلستان نمونه ای از کشورهایی است که انتشار گازهای گلخانه ای را اندازه‌گیری می‌کنند و پیشرفت خود را با استفاده از انواع معیارهای رسمی مختلف به سمت وضعیت صفر خالص، ارزیابی می‌کند.[۳۷]




منابع[ویرایش]

  1. ↑ Thalheimer, Lisa; Oh, Woi Sok (2023). "An inventory tool to assess displacement data in the context of weather and climate-related events". Climate Risk Management. 40: 100509. doi:10.1016/j.crm.2023.100509. ISSN 2212-0963.
  2. ↑ "Net Zero City Definition". Law Insider (به انگلیسی). Retrieved 2024-03-07.
  3. ↑ "Net Zero City Definition". Law Insider (به انگلیسی). Retrieved 2024-03-07.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Padmanaban, Deepa (2022-06-09). "How cities can fight climate change". Knowable Magazine. doi:10.1146/knowable-060922-1.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ «Towards the Zero-Carbon City» (PDF). www.sustainablefinance.hsbc.com.
  6. ↑ Allen, Myles R.; Friedlingstein, Pierre; Girardin, Cécile A.J.; Jenkins, Stuart; Malhi, Yadvinder; Mitchell-Larson, Eli; Peters, Glen P.; Rajamani, Lavanya (2022-10-17). "Net Zero: Science, Origins, and Implications". Annual Review of Environment and Resources (به انگلیسی). 47 (1): 849–887. doi:10.1146/annurev-environ-112320-105050. ISSN 1543-5938.
  7. ↑ Kortum, Grace; Vecchi, Gabriel A.; Hsieh, Tsung-Lin; Yang, Wenchang (2024-03-01). "Influence of Weather and Climate on Multidecadal Trends in Atlantic Hurricane Genesis and Tracks". Journal of Climate. 37 (5): 1501–1522. doi:10.1175/jcli-d-23-0088.1. ISSN 0894-8755.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ ۸٫۳ Seto, Karen C.; Churkina, Galina; Hsu, Angel; Keller, Meredith; Newman, Peter W.G.; Qin, Bo; Ramaswami, Anu (2021-10-18). "From Low- to Net-Zero Carbon Cities: The Next Global Agenda". Annual Review of Environment and Resources (به انگلیسی). 46 (1): 377–415. doi:10.1146/annurev-environ-050120-113117. ISSN 1543-5938.
  9. ↑ Owen-Burge, Charlotte (2021-05-06). "Carbon neutral cities: Can we fight climate change without them?". Climate Champions (به انگلیسی). Retrieved 2024-03-07.
  10. ↑ "Cities: a 'cause of and solution to' climate change | UN News". news.un.org (به انگلیسی). 2019-09-18. Retrieved 2024-03-07.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ International Energy Agency (September 2022). ""Empowering Cities for a Net Zero Future: Unlocking resilient, smart, sustainable urban energy systems"" (PDF). www.iea.org (به انگلیسی).
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ Peng, Yuan; Bai, Xuemei. "Experimenting towards a low-carbon city: Policy evolution and nested structure of innovation". Journal of Cleaner Production (به انگلیسی). 174: 201–212. doi:10.1016/j.jclepro.2017.10.116.
  13. ↑ Morris, Langdon; Naz, Farah (2021). Net zero city : the ten-year transformation plan : how to overcome the climate crisis by 2032. Langdon Morris. ISBN 979-8465361156.
  14. ↑ «More than 100 American Cities Make Historic Pledge to Accelerate Net-Zero Emissions, Deliver Action Needed to Meet National Climate Goals». C40 Cities (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۰۷.
  15. ↑ Ramaswami, Anu; Tong, Kangkang; Canadell, Josep G.; Jackson, Robert B.; Stokes, Eleanor; Dhakal, Shobhakar; Finch, Mario; Jittrapirom, Peraphan; Singh, Neelam (2021-05-13). "Carbon analytics for net-zero emissions sustainable cities". Nature Sustainability (به انگلیسی). 4 (6): 460–463. doi:10.1038/s41893-021-00715-5. ISSN 2398-9629.
  16. ↑ Dabaieh, Marwa; Maguid, Dalya; El Mahdy, Deena (27 February 2019). "Towards Adaptive Design Strategies for Zero-Carbon Eco-Cities in Egypt". In Almusaed, Amjad; Almssad, Asaad (eds.). Sustainable Cities - Authenticity, Ambition and Dream. IntechOpen. ISBN 978-1-78985-524-1.
  17. ↑ Wagner-Vinson, Christa; Yates, Emily (2018-10-14). "Envision Charlotte Project Final Report". {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  18. ↑ «From LA to Bogotá to London, global mayors unite to deliver critical city momentum to world leaders tasked with keeping 1.5 degree hopes alive at Glasgow's COP26». C40 Cities (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۰۷.
  19. ↑ «Our Stories». About BMO (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۰۷.
  20. ↑ Mark Roseland (August 1997). "Dimensions of the eco-city". www.researchgate.net (به انگلیسی).
  21. ↑ Creutzig, Felix; Baiocchi, Giovanni; Bierkandt, Robert; Pichler, Peter-Paul; Seto, Karen C. (2015-05-19). "Global typology of urban energy use and potentials for an urbanization mitigation wedge". Proceedings of the National Academy of Sciences (به انگلیسی). 112 (20): 6283–6288. doi:10.1073/pnas.1315545112. ISSN 0027-8424.
  22. ↑ Michie، Craig؛ Cohen، Ronald (۲۰۲۱-۱۲-۱۷). «How measuring emissions in real time can help cities achieve net zero». The Conversation (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۰۷.
  23. ↑ Tama, Alberto (2022). "Deployment of Electric Induction Technologies into Cooktops Plates as a Part of Energy Sustainability". Smart Grid and Renewable Energy. 13 (03): 55–74. doi:10.4236/sgre.2022.133004. ISSN 2151-481X.
  24. ↑ "Quarterly coal report July--September 1995, February 1996". 1996-02-16. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  25. ↑ Spang, Edward S.; Moreno, Laura C.; Pace, Sara A.; Achmon, Yigal; Donis-Gonzalez, Irwin; Gosliner, Wendi A.; Jablonski-Sheffield, Madison P.; Momin, Md Abdul; Quested, Tom E. (2019-10-17). "Food Loss and Waste: Measurement, Drivers, and Solutions". Annual Review of Environment and Resources (به انگلیسی). 44 (1): 117–156. doi:10.1146/annurev-environ-101718-033228. ISSN 1543-5938.
  26. ↑ Niles, Meredith T.; Ahuja, Richie; Barker, Todd; Esquivel, Jimena; Gutterman, Sophie; Heller, Martin C.; Mango, Nelson; Portner, Diana; Raimond, Rex. "Climate change mitigation beyond agriculture: a review of food system opportunities and implications". Renewable Agriculture and Food Systems (به انگلیسی). 33 (3): 297–308. doi:10.1017/S1742170518000029. ISSN 1742-1705.
  27. ↑ Pell, Billy (9 May 2019). "Energy Efficient Building Design: 23 Key Features To Consider". Aeroseal. Retrieved 12 September 2022.
  28. ↑ Miller, Brittney J. (2022-06-08). "How smart windows save energy". Knowable Magazine. doi:10.1146/knowable-060822-3.
  29. ↑ Alter, Lloyd (December 10, 2019). "Landmark Study Shows How to Change the Building Sector From a Major Carbon Emitter to a Major Carbon Sink". Treehugger (به انگلیسی). Retrieved 27 September 2022.
  30. ↑ Seto, Karen C.; Churkina, Galina; Hsu, Angel; Keller, Meredith; Newman, Peter W.G.; Qin, Bo; Ramaswami, Anu (18 October 2021). "From Low- to Net-Zero Carbon Cities: The Next Global Agenda". Annual Review of Environment and Resources (به انگلیسی). 46 (1): 377–415. doi:10.1146/annurev-environ-050120-113117. ISSN 1543-5938. Retrieved 8 September 2022.
  31. ↑ Kruize, Hanneke; van der Vliet, Nina; Staatsen, Brigit; Bell, Ruth; Chiabai, Aline; Muiños, Gabriel; Higgins, Sahran; Quiroga, Sonia; Martinez-Juarez, Pablo (2019-11-11). "Urban Green Space: Creating a Triple Win for Environmental Sustainability, Health, and Health Equity through Behavior Change". International Journal of Environmental Research and Public Health (به انگلیسی). 16 (22): 4403. doi:10.3390/ijerph16224403. ISSN 1660-4601.
  32. ↑ Iozzino, Laura; Harvey, Philip D.; Canessa, Nicola; Gosek, Pawel; Heitzman, Janusz; Macis, Ambra; Picchioni, Marco; Salize, Hans Joachim; Wancata, Johannes (2021-12-08). "Neurocognition and social cognition in patients with schizophrenia spectrum disorders with and without a history of violence: results of a multinational European study". Translational Psychiatry. 11 (1). doi:10.1038/s41398-021-01749-1. ISSN 2158-3188.
  33. ↑ Lund, Peter D.; Mikkola, Jani; Ypyä, J. "Smart energy system design for large clean power schemes in urban areas". Journal of Cleaner Production (به انگلیسی). 103: 437–445. doi:10.1016/j.jclepro.2014.06.005.
  34. ↑ Himawanto, Himawanto (2016-11-28). "EVALUASI PUBLIKASI ILMIAH SCIENCEDIRECT BIDANG ENERGI WILAYAH INDONESIA (EVALUATION OF SCIENCEDIRECT PUBLICATIONS IN THE FIELD OF ENERGY AT INDONESIAN TERRITORY)". BACA: JURNAL DOKUMENTASI DAN INFORMASI. 37 (1): 55. doi:10.14203/jurnalbaca.v37i1.224. ISSN 2301-8593.
  35. ↑ "Empowering Cities for a Net Zero Future: Unlocking resilient, smart, sustainable urban energy systems" (PDF). International Energy Agency. 2021. Retrieved 12 September 2022.
  36. ↑ Heinonen, Jukka; Ottelin, Juudit; Ala-Mantila, Sanna; Wiedmann, Thomas; Clarke, Jack; Junnila, Seppo. "Spatial consumption-based carbon footprint assessments - A review of recent developments in the field". Journal of Cleaner Production (به انگلیسی). 256: 120335. doi:10.1016/j.jclepro.2020.120335.
  37. ↑ «Home - Office for National Statistics». www.ons.gov.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۰۷.

منابع[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=شهر_کربن_صفر&oldid=39001585»