سکونت‌پذیری سامانه‌های ستاره‌ای نوترونی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تصویری هنری از سیارات اطراف ستاره نوترونی لیچ .

سکونت‌پذیری سامانه‌های ستاره‌ای نوترونی به معنای ارزیابی و بررسی امکان حیات در سیارات و قمرهایی است که به دور یک ستاره نوترونی می چرخند. [۱]

یک سیاره قابل سکونت که به دور یک ستاره نوترونی می چرخد باید بین یک تا ۱۰ برابر جرم زمین باشد. اگر سیاره سبک‌تر باشد، جو آن از بین می‌رود. اتمسفر آن نیز باید به اندازه‌ی کافی ضخیم باشد تا بتواند تابش پرتو ایکس شدیدی را که از ستاره والد ساطع می شود، به گرما روی سطح آن تبدیل کند. در این شرایط می‌تواند دمای مناسب برای زندگی داشته باشد. [۱]

میدان مغناطیسی یا مگنتوسفری که به اندازه کافی قوی باشد، از سیاره در برابر بادهای شدید خورشیدی محافظت می کند. این امر می تواند از جو سیاره برای چندین میلیارد سال محافظت کند. چنین سیاره ای می‌‎تواند آب مایع روی سطح خود داشته باشد. [۱]

همچنین ببینید[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Suominen, Mikko. "Tutkimus spekuloi pulsaria ympäröivien planeettojen elinkelpoisuudella". Tähdet ja avaruus; in translation "Stars and space" (به فنلاندی). Helsinki: Tähtitieteellinen yhdistys Ursa (Ursa Astronomical Association). ISSN 0355-9467. Archived from the original on 2018-07-29. Retrieved 2022-10-07. According to a Dutch research team, a planet orbiting a neutron star may be surprisingly suitable for life. In other words, liquid water could exist on the planet's surface. The original text: Hollantilaisen tutkimusryhmän mukaan neutronitähteä kiertävä planeetta saattaa hämmästyttävää kyllä sopia elämälle. Toisin sanoen planeetan pinnalla voisi esiintyä nestemäistä vettä. {{cite web}}: Unknown parameter |trans_title= ignored (|trans-title= suggested) (help) خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «sta» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).