پرش به محتوا

آسیستول

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آسیستول
بخشی از نوار قلب که پس از دو تپش نرمال، یک تپش دهلیزی و سپس در ادامه آسیستول وجود دارد.
تخصصکاردیولوژی ویرایش این در ویکی‌داده
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
آی‌سی‌دی-۱۰I۴۶.۰
آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام427.5

آسیستول (به انگلیسی: Asystole) یا بدون سیستول در پزشکی، یکی از وضعیت‌های مربوط به فعالیت الکتریکی قلب است. در این حالت عضلهٔ قلب هیچ‌گونه انقباضی نداشته و قلب هیچ خروجی و جریان خونی ندارد. آسیستول یکی از شرایطی‌ست که ممکن است در برخی کشورها منجربه صدور گواهی مرگ قانونی یا مرگ بالینی توسط پزشک در محل مورد استفاده قرار گیرد.

در شرایط آسیستول، درمان توسط احیای قلبی ریوی (CPR) همراه با داروهای تنگ‌کنندهٔ رگ، مانند اپی‌نفرین (آدرنالین) ادامه می‌یابد. بعضی اوقات می‌توان یک عامل برگشت‌پذیر را شناسایی و درمان کرد.

قبلاً مداخلات زیادی توصیه می‌شد، (مثل آتروپین وریدی و دفیبریلاسیون) که دیگر امروزه در پروتکل‌های توصیه شده روتین (که توسط مراکز ماژور توصیه می‌شوند) وجود ندارد. نرخ بقا در یک بیمار ایست قلبی با آسیستول بسیار پایین‌تر از یک بیمار با ریتم متمایل به دفیبریلاسیون است. در خارج از بیمارستان، میزان زنده ماندن (حتی با مداخله اورژانس) کمتر از ۲ درصد است.

علت‌ها

[ویرایش]

نگارخانه

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]