آتش بزرگ (دین مانوی)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آتش بزرگ یا آتش سوزی بزرگ از حوادث مربوط به فرجام‌شناسی مانوی است که در اسطوره پایان جهان در دین مانوی ذکر آن رفته‌است. بنابر روایات مانوی در پایان جهان که جنگ اصلی میان نور و ظلمت است پدیده آتش بزرگ یا آتش‌سوزی بزرگ رخ می‌دهد. در این حریق وسیع و گسترده جهان آمیخته از نور و ظلمت بطور کلی در آتش می‌سوزد و تنها پاره‌های فروزان نور که از زمان آفرینش در اسارت ماده بودند آزاد شده و بگونه مجسمه ای درخشان بسوی جهان روشنی بازگشته و به پدر روشنایی می‌پیوندند.[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. مهری باقری. دین‌های ایران باستان. نشر قطره. چاپ دوم. ۱۳۸۶. ص۱۰۲