ورزش‌شویی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ورزش‌شویی عمل یک فرد، گروه، شرکت یا دولت ملی است که از یک ورزش مهم یا معتبر بین‌المللی برای بهبود شهرت خود، از طریق میزبانی یک رویداد ورزشی، خرید یا حمایت مالی از تیم‌های ورزشی، یا با شرکت در خود ورزش استفاده می‌کند. در سطح دولت-ملت، ورزش‌شویی برای دور کردن توجه از سوابق ضعیف حقوق بشر و رسوایی‌های فساد در داخل دولت محلی استفاده شده‌است. در حالی که در سطح فردی یا شرکتی از ورزش‌شویی برای پوشاندن و دور کردن توجه از شرارت، جنایات یا رسوایی‌های شخص یا شرکت مذکور استفاده می‌شود.

بررسی[ویرایش]

در سطح دولت-ملت، ورزش‌شویی به عنوان بخشی از قدرت نرم یک ملت توصیف شده‌است.[۱][۲][۳][۴] میزبانی جام جهانی فوتبال ۲۰۱۸ توسط روسیه به عنوان نمونه ذکر شده است، زیرا اعتبار جهانی این کشور به دلیل سیاست خارجی پایین بود و این رویداد منجر به توقف بحث‌های مربوط به آن شد و در عوض بر میزان موفقیت جام جهانی و رفتار دوستانه مردم روسیه متمرکز بود.[۵]

مردم کشورهایی که متهم به ورزش‌شویی هستند اغلب استدلال می‌کنند که آنها صرفاً می‌خواهند از رویدادهای ورزشی در کشور خود لذت ببرند و تحریم‌های ورزشی و تغییر مکان رویدادها هم برای طرفداران ورزش ناعادلانه است و هم در تغییر سیاست دولت بی‌اثر است.[۶]

شرکت‌هایی که متهم به ورزش‌شویی شده‌اند عبارتند از اینیوس که حامی اصلی تیم دوچرخه‌سواری اسکای در سال ۲۰۱۹ شد که منجر به تغییر نام آن به تیم اینیوس و بعداً تیم گرندیز شد،[۷] و عربتک، یک شرکت از امارات متحده عربی که حامی مالی باشگاه فوتبال منچستر سیتی است.[۸]

ورزش‌شویی نوعی تبلیغات بالقوه پرهزینه در نظر گرفته می‌شود. به عنوان مثال، در مارس ۲۰۲۱، سازمان حقوق بشر Grant Liberty گفت که عربستان سعودی به تنهایی حداقل ۱٫۵ میلیارد دلار را برای فعالیت‌های ادعایی ورزش‌شویی هزینه کرده‌است.[۹][۱۰]

مثال‌ها[ویرایش]

بازی چلسی مقابل آرسنال در ورزشگاه المپیک باکو در فینال لیگ اروپا در ۲۹ می ۲۰۱۹.

میزبانی[ویرایش]

بوکس[ویرایش]

بسکتبال[ویرایش]

فوتبال/مسابقات فوتبال[ویرایش]

روسیه به صورت نمادین میزبانی جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ را در ژوئن ۲۰۱۸ به قطر تحویل داد.

ورزش‌های موتوری[ویرایش]

فرمول یک[ویرایش]

ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه به لوئیس همیلتون، برنده جایزه بزرگ روسیه در سال ۲۰۱۴ تبریک گفت.
الهام علی‌اف، رئیس جمهور آذربایجان، جایزه جایزه بزرگ آذربایجان در سال ۲۰۱۹ را به برنده مسابقه والتری بوتاس اهدا کرد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. "Sportswashing, a new word for an old idea – Sportstar". web.archive.org. 24 April 2020. Archived from the original on 24 April 2020. Retrieved 18 February 2021.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  2. "Saudi uses sports 'soft power' as lever of influence". France 24 (به انگلیسی). 2 January 2020. Retrieved 18 February 2021.
  3. "Qatar's soft power sports diplomacy". Middle East Institute (به انگلیسی). Retrieved 18 February 2021.
  4. Limited, Bangkok Post Public Company. "Saudi uses sports 'soft power' as lever of influence". Bangkok Post. Retrieved 18 February 2021.
  5. "Sportswashing: a growing threat to sport". upstart (به انگلیسی). 17 September 2020. Retrieved 18 February 2021.
  6. sub.editors. "'Sportswashing': unethical but sadly here to stay". Palatinate (به انگلیسی). Retrieved 13 April 2021. {{cite web}}: |last= has generic name (help)
  7. "The 'Sportswashing' Behind One of the World's Biggest Cycling Teams". www.vice.com (به انگلیسی). Retrieved 18 February 2021.
  8. "Amnesty criticises Manchester City over 'sportswashing'". The Guardian (به انگلیسی). 11 November 2018. Retrieved 18 February 2021.
  9. "Saudi Arabia has spent at least $1.5bn on 'sportswashing', report reveals". The Guardian (به انگلیسی). 28 March 2021. Retrieved 22 April 2021.
  10. "Saudi Arabia has spent 'at least' $1.5bn on 'sportswashing'". Middle East Monitor (به انگلیسی). 29 March 2021. Retrieved 22 April 2021.
  11. ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ Brewin, John (10 January 2019). "How soccer become a geopolitical tool of influence".
  12. Mauro, Ezio (14 September 2005). "L'ultima legge ad personam" (به ایتالیایی). la Repubblica.
  13. "Ecco le leggi che hanno aiutato Berlusconi" (به ایتالیایی). la Repubblica. 23 November 2009.
  14. "The Sportswashing of Corruption —". Fourth Floor (به انگلیسی). Archived from the original on 18 November 2022. Retrieved 22 April 2021.
  15. Black, Liam (16 July 2020). "How Sportswashing Is Taking Over Football". Sporting Ferret (به انگلیسی). Retrieved 22 April 2021.
  16. "Sinopec becomes official partner of the IAAF and its World Athletics Series". worldathletics.org (به انگلیسی).
  17. "Bayern Munich Fans Ramp Up Criticism of Club's Ties to Qatar". Sports Illustrated. 9 November 2021.
  18. Ford, Matt; McKinnon, Kyle (12 August 2021). "Messi, PSG, Qatar, FFP, sportswashing and geopolitics: quo vadis, football?". Deutsche Welle.
  19. Klein, Thomas (3 January 2018). "'Bayern Munich cannot remain silent'". Deutsche Welle.
  20. ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ ۲۰٫۲ "What is it with heavyweight boxers and brutal dictators? | Opinion". Newsweek (به انگلیسی). 29 August 2019. Retrieved 9 June 2021.
  21. "Sport and human rights – where should stars draw a line in the sand?". BBC Sport (به انگلیسی). Retrieved 9 June 2021.
  22. "Sportswashing and the tangled web of Europe's biggest clubs". the Guardian (به انگلیسی). 2019-02-15. Retrieved 2021-10-14.
  23. Delaney, Miguel. "Should football boycott the Qatar World Cup?". The Independent. Retrieved 8 April 2021.
  24. "Nuvolari and His Most Legendary Drive: The 1935 German Grand Prix". Bleacher Report (به انگلیسی).
  25. "Lewis Hamilton condemns Hungary's 'cowardly' anti-LGBTQ+ law ahead of GP: 'Everyone deserves to be themselves'". inews.co.uk (به انگلیسی).
  26. "Remembering Formula 1's Long Relationship With Apartheid South Africa". Vice (به انگلیسی).
  27. "Bahrain's grim human rights violations are behind the glamour of the Grand Prix". www.amnesty.org (به انگلیسی).
  28. ۲۸٫۰ ۲۸٫۱ ۲۸٫۲ ۲۸٫۳ ۲۸٫۴ ۲۸٫۵ Lewis Hamilton: Formula 1 'needs to do more' on human rights in host countries – Andrew Benson, 26 November 2020
  29. "End crackdown on critics ahead of Abu Dhabi Grand Prix". www.amnesty.org (به انگلیسی).
  30. Amnesty warns F1 over "sportswashing" Saudi human rights record – Motorsport.com, 28 October 2020
  31. "Qatar F1 race will be held in November along with 10-year deal". BBC Sport (به انگلیسی). Retrieved 2 October 2021.