فرامرز ظلی

فرامرز ظلی

شناسنامه
نام کامل	فرامرز ظلی
زادروز	۱۳۲۱
زادگاه	تهران، ایران
نام مستعار	عموظلی
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی
شمارهٔ پیراهن	۱
پُست	دروازه‌بان
باشگاه‌های حرفه‌ای
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی (گل)
۱۳۳۹–۱۳۳۷ ۱۳۴۱–۱۳۴۰ ۱۳۴۸–۱۳۴۲ ۱۳۴۹ ۱۳۵۱–۱۳۵۰	شرق کیان پاس تاج پاس	۱۰ (۰)
تیم ملی
۱۳۴۹–۱۳۴۱	ایران	۲ (۰)
دوران مربیگری
۱۳۵۲ ۱۳۵۳ ۱۳۵۴	جوانان خراسان تیم ملی جوانان اقبال صنایع نظامی

فرامرز ظلی از دروازه بانان پیشکسوت فوتبال، ایران است. وی سال‌ها در باشگاه پاس، تاج تهران (استقلال کنونی)و تیم ملی فوتبال ایران بازی کرده و از دروازه بانان برجسته ایرانی به‌شمار می‌رود.فرامرز ظلی به مدت هفت سال دروازه بان تیم ملی نیز بود. وی هم‌اکنون دبیر کانون پیشکسوتان فوتبال ایران است.

زندگی شخصی

فرامرز ظلی در محله باغشاه تهران به دنیا آمد. نسبت خانوادگی اش به ظل‌السلطان از شاهزادگان قاجار می‌رسد، ولی در زندگی هرگز در پی ارتباطی با قجری‌ها نبوده‌است. پدرش افسر بود و برای دو سال به مشهد منتقل شد تا دوباره به تهران بازگشت. نوجوانی اش با زندگی در نزدیکی میدان ژاله گذشت و حضور در زمین چهارصددستگاه فعالیت ورزشی اش را آغاز کرد. محله چهارصددستگاه پیشتر بزرگانی همانند: حسن حبیبی، مهدی لواسانی، فریبرز اسماعیلی را به فوتبال ایران معرفی کرده بود. در این دوران وی با اصغر شرفی، منوچهر حبیبی، اکبر اعتصام نیا و منوچهر زندی همبازی بود که با این تیم قهرمان رده خردسال (نوجوانان) تهران شد.

در زمان نوجوانی به ورزشگاه امجدیه می‌رفت و بازیهای امیر آقاحسینی دروازه‌بان تیم ملی و باشگاه شاهین تهران را تماشا می‌کرد. همچنین وجود لو یاشین دروازه‌بان نامی شوروی سابق باعث شد که به دروازه‌بانی علاقه‌مند شود.

نخستین باشگاه وی شرق نام داشت که یک سال در آن حضور داشت و بعد منحل شد. در سال ۱۳۴۰ در پی معرفی شدن به منصور امیرآصفی که کاپیتان تیم ملی و تیم کیان بود به این تیم ریشه دار پیوست و دو سال در کیان بازی کرد. درخشش در تیم کیان باعث شد که در سال ۱۳۴۱ و در زمان مربیگری حسین فکری برای نخستین بار به تیم ملی دعوت شود. سپس کارشناس و به باشگاه پاس پیوست و نزدیک به ۹ سال در این تیم بود. وی در سال ۱۳۴۴ ازدواج کرد و دو دختر به نام‌های نیلوفر و نازنین دارد که هر دو تحصیل کرده هستند. همچنین رضاقلی‌میرزا ظلی که پسر عمویش می‌باشد خواننده معروف قدیمی بوده که در سال ۱۳۲۱ از دنیا رفته‌است. در دوران فوتبالش بیشتر لباس مشکی می‌پوشید از این رو به «گربه سیاه» معروف شده بود. در اواخر دوران فوتبالش و به مدت یک سال و نیم به خاطر رفاتی که داشت به باشگاه تاج رفت. در تاج کمتر بازی کرد و حضورش باعث ایجاد انگیزه و تمرین برای ناصر حجازی بود. وی در سال ۱۳۵۱ و در سی سالگی از فوتبال خداحافظی کرد و سپس دوران مربیگری اش را بعد از مدت کوتاهی آغاز نمود.

حضور در تیم ملی

در سال ۱۳۴۱ با انتخاب حسین فکری به تیم ملی دعوت شد و در نخستین سفر ورزشی با تیم ملی به پاکستان رفت. در آن زمان وی در کنار منصور امیرآصفی و پرویز قلیچ‌خانی از تیم کیان به تیم ملی دعوت شده بود و عزیز اصلی نیز دروازه‌بان شماره یک تیم ملی بود. وی سال‌ها ملی پوش بود و در سال ۱۳۴۸ نیز آخرین بازی ملی اش را مقابل تیم فوتبال عراق انجام داد. در جام ملتهای ۱۹۶۸ که در تهران برگزار شده بود با تیم ملی قهرمان آسیا شد. همچنین در دیدار مقابل با تیم ملی چکسلواکی که در آن زمان نایب قهرمان جهان بود و ژوزف ماسوپست مرد سال اروپا در سال ۱۹۶۲را در ترکیبش داشت درون دروزاه ایران بود.

مربیگری

در نخستین دوره عالی مربیگری که در تهران برگزار شد شرکت کرد و بعد از آن مدتی در کرمانشاه مربیگری نمود تا به عنوان مربی تیم ملی امید انتخاب شد و به همراه این تیم به بحرین و عمان سفر کرد. سپس در کنار حشمت مهاجرانی به عنوان مربی تیم ملی جوانان کار کرد و به قهرمانی در آسیا رسید. وی در تیمهای صنایع نظامی و اقبال مربیگری کرد تا اینکه مدرسه فوتبال را بنیانگذاری کرد. آموزش درست به رده‌های پایه و سرمایه‌گذاری برای نونهالان اعتقاد همیشگی وی بوده و خود نیز می‌گوید: حسین مبشر رئیس فدراسیون فوتبال ایران در دهه چهل با درآمد حاصل از فروش بلیت بازیها برای نوجوانهایی که در زمین خاکی فوتبال بازی می‌کردند لباس می‌خرید.

فرامرز ظلی مدتی نیز مشاور باشگاه فوتبال سایپای البرز بوده و همچنین از اعضای کمیته فنی تیم پیشکسوتان و سرپرست این تیم می‌باشد.

فوتبال ایران

توجه به رده پایه و آموزش به دروازه بانان نونهال را از مهم‌ترین مسئله‌های فوتبال ایران می‌داند که کمتر مورد توجه مسولان قرار گرفته‌است. وی از احمد رضا عابدزاده، ناصر حجازی، منصور رشیدی، عزیز اصلی و ابراهیم میرزاپور به عنوان پنج دروازه‌بان برتر تاریخ فوتبال ایران یاد می‌کند؛ که در این میان از ناصر حجازی بهترین دروازه‌بان قبل از انقلاب و احمد رضا عابدزاده را بهترین دروازه‌بان بعد از انقلاب ایران می‌داند.

افتخارات

پاس

• جام باشگاه‌های تهران: ۴۵–۱۳۴۴
• جام حذفی تهران: ۱۳۴۷
• قهرمانی کشور: ۱۳۴۶ * ۱۳۴۷

تاج

• جام باشگاه‌های تهران:۵۰-۱۳۴۹
• جام باشگاه‌های آسیا: ۱۹۷۰
• لیگ ایران: ۱۳۴۹
• جام میلز هندوستان: ۱۹۷۰

ملی

• جام اکو: ۱۹۶۵
• جام ملت‌های آسیا: ۱۹۶۸

انفرادی

• حضور در المپیک ۱۹۶۴
• مدال نقره بازی‌های آسیایی ۱۹۶۶
• مقام سوم مسابقه‌های ارتش‌های جهان ۱۹۶۹ در یونان

قدردانی

در مرداد ماه ۱۳۸۹ در مراسمی که از سوی باشگاه سایپا برگزار شد از وی تجلیل شد. وی به عنوان پیشکسوتی مطرح همیشه در محفلهای ورزشی حضور داشته و در مراسم جشن یکصد سالگی فوتبال ایران نیز به عنوان میهمان ویژه شرکت داشت.

جستارهای وابسته

• فوتبال ایران
• باشگاه پاس