سرو هرزویل
سرو هرزویل درختی است بسیار کهن از نوع سرو ناز (نام علمی Cupressus sempervirens) در شهرک هرزویل که ناصرالدین شاه در سفرنامه اش به اروپا از آن شهرک یاد کرده‌است. [۱]
این درخت یکی از آثار طبیعی ملی ایران و تحت حفاظت سازمان محیط زیست است.[نیازمند منبع] حریم آن مساحتی است با تقریباً ۱۰۰۰۰ متر مربع که با حصار از بقیه منطقه جدا شده‌است.[نیازمند منبع]
این درخت سرو تنومند، با عمری بیش از هزار سال را ساکنان هرزویل «نظرکرده» می‌دانند.[نیازمند منبع] پس از زمین‌لرزه رودبار و منجیل در سال ۱۳۶۹ دهکده هرزویل به کنار سرو تاریخی نقل مکان کرده که این امر باعث نگرانی شدید گشته، زیرا پساب و آلودگی‌های روزمره شهرک ممکن است ماندگاری درخت کهنسال را به خطر بیاندازند.[نیازمند منبع]
نمای امروزی این درخت (در سال۱۳۹۹) نشانه‌های بسیار واضح از ناخوشی سخت و در نتیجه خشک شدن آن دارد.[نیازمند منبع]
در مورد سن این ابردرخت گفته‌ها بسیار است. در برخی نوشته‌ها صحبت از ۳۰۰۰ و در برخی صحبت از ۱۰۰۰ سال شده‌است.[نیازمند منبع] در منطقه شایع است که در سفرنامه ناصرخسرو از سرو هرزویل یاد شده‌است. ولی در حقیقت در سفرنامه، صحبت از خرزویل (هرزویل) است و اسمی از «سرو هرزویل» نیامده است.[نیازمند منبع]
منابع[ویرایش]
- سایت جامع هرزویل
- "ایرانی که من شناختم" نوشته «ب. نیکیتین» کنسول روس در تهران (در حدود ۱۳۰۰ خورشیدی) ص ۱۵۸ تا ۱۵۹. ناشر: کانون معرفت، تهران ۱۳۲۵
- سرو هرزویل/ میراث فرهنگی
- ایران نگری
- «سرو هرزویل» میراثی که زیر بار فقر فرهنگی سر خم کرده‌است
.svg){kind=small} | این یک مقالهٔ خرد ایران است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
- ↑ قاجار، ناصرالدین شاه (۱۳۶۲). سفرنامه ناصرالدین شاه به فرنگ. انتشارات مشغل. ص. ۸.