زبان کلکوتی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کلکوتی
زبان بومی درپاکستان
منطقهشهرستان کلکوت
شمار گویشوران
۵۹‍‍۱۰  (۲۰۱۶)[۱]
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹xka
گلاتولوگkalk1245[۲]

زبان کلکوتی، (که با نام گوییدِجا نیز شناخته می‌شود)،[۳] یک زبان هندوآریایی است که در شهرستان کالکوت، در ناحیهٔ دیر بالای پاکستان بدان صحبت می‌شود.

آواشناسی[ویرایش]

جدول‌های زیر واج‌شناسی کلکوتی را نشان می‌دهد. [۳]

واکه‌ها[ویرایش]

واکه پیشین واکه پسین
واکه بسته ɪ~i(ː) ʊ~u(ː)
واکه میانی
واکه باز ə~æ(ː)~aː ɑ(ː)~ɒ(ː)

واکه‌های کوتاه کمی میانی‌شده هستند. ادای واکه‌ها از بینی نیز ممکن است یک قاعدهٔ واجی کاربردی باشد. [۳]

همخوان‌ها[ویرایش]

لبی دندانی برگشته کامی نرم‌کامی ملازی چاکنایی
خیشومی m n ɳ (?) ŋ (?)
انفجاری بی‌واکی p t ʈ k q ʔ (?)
دمیده شده ʈʰ (?)
واک b d ɖ ɡ
انسایشی بی‌واکی ts
دمیده شده tʂʰ (?) tʃʰ
واک
سایشی بی‌واکی (f) s ʂ ʃ x
واک z ɣ
کناری l
زنشی ɾ ɽ (?)
ناسوده ʋ j

وضعیت واجی /ʔ/ نامشخص است و احتمالاً با لحن در کالکوتی مرتبط است.

لحن[ویرایش]

سیستم لحن کالکوتی در ابتدا احتمالاً شبیه سیستم دوصدایی زبان شینا بود. با این حال، تحت فشار همسایگان کوهستانی خود، اکنون ممکن است موجودیت لحنی پیچیده‌تری یافته باشد.[۳]

منابع[ویرایش]

  1. "Kalkoti".
  2. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Kalkoti". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ Liljegren 2013.

کتاب‌شناسی[ویرایش]