بهترین سال‌های زندگی ما

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بهترین سال‌های زندگی ما
پوستر فیلم
کارگردانویلیام وایلر
تهیه‌کنندهساموئل گلدوین
نویسندهرابرت ای شروود
مک‌کینلی کانتر
بازیگرانمیرنا لوی
فردریک مارچ
دانا اندروز
ترزا رایت
ویرجینیا میو
هارولد راسل
کتی اودانل
ارل هاجینز
هال کی. داسون
ادوارد اِرل
لستر دُر
موسیقیهوگو فریدهوفر
فیلم‌بردارگرِگ تولند
تدوین‌گردنیل مندل
توزیع‌کنندهآر. ک. ئو
تاریخ‌های انتشار
  • ۲۱ نوامبر ۱۹۴۶ (۱۹۴۶-11-۲۱) (ایالات متحده)
مدت زمان
۱۷۲ دقیقه
کشورایالات متحدهٔ آمريكا
زبانانگلیسی

بهترین سال‌های زندگی ما (به انگلیسی: The Best Years of Our Lives) فیلمی درام به کارگردانی ویلیام وایلر محصول سال ۱۹۴۶ کشور ایالات متحدهٔ آمریکا است.

فیلمنامهٔ این فیلم سیاه و سفید را رابرت ای شروود بر اساس کتابی به همین اثر مک‌کینلی کانتر نوشته‌است. این فیلم (که هنگام تولید با نام‌های «دوباره در خانه» و «افتخاری برای من» هم خوانده می‌شد) مثل تعداد دیگری از فیلم‌های ویلیام وایلر، برای تعریف قصهٔ خود از یک زمان طولانی بهره گرفته‌است.

خلاصهٔ داستان[ویرایش]

سه سرباز وظیفهٔ آمریکایی به‌نام‌های آل (فردریک مارچ)، فرد (دینا اندروز) و هومر (هارولد راسل)، پس از پایان جنگ جهانی دوم از جبهه ژاپن به شهر زادگاهشان بون بازمی‌گردند تا زندگی جدیدی را آغاز کنند...

دربارهٔ فیلم[ویرایش]

شاید بهترین کار وایلر و از پرآوازه‌ترین ملودرام‌های جنگی تاریخ سینما. با سبک بصری خاص وایلر در استفاده از عمق میدان و نماهای بلند، که به لطف استاد فیلم‌برداری آن سال‌ها، تولند، به‌دست می‌آید. این‌جا شخصیت‌پردازی‌ها و پرورش رابطه‌ها (به‌خصوص رابطه اندروز ـ رایت) بسیار دیدنی است راسل، در نقش معلول از جنگ برگشته با دست‌هایی مثل قلاب، در نخستین حضورش جلوی دوربین، می‌درخشد.

انتخاب هارولد راسل (بازیگری غیرحرفه‌ای، که دستش را هم واقعاً در جنگ جهانی دوم از دست داده‌بود) برای ایفای یکی از نقش‌های اصلی، البته محدودیت‌هایی برای فیلم به‌وجود آورده. اما واقعی و ملموس بودن شخصیتش، از قضا، جنبه‌ای مستند به کار داده و به یکی از کارت‌های برندهٔ فیلم تبدیل شده‌است.

نظر بیلی وایلدر درباره فیلم[ویرایش]

بیلی وایلدر کارگردان مشهور اتریشی - آمریکایی درباره ی بهترین سال‌های زندگی ما گفته است : «تا به حال پیش نیامده بود ، که فیلمی شروع شود و بعد از گذشت تنها سه دقیقه از فیلم خود را محو اشک هایم بیابم و تا بیش از دو ساعت بعد از فیلم، به اشک ریختن ادامه و ادامه دهم و فیلمی که مرا اینطور دگرگونه کرد ، بهترین سال های زندگی ما بود و سکانس آغازین آن، همان لحظه ای که آن مرد، بدون دستانش به خانه برمی‌گردد و پشت به دوربین می ایستد و خانواده ش به سمتش می آیند. من از دست رفتم و نابود شدم. باورم کنید، من آدمی نیستم که به راحتی تحت تاثیر قرار بگیرم.{مکث} من به هملت خندیده ام.»[۱]

بازیگران[ویرایش]

جوایز[ویرایش]

نوزدهمین دوره جوایز اسکار 1947[ویرایش]

  1. برندهٔ جایزه اسکار بهترین فیلم - ساموئل گلدوین
  2. برندهٔ جایزه اسکار بهترین کارگردانی - ویلیام وایلر
  3. برندهٔ جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد - فردریک مارچ
  4. برندهٔ جایزه اسکار بهترین فیلم‌نامه اقتباسی - رابرت ای شروود
  5. برندهٔ جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد - هارولد راسل
  6. برندهٔ جایزه اسکار بهترین تدوین فیلم - هوگو فریدهوفر
  7. نامزد جایزه اسکار بهترین - گوردون ای. سایر
  8. برندهٔ جایزه اسکار یادبود ایروینگ جی. تالبرگ - هارولد راسل
  9. برندهٔ جایزه اسکار افتخاری - ساموئل گلدوین

جایزه گلدن گلوب[ویرایش]

  1. برنده Best Dramatic Motion Picture
  2. برنده Special Award for Best Non-Professional Acting - هارولد راسل

جایزه بفتا[ویرایش]

  1. BAFTA Award for Best Film from any Source

منابع[ویرایش]

  1. مصاحبه با بیلی وایلدر
  • مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «The Best Years of Our Lives». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ اوت ۲۰۱۴.
  • «The Best Years of Our Lives (1946) - IMDb».
  • «The Best Years of Our Lives (1946) — The Movie ... - TMDb».
  • «بهترین سال‌های زندگی ما».
  • «به مناسبت پخش «بهترین سال‌های زندگی ما» از سینما ۴ - جام جم».
  • «نقدی بر فیلم "بهترین سال‌های زندگی ما" - باشگاه خبرنگاران».