گوریل شرقی
| گوریل شرقی[۱] | |
|---|---|
| |
| وضعیت حفاظت | |
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | طنابداران |
| رده: | پستانداران |
| راسته: | نخستی‌سانان |
| تیره: | انسانیان |
| سرده: | گوریل |
| گونه: | G. beringei (گوریل شرقی) |
| نام دوبخشی | |
| Gorilla beringei ماچی، ۱۹۰۳
| |
| زیرگونه | |
گوریل شرقی (به انگلیسی: Eastern Gorilla) با نام علمی (Gorilla beringei) یک گونه از سردهٔ گوریل است، که بزرگترین نخستی زنده به‌شمار می‌رود. این گونه در حال حاضر به دو زیرگونه تقسیم شده‌است: گوریل شرقی زمینی با جمعیت ۵۰۰۰[۳]، و گوریل کوهی با فقط ۷۰۰ جانور باقی‌مانده در جهان. همچنین دانشمندان درصددند تا جمعیت گوریل بویندی که کمتر از ۳۰۰ تا از آنها باقی‌مانده را به زیرگونه ارتقا دهند.
طبقه‌بندی[ویرایش]
حداقل دو زیرگونهٔ گوریل شرقی وجود دارد: گوریل کوهی در شیب‌های آتشفشانی رواندا، اوگاندا و کنگو؛ و گوریل شرقی زمینی که در نواحی پست شرق کنگو و اوگاندا می‌زید. یک جمعیت کوچک به نام گوریل بویندی در جنگل‌های نفوذناپذیر اوگاندا و نزدیک کنگو از نظر ژنتیکی از دو زیرگونهٔ نام‌برده متفاوتند و گاهی به عنوان یک زیرگونهٔ جدامحسوب می‌شوند.
ویژگی‌های فیزیکی[ویرایش]
گوریل‌های شرقی هومینیدهای بزرگی هستند که سرهای درشت، سینه‌های پهن و دست‌های درازی دارند. آنها دارای بینی صاف و سوراخ‌های بینی بزرگی می‌باشد. صورت، دستان، پاها و سینه‌ها بدون مو است.
وزن یک گوریل نر شرقی کاملا رشد یافته، معمولاً 140 تا 205.5 کیلوگرم و قد آن در حالت ایستاده بر روی دو پا حدود 1.7 متر است. و یک ماده معمولاً 90 تا 100 کیلوگرم وزن و 1.5 متر قد دارد.
پراکندگی و بوم‌شناسی[ویرایش]
گوریل شرقی در نواحی پایین و دامنه‌های جنگل‌های بارانی شرق کنگو، جنوب غربی اوگاندا و رواندا پراکنده‌است. گوریل‌های شرقی جنگل‌های انبوه و پر از گیاه را ترجیح می‌دهند.
آنها گیاه‌خوار هستند و رژیم غذایی پر از برگ درختان دارند. آنها روزفعال هستند ولی اغلب در صبح زود یا آخر بعد از ظهر به دنبال غذا می‌روند. شب‌ها لانه‌های خود را با خم کردن گیاهان روی زمین برای خود جای خواب درست می‌کنند.
رفتار[ویرایش]
گوریل‌های شرقی در گروه‌های مستحکم خانوادگی می‌زیند که توسط یک نر پشت‌نقره‌ای رهبری می‌شود. آنها نسبت به خویشاوندان غربی خود دسته‌های بزرگتری دارند که تا ۳۵ عدد می‌رسد. فصل ویژه‌ای برای تولید مثل وجود ندارد و ماده‌ها به دلیل مدت زمان طولانی بزرگ کردن فرزند و بارداری طولانی ۸.۵ ماهه هر ۴-۳ سال می‌زایند. گوریل‌های تازه‌متولدشده پوستی صورتی مایل به خاکستری دارند و بعد از ۹ هفته می‌خزند؛ و تا ۳.۵ سالگی کاملاً از شیر گرفته نمی‌شوند. نرها با استفاده از هیکل بزرگ خود از ماده‌ها و فرزندانشان دفاع می‌کنند. این کار معمولاً با ترساندن با سینه به سینه شدن رخ می‌دهد.
وضعیت[ویرایش]
از میان دو گونهٔ شرقی و غربی گوریل، نوع شرقی در معرض خطرترین است. شکار به منظور مقاصد اقتصادی و از میان رفتن زیست‌گاه در نتیجهٔ توسعهٔ کشاورزی و از بین رفتن جنگل‌ها از اصلی‌ترین تهدیدهای موجود هستند. در برخی پارک‌های ملی جستجو برای یافتن گوریل کوهی از جاذبه‌های توریستی است که هم برای حفاظت از این گونه مزایایی دارد (آگاهی محیط زیستی و کمک مالی) و همچنین مضراتی دارد (برهم زدن رفتار طبیعی).
پانویس[ویرایش]
- ↑ Groves, C. (2005). Wilson, D. E., & Reeder, D. M, eds. ed. Mammal Species of the World (3rd ed.). Baltimore: Johns Hopkins University Press. pp. 181-182. ISBN 0-8018-8221-4
- ↑ Robbins, M. & Williamson, L. (2008). Gorilla beringei. 2008 IUCN Red List of Threatened Species. IUCN 2008. Retrieved on 4 January 2009
- ↑ "Gorillas on Thin Ice". United Nations Environment Programme. 15 January 2009. Archived from the original on 18 May 2016. Retrieved 19 May 2010.: "The Eastern Lowland Gorilla population in the DRC has plummeted dramatically over the last 10 years, with probably only about 5,000 of the formerly 17,000 animals remaining."
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Eastern Gorilla». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۵ ژوئیه ۲۰۱۰.
پیوند به بیرون[ویرایش]
مقالات مرتبط کپی‌ها | ||
|---|---|---|
| گونه‌های کپی |
|  |
| مطالعه کپی | ||
| وضعیت حقوقی و اجتماعی | ||
| همچنین نگاه کنید به |
| |