برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد
برنامه محیط زیست ملل متحد (به انگلیسی: United Nations Environment Programme) با نام اختصاری (یو. اِن. ئی. پی - UNEP) نهادی وابسته به سازمان ملل متحد است که فعالیت‌های زیست‌محیطی اعضای خود را هماهنگ نموده، در توسعهٔ مشارکت کشورها در اجرای دقیق سیاست‌ها و تشویق‌های گسترش قابل تحمل مؤثر بر طبیعت از میان شیوه‌های دقیق محیطی مساعدت می‌نماید. این انجمن در نتیجه کنفرانس سازمان ملل بر روی محیط انسان در سال ۱۹۷۳ پایه‌گذاری شد و اداره مرکزی آن در نایروبی، کنیا قرار دارد.
فعالیت‌های این انجمن سطح وسیعی از موضوعات راجع به جو زمین و اکوسیستم‌های زمینی را تحت پوشش قرار می‌دهد. این موضوعات نقشی قابل توجه را در گسترش قراردادهای بین‌المللی محیطی، ارتقاء دانش محیطی و اطلاعات و روشن نمودن راه افراد متعامل با سیاست بوده، کار بر روی گسترش و کاربرد سیاست با دولت‌های ملی و نهادهای منطقه‌ای و کار در رابطه با سازمان‌های غیردولتی محیطی (ای ان جی ا اس) را دنبال می‌کند.
یو ان ای پی در گسترش رهنمودها و معاهدات مبتنی بر موضوعاتی همچون بازرگانی بین‌المللی در مواد شیمیائی بالقوه مضر، فرا مرزی آلودگی هوا، و آلودگی آبراه‌های بین‌المللی مساعدت نموده‌است.
سازمان هواسنجی جهانی و یو ان ای پی هیئت درون دولتی ناظر بر تغییرات آب و هوا (آی پب سی سی) را در سال ۱۹۸۸ بنا نهادند. همچنین یو ان ای پی، یکی از چند آژانس اجرائی جهت تأسیسات محیطی جهانی (جی ای اف) می‌باشد.
محتویات
ساختار[ویرایش]
شورای راهبری یو ان ای پی، در کل شامل ۵۸ دولت عضو می‌باشد که در دوره‌های سه ساله خدمت می‌کنند. این کرسیها بسته به مناطق جغرافیائی تخصیص داده می‌شوند. شورای راهبری اولین توسعه دهنده رهنمودهای سیاسی جهت برنامه‌های محیطی سازمان ملل می‌باشد و نقشی سیاسی را در ارتقاء تشریک مساعی میان دول عضو سازمان ملل بر روی موضوعات محیطی ایفا می‌نماید.
دبیرخانه «یو ان ای پی» شامل ۸۹۰ عضو ستادی می‌باشد، تقریباً ۵۰۰ نفراز آنان کارمند بین‌المللی هستند در حالیکه مابقی بطور محلی بکار گرفته شده‌اند. دبیرخانه پیکره‌ای است که اجرای سیاست‌ها و برنامه‌های یو ان ای پی را سرپرستی کرده و مسئولیت بودجه سالانه‌ای بالغ بر حدود ۱۰۵ میلیون دلار (آمریکا) که تقریباً کاملاً از دول عضو تأمین می‌گردد، را برعهده دارد.
مدیر اجرایی[ویرایش]
در حال حاضر مدیر اجرایی یو ان ای پی اریک سولهیم می‌باشد[۱]، که در سال ۲۰۱۶ جانشین آشیم اشتاینر شده است. پیش از آشیم اشتاینر، کلاوس تاپفر مدیر اجرایی برنامه محیط زیست ملل متحد بود. دکتر تاپفر دو دوره متوالی که در فوریه ۱۹۹۸ آغاز شد، خدمت نمود. [۲]
جایزه‌ها[ویرایش]
یو ان ای پی در سال ۱۹۸۷ یک فهرستی از ۵۰۰ افتخار بین‌المللی را جهت تشخیص همکاری‌های برجسته توسط اشخاص و سازمان‌ها بنا نهاد. این طرح در سال ۲۰۰۳ مسدود شده و با طرح قهرمانان زمین جایگزین شده‌است.
نماینده جمهوری اسلامی ایران[ویرایش]
هادی فرجوند، دیپلمات ایرانی، سفیر و نماینده دائم ایران در برنامه محیط زیست ملل متحد است.
جستارهای وابسته[ویرایش]
- سازمان ملل متحد
- مرکز نظارت بر حفظ محیط زیست دنیا
- کنفرانس محیط زیست بشری: در سال ۱۹۷۲، استکهلم، سوئد
- کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه آن: سال ۱۹۸۲، نایروبی، کنیا
- فراخوان زمین، کنفرانس محیط و محیط زیست و توسعه آن: سال ۱۹۹۲، ریودو ژانیرو برزیل
- مناسبت حوادث زیست محیطی
- فراخوان جهانی توسعه قابل دستیابی: سال ۲۰۰۲، ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی
پیوند به بیرون[ویرایش]
- سایت رسمی یو ان ائی پی
- یو ان ئی پی: اطلس تغییرات محیط زیست ما
- شبکه زیست محیطی سازمان ملل متحد
- سازمان محیط زیست جهانی
- ناظر کره زمین سازمان ملل متحد
- گزارش‌های جلسات یو ان ائی پی، برگرفته شده از بولتن مذاکرات کره زمین
- مرکز نظارت محیط زیست جهانی یو ان ائی پی
- اصول ملبورن در خصوص شهرهای پایدار
- سایت رسمی کنوانسیون کارپاتین
- سایت رسمی سازمان ملل متحد
- تاریخچه ملل متحد – سایت دولت پادشاهی انگلستان
- سازمان همکار (تلویزیون سازمان سبز)
منابع[ویرایش]
- ↑ "Erik Solheim får toppjobb i FN | ABC Nyheter". 2 May 2016. Retrieved 27 June 2017.
- ↑ . http://www.unep.org/Documents.Multilingual/Default.asp?DocumentID=471&ArticleID=5231&l=en.
