کارل موکل
کارل موکل | |
|---|---|
.jpg) | |
| زادهٔ | ۹ ژانویهٔ ۱۹۰۱ |
| درگذشت | ۲۸ ژانویهٔ ۱۹۴۸ (۴۷ سال) |
| علت مرگ | به دار آویخته شد |
| پیشه | اس‌اس-اوبراشتورمبانفورر |
| شناخته‌شده برای | رئیس بخش چهار (اداری) در آشویتس |
| حزب سیاسی | حزب نازی |
کارل ارنست موکل (۹ ژانویه ۱۹۰۱–۲۸ ژانویه ۱۹۴۸) یک افسر نازی با رتبه اس‌اس-اوبراشتورمبانفورر (سرهنگ) و مدیر در اردوگاه کار اجباری آشویتس بود. او به عنوان جنایتکار جنگی اعدام شد.
زندگی‌نامه
[ویرایش]موکل در کلینگنتال، آلمان به دنیا آمد و پس از تحصیل در دبیرستان، به عنوان حسابدار مشغول به کار شد. در سال ۱۹۲۶، او به حزب نازی و شوتز اشتافل پیوست. از سال ۱۹۳۳–۱۹۴۱، او در دفاتر اصلی اس‌اس، از جمله اداره اصلی اقتصادی و اجرایی اس‌اس کار کرد. در سال ۱۹۴۱، وی به وافن اس‌اس، بازوی نظامی اس‌اس پیوست و در یک گردان ذخیره خدمت کرد. در بهار ۱۹۴۳، وی به عنوان سرپرست اداری به اردوگاه آشویتس فرستاده شد.[۱]
در آشویتس
[ویرایش]موکل تا هنگام برچیده شدن اردوگاه در ژانویه ۱۹۴۵ در آن ماند. به عنوان رئیس بخش چهارم (اداری)، او مسئول خرید و پخش غذا و پوشاک و مدیریت دارایی‌های زندانیان بود.[۱] افزون بر این، بخش چهارم شامل مدیریت دارایی‌های مصادره شده از زندانیان اعدام شده، و همچنین نگهداری ساختمان، که شامل رسیدگی به وضع اتاق‌های گاز و کوره‌های آدم‌سوزی بود،[۱] می‌شد. از این روی، مسئولیت‌های موکل همچنین اجرای هولوکاست را آسان می‌کردند.
به دلیل حجم زیاد پول و اشیای گرانبها (اغلب جواهرات و ساعت‌های ساخته شده از فلزات گرانبها) که از زندانیان گرفته شده بودند، مردان اس‌اس زیر فشار کاری زیادی برای بازرسی، مرتب‌سازی و شمارش این اشیای گرانبها بودند.[۲] به گفته موکل، هر فصل پانزده تا بیست چمدان از اشیای گرانبها به اداره وی فرستاده می‌شد.[۳]
دادگاهی
[ویرایش]پس از جنگ، موکل در دادگاه عالی ملی در کراکوف محاکمه و به اعدام محکوم شد. حکم وی در ۲۸ ژانویه ۱۹۴۸ در زندان مونتلوپیچ، کراکوف، با به دار آویخته شدن اجرا شد.[۴] با داشتن درجه اس‌اس-اوبراشتورمبانفورر (سرهنگ دوم، درجه‌ای که رودولف هوس نیز در اختیار داشت)، موکل به همراه آرتور لیبهنشل بالاترین درجه‌داری بود که در دادگاه آشویتس دادگاهی شد.
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Kádár, Vági, 2004, p. 124.
- ↑ Świebocki et al., p. 161-162.
- ↑ Świebocki et al., p. 162.
- ↑ "Auschwitz Trial". Jewish Virtual Library. 2009. Retrieved 22 August 2009.
منابع
[ویرایش]- Tadeusz Cyprian; Jerzy Sawicki. Siedem wyroków Najwyższego Trybunału Narodowego (به لهستانی) (1962 ed.). Instytut Zachodni. p. 383. OCLC 11797830.
- Rudolf Höss. Autobiografia Rudolfa Hössa, komendanta obozu oświęcimskiego (به لهستانی) (1989 ed.). Wydawn. Prawnicze. p. 366. ISBN 83-219-0481-5.
- Świebocki, Henryk. Iwaszko, Tadeusz. Długoborski, Wacław. Piper, Franciszek. Lasik, Aleksander. Brand, William. Auschwitz 1940–1945: Central issues in the history of the camp (2000 ed.). Auschwitz-Birkenau State Museum. p. 452. ISBN 83-85047-87-5.
{{cite book}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - Gábor Kádár; Zoltán Vági (January 2004). Self-financing genocide: the gold train, the Becher case and the wealth of Hungarian Jews (2004 ed.). Central European University Press. pp. 413. ISBN 963-9241-53-9.