گزارش اشتروپ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
صفحه نخست «نسخه آمریکایی» گزارش اشتروپ منقش به مهر دادگاه نظامی نورنبرگ.

گزارش اشتروپ گزارشی رسمی تهیه‌شده توسط ژنرال یورگن اشتروپ برای رئیس اس‌اس، هاینریش هیملر، بود که به شرح سرکوب خیزش گتوی ورشو و برچیده شدن متعاقب آن در بهار ۱۹۴۳ می‌پردازد. نسخهٔ اصل آلمانی این گزارش عنوان محله یهودی ورشو دیگر وجود ندارد! (به آلمانی: Es gibt keinen jüdischen Wohnbezirk in Warschau mehr!) داشت و بعدها در دهه ۱۹۶۰ به زبان‌های دیگر چاپ شد.

تاریخچه[ویرایش]

گزارش اشتروپ به سفارش فریدریش-ویلهلم کروگر، رئیس اس‌اس و پلیس در کراکوف، تهیه شد تا آلبوم یادگاری برای هاینریش هیملر شود. گزارش در سه نسخه مجزا با پوشش چرمی برای هیملر، کروگر و یورگن اشتروپ تهیه شد. نسخه ای «بایگانی» از گزارش در ورشو و تحت مراقبت رئیس ستاد، ماکس ژزویتر، باقی ماند.[۱] بر پایه شهادتی که دستیار اشتروپ، کارل کالشکه، در ۱۹۴۵ به مقامات ایالات متحده در ویسبادن داده شد، وی دستور داد تا نسخه اشتروپ از گزارش به همراه سایر اسناد مخفی در بورگ کرانزبرگ سوزانده شوند.[۲]

پس از جنگ، تنها دو نسخه از چهار نسخه، که متعلق به هیملر و ژزویتر بودند، کشف شدند.[۳] نسخه هیملر به مرکز اطلاعات ارتش هفتم (SAIC) و نسخه ژزویتر به بخش تحقیقات اطلاعات نظامی (MIRS) در لندن رسیدند.[۲] به گفته چندین منبع، آرشیو فدرال آلمان نیز یک نسخه در کوبلنتس داشت،[۳][۴][۵] اما، در پاسخ به درخواست ریچارد رسکین، آرشیو فدرال گفت که نسخه سوم گزارش هرگز در اختیار آنها نبوده‌است.[۱][۲]

دو نسخه شناخته شده و در اختیار متفقین به عنوان مدرک در دادگاه نظامی بین‌المللی در نورنبرگ، با شماره سند 1061-PS، ارائه و در دادگاه به عنوان «سند شماره ۲۷۵ ایالات متحده» مورد استفاده قرار گرفتند.[۱] این گزارش ابتدا توسط دادستان ارشد آمریکا، رابرت جکسن، در جریان سخنرانی آغازین خود برای قضات نمایش داده شد.[۶] دستیار دادستان که به پرونده آزار و اذیت یهودیان رسیدگی می‌کرد، از آن به عنوان «بهترین نمونه از کار دست آراستهٔ آلمانی، با پوشش چرمین، و تصویر فراوان، تایپ شده روی کاغذ سنگین با ارزش … که بازخوانی‌ای تقریباً باورنکردنی از دستاوردهای افتخارآمیز سرلشکر پلیس اشتروپ [است].» هر دو نسخه در جریان دادگاه ۱۹۴۷ اسوالد پوهل در نورنبرگ نیز، با عنوان مدرک ۵۰۳، مورد استفاده قرار گرفتند.

در ۱۰ ژوئن ۱۹۴۸، نسخه هیملر / SAIC از گزارش اشتروپ و گزارش کاتزمان توسط فرد نیبرگال، رئیس دفتر ادارهٔ رئیس مشاور جنایات جنگی موسوم به OCCWC، به برنارد آخت، رئیس گروه مأموران نظامی لهستان در نورنبرگ تحویل داده شد.[۲] از این گزارش در جریان دادگاه اشتروپ در دایره جنایی ورشو در ژوئیه ۱۹۵۱ استفاده شد،[۳] و سپس گزارش به بایگانی حزب کارگران متحد لهستان منتقل شد.[۲] در ۱۹۴۸ نسخه ژزویتر / MIRS از گزارش به دفتر ملی بایگانی و مدارک آمریکا (NARA) در واشینگتن، دی.سی. رفت و همچنان در آنجا نگهداری می‌شود.[۱]

در سال ۲۰۱۷، گزارش اشتروپ توسط لهستان نامزد ثبت در فهرست حافظه جهانی یونسکو شد.[۷]

نگارخانه[ویرایش]

فرانز کونارد، افسر اتریشی و از فرماندهان میدانی اس‌اس، عکاس برخی از عکس‌های این مجموعه بود. عکس‌هایی در یکی از دو نسخهٔ گزارش قرار داده شده بودند. در زیرنویس عکس‌های پایین، ترجمه پارسی عنوان عکس به آلمانی (به قرمز) برای اطلاعات بیشتر بر روی عکس‌ها کلیک کنید.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ Richard Raskin (2004). A Child at Gunpoint: A Case Study in the Life of a Photo. Aarhus University Press. ISBN 978-8779340992.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ Tomasz Stempowski (March 17, 2013). "Zdjęcia z powstania w getcie". fototekst.pl. Retrieved October 8, 2013. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |lay-format= (help)
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Jürgen Stroop (2009). Andrzej Żbikowski (ed.). Żydowska dzielnica mieszkaniowa w Warszawie już nie istnieje! / Es gibt keinen jüdischen Wohnbezirk in Warschau mehr! (PDF). Warsaw: Instytut Pamięci Narodowej, Żydowski Instytut Historyczny. pp. 10–18. ISBN 978-83-7629-455-1.
  4. Yad Vashem Photo Archive
  5. "United States Holocaust Memorial Museum".
  6. «International Military Tribunal "Blue Series," Vol. 2, p. 126». بایگانی‌شده از اصلی در ۵ سپتامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۴ نوامبر ۲۰۲۰.
  7. "Jürgen Stroop's Report". Memory of the World. United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization. Retrieved 2018-10-09.

پیوند به بیرون[ویرایش]

نسخه ترجمه انگلیسی از گزارش اشتروپ: