برساخت‌گرایی اجتماعی
| بخشی از سلسله‌مقالات درمورد: |
| جامعه‌شناسی |
|---|
.svg) |
برساخت گرایی اجتماعی (به انگلیسی Social constructionism) یک نظریه در جامعه‌شناسی و ارتباطات است که بررسی می‌کند فهم مشترک بر ساخته از جهان که اساس فرض‌های مشترک در مورد واقعیت را تشکیل می‌دهد، چگونه توسعه پیدا می‌کند. این نظریه بر این مفهوم استوار است که معانی با هماهنگی دیگران و نه به صورت انفرادی، توسعه می‌یابند.
برساخت‌های اجتماعی می‌توانند بر اساس جامعه و حوادث مربوط به دوره زمانی وجودشان متفاوت باشند.[۱] یک مثال از برساخت اجتماعی پول یا مفهوم ارز است، زیرا افراد جامعه توافق کرده‌اند که به آن اهمیت و ارزش دهند.[۱][۲] نمونه دیگری از برساخت اجتماعی - هرچند بحث‌برانگیز و مورد اختلاف - مفهوم خودانگاره یا هویت شخصی است.[۳] چارلز کولی در نظریه خود-آیینه‌ای معتقد است: «من آن چیزی نیستم که شما فکر می‌کنید من هستم؛ من آن چیزی نیستم که فکر می‌کنم هستم؛ من آن چیزی هستم که فکر می‌کنم شما فکر می‌کنید هستم.»[۱] این بیانگر این دیدگاه است که افراد جامعه ایده‌ها یا مفاهیمی را می‌سازند که بدون وجود افراد یا زبان برای تأیید این مفاهیم وجود ندارد.[۱][۴]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ Mr. Sinn (3 February 2016), Theoretical Perspectives: Social Constructionism, retrieved 11 May 2018
- ↑ khanacademymedicine (17 September 2013), Social constructionism | Society and Culture | MCAT | Khan Academy, retrieved 12 May 2018
- ↑ Jorgensen Phillips (16 March 2019). "Discourse Analysis" (PDF). Archived from the original (PDF) on 31 March 2020. Retrieved 22 July 2021.
- ↑ "Social constructionism". Study Journal (به انگلیسی). 4 December 2017. Retrieved 12 May 2018.