استیون پینکر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
استیون پینکر
پینکر در ۲۰۱۱
نام هنگام تولداستیون آرتور پینکر
زادهٔ۱۸ سپتامبر ۱۹۵۴ ‏(۶۹ سال)
مونترال، کبک، کانادا
ملیتکانادا
ایالات متحده آمریکا
تحصیلاتدانشگاه مک‌گیل (بی‌ای)
دانشگاه هاروارد (پی‌اچ‌دی)
کارهای برجسته
همسر(ها)
  • نانسی اتکاف (ا. ۱۹۸۰–۱۹۹۲)
  • ایلاونیل سببیه (ا. ۱۹۹۵–۲۰۰۶)
  • ربکا گلدشتاین (ا. ۲۰۰۷)
وبگاه
جایزه(ها)جایزه ترولند (۱۹۹۳، آکادمی ملی علوم)
جایزه هنری دیل (۲۰۰۴، مؤسسه سلطنتی)
جایزه کتاب والتر پی. کیستلر (۲۰۰۵)
جایزه انسان‌گرای سال (۲۰۰۶، انجمن انسان‌گرای آمریکایی)
جایزه جورج میلر (۲۰۱۰، انجمن علوم اعصاب‌شناختی)
جایزه ریچارد داوکینز (۲۰۱۳)
پیشینه علمی
شاخه(ها)روان‌شناسی فرگشتی
روان‌شناسی تجربی
علوم شناختی
روان‌شناسی زبان
ادراک بصری
محل کاردانشگاه هاروارد
دانشگاه استنفورد
مؤسسه فناوری ماساچوست
پایان‌نامهThe Representation of Three-dimensional Space in Mental Images (۱۹۷۹)
استاد راهنمااستیون کوسلین
تأثیر گرفته ازچامسکیفودرداوکینزتریورزکاسمیدستوبیجکندافدنتهریسسیمونزهابزشلینگسینگرالیاسبامایسترسول

استیون آرتور پینکر (به انگلیسی: Steven Arthur Pinker) (زادهٔ ۱۸ سپتامبر ۱۹۵۴) زبان‌شناس، روان‌شناس تجربی، دانشمند علوم شناختی کانادایی-آمریکایی و نویسندهٔ کتاب‌های علمی است.

او استاد دانشگاه هاروارد و استاد خانوادهٔ جانستون در گروه روان‌شناسی دانشگاه هاروارد است.

پینکر به خاطر فعالیتش در روان‌شناسی تکاملی و نظریه محاسباتی ذهن شناخته شده‌است. تخصص او شامل رشته‌های روان‌شناسی زبان، ادراک بصری، تصویر برداری ذهن، تشخیص شکل، توجه بصری، تکامل زبان در کودکان، پدیده‌های قاعده‌مند و بی‌قاعده در زبان، پایهٔ عصبی کلمات و دستور زبان است. او نویسندهٔ هفت کتاب به نام‌های «غریزهٔ زبان»، «ذهن چگونه کار می‌کند»، «کلمات و قواعد»، «لوح سپید»، «مواد ذهن»، «جنس اندیشه: زبان به‌عنوان پنجره‌ای به طبیعت انسان» و «فرشتگانِ بهترِ ذات ما» است.

تخصص دانشگاهی پینکر علوم شناختی دیداری و روان‌شناسی است. تحصیلات دانشگاهی او شامل آزمایش‌های بر روی تصویرسازی ذهنی، ساختار شناخت، توجه دیداری، پیشرفت زبان در کودکان، پدیده‌های منظم و نامنظم در زبان، ریشه‌های عصبی کلمات و دستور زبان و روان‌شناسی کنایه و تعبیر، است. او دو کتاب فنی منتشر کرد که نظریهٔ عمومی‌ای را پیرامون فراگیری زبان و به‌کارگیری آن در یادگیری افعال در کودکان، پیشنهاد می‌داد. در کتابهایی کمتر دانشگاهی، او زبان را به عنوان یک «غریزه» یا سازگاری بیولوژیکی که توسط انتخاب طبیعی شکل گرفته، مورد استدلال قرار می‌دهد. در این دیدگاه، او در مقابل نوام چامسکی و دیگر کسانی است که توانایی انسان برای یادگیری زبان را محصول جانبی سایر سازگاری‌ها می‌دانند.

زندگی‌نامه[ویرایش]

پینکردر خانواده یهودی در سال ۱۹۵۴ منترال بزرگ‌ترین شهر استان کبک در کانادا متولد شد. وضعیت اقتصادی خانوادهٔ او متوسط بود. والدین او رزالین (ویسنفلد) و هری پینکر بودند.[۱][۲][۳][۴] اجداد او در سال۱۹۲۶ از رومانی و لهستان به کانادا مهاجرت کردند و صاحب کارخانهٔ کوچک کراوات در مونترال شدند.[۵] پدر او که وکیل بود که در ابتدا به عنوان صاحب کارخانه شروع به کار کرد و مادرش هم به عنوان معمار شروع به کار کرد و سپس به عنوان مشاور و پس از آن به نایب مدیر مدرسه کار کرد. او یک خواهر و برادر کوچکتر از خود دارد. برادرش رابرت تحلیلگر سیاسی دولت کانادا است خواهرش، سوزان پینکر، روان‌شناس و نویسنده کتاب تضاد جنسی و تأثیر روستا است.[۶][۷]

تحقیق و تئوری[ویرایش]

تحقیقات پینکر بر روی شناخت بصری با همکاری استفان کسلین مشاور پایان‌نامه شروع شد. او در تحقیقات خود نشان داد که تصاویر ذهنی نشانگر مناظر و اشیا هستند (چیزی مشابه تصویر سه بعدی) و به همین ترتیب بنا به نظریه یک عصب‌شناس به نام دیوید مور «طرح دو و نیم بعدی» است.[۸] او همچنین نشان داد که این سطح در دقت بصری و در تشخیص اشیا (حداقل برای تشخیص اشکال نامتقارن) مورد استفاده می‌باشد. در مقابل در تئوری مور که می‌گوید برای تشخیص دادن، دیدگاه مستقل مورد استفاده قرار می‌گیرد.

نوشته‌های با سبک نگارش انگلیسی در قرن ۲۱[ویرایش]

در کتاب محبوب هفتمش، سبک نگارش: راهنمایی کسی که در قرن ۲۱ دست به قلم می‌برد. (۲۰۱۴) پینکر تلاش کرد که سبکی برای نگارش ابداع کند که از آن طریق علوم روز و روان‌شناسی را بیان کند، فارغ از اینکه نوشتن و توصیف و توضیح علم پیچیده و غیرقابل درک باشد و درک موضوع نیز برای خواننده آسان باشد.

مناظره‌های عمومی[ویرایش]

پینکر اغلب در مناظرات عمومی با موضوعات محیط اطراف و تفسیر جامعه امروزی شرکت می‌کند. مفسران اجتماعی مانند اد وست نویسنده کتاب «توهم تنوع» به جسارت و علاقهٔ پینکر در رویارویی با تابوها اشاره کرد. وست پس از گذشت یک دهه از چاپ کتابش اینگونه می‌نویسد که این عقیده (مرحله فرضی فکری خالی از افکار و تخیلات) برخلاف تخیلات فانتزی به عنوان یک واقعیت باقی می‌ماند.[۹] وست پینکر را اینگونه توصیف می‌کند: «پینکر بدون هیچ بحث و جدلی خواننده را بر آن می‌دارد که خودشان نتیجه را به تصویر بکشند.»

جوایز و برتری‌ها[ویرایش]

پینکر به عنوان یکی از ۱۰۰ فرد برتر تأثیرگذار جهان در سال ۲۰۰۴ در مجله تایمز شناخته شد و به عنوان یکی از ۱۰۰ چهره روشنفکر در هر دو سال ۲۰۰۸[۱۰] و ۲۰۰۵ شد. در سالهای ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ از او در ردهٔ متفکران جهانی در سیاست‌های خارجی یاد شد.[۱۱][۱۲] در سال ۲۰۱۶ او به عنوان فرد برتر در آکادمی علمی ملی بیشترین رای را به‌دست آورد.[۱۳]

تحقیقات وی در زمینهٔ روان‌شناسی شناختی برنده جایزه شغل اولیه در سال ۱۹۸۴ و برنده جایزه بوید مک کندلس در سال ۱۹۸۶ از انجمن روانشناسان آمریکا شد. از دیگر جوایزی که برنده شد می‌توان به جایزه پروژه ترولند (۱۹۹۳) از انجمن آکادمی ملی علوم، جایزه هنری دال (۲۰۰۴) از مؤسسه رویال بریتانیای کبیر، و جایزه جورج میلر (۲۰۱۰) از جامعه عصب شناسان اشاره کرد. او همچنین دکترای افتخاری از دانشگاه‌های نیوکسل، سوری، تلاویو، مک گیل، سیمون فراسر و دانشگاه ترومسو دریافت کرد. او دو بار به مرحله فینال برای دریافت جایزه پولیتزر در سالهای ۱۹۹۸ و ۲۰۰۳ راه یافت. در ۱۳ ماه مه ۲۰۰۶ او موفق به دریافت جایزه انسان دوست برتر سال در انجمن حقوق بشر دربارهٔ درک عمومی از انقلاب بشریت گردید.[۱۴]

کتاب‌شناسی[ویرایش]

کتاب[ویرایش]

مقاله[ویرایش]

  • در باب زبان و تحلیل پیوندگرای مدل پردازش گسترده موازی از فراگیری زبان (۱۹۸۸)(همراه با آلن پرنس)
  • قواعد زبان (۱۹۹۱)
  • واژگان و قواعد(۱۹۹۸)
  • بنیان‌های ذاتی اخلاق، ترجمه الهام ذوالقدر نشر تلنگر ۱۳۹۵ (این مقاله در نیویورک تایمز است که در قالب کتاب در ایران چاپ شد)
  • مناظره زمان گذشته دستوری: گذشته و آینده زمان گذشته دستوری (۲۰۰۲) (همراه با مایکل اولمن)

کتاب‌شناسی فارسی[ویرایش]

  • آیا روزهای خوشی در انتظار بشر است؟ یک مناظره: استیون پینکر و مت ری‍دل‍ی، تهران: تمدن علمی، ۱۳۹۷، ۱۱۲ صفحه. ISBN 8-88-8127-600-978
  • بنیادهای ذاتی اخلاق: استیون پینکر، مترجم: الهام ذوالقدر، تهران: تلنگر، ۱۳۹۶، ۶۴ صفحه.ISBN 2-96949-600-978
  • فرشتگان بهتر ذات ما: چرا خشونت کاهش یافته‌است: استیون پینکر، مترجم: مرتضی مردیها، تهران تمدن علمی، ۱۳۹۹، ۱۲۴۲ صفحه.ISBN 9-23-6310-622-978
  • لوح سپید: انکار مدرن ذات بشر: استیون پینکر، مترجم: بهزاد سروری و دانیال قارونی، تهران: نگاه معاصر، ۱۳۹۴، ۵۰۴ صفحه. 4-ISBN 87-5747-600-978

جوایز[ویرایش]

  • جایزه تورلند (۱۹۹۳)
  • جایزه هنری دیل (۲۰۰۴)
  • جایزه کتاب والتر پ. کیستلر (۲۰۰۵)
  • جایزه اومانیست سال (۲۰۰۶)
  • جایزه جرج میلر (۲۰۱۰)
  • جایزه ریچارد داوکینز (۲۰۱۳)

منابع[ویرایش]

  1. Pinker, S. (2009). Language Learnability and Language Development, With New Commentary by the Author. Harvard University Press. ISBN 978-0-674-04217-9. Retrieved 10 October 2014.
  2. «A Montreal pilgrimage». Twitter. ۲۰۱۸-۰۴-۳۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۱-۰۵.
  3. "Subscribe to read". Financial Times. {{cite web}}: Cite uses generic title (help)
  4. Brockman, John (7 January 2019). "Curious Minds: How a Child Becomes a Scientist". Vintage Books – via Google Books.
  5. Pinker, Steven (June 26, 2006). "Groups and Genes". The New Republic. Retrieved October 25, 2017.
  6. Shermer, Michael (2001-03-01). The Pinker Instinct. Altadena, CA: Skeptics Society & Skeptic Magazine. Retrieved 11 September 2007.
  7. Steven Pinker: the mind reader The Guardian Accessed 25 November 2006.
  8. "How Steven Pinker Works" by Kristin E. Blagg بایگانی‌شده در ۲۰۱۴-۱۰-۱۷ توسط Wayback Machine The Harvard Crimson Accessed 3 February 2006.
  9. Curriculum Vitae (PDF), Harvard University, archived from the original (PDF) on 15 July 2017, retrieved June 23, 2017
  10. Pinker, Steven. "Official Biography. Harvard University". Pinker.wjh.harvard.edu. Archived from the original on 29 December 2005. Retrieved 20 January 2012.
  11. "The professoriate" بایگانی‌شده در ژوئن ۸, ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine, New College of the Humanities. Retrieved 8 June 2011.
  12. "Professor Stephen Pinker", New College of the Humanities. Retrieved 4 November 2014.
  13. "Steven Pinker: the mind reader" by Ed Douglas The Guardian Accessed 3 February 2006.
  14. "My Genome, My Self" by Steven Pinker The New York Times Sunday Magazine Accessed 10 April 2010.

پیوند به بیرون[ویرایش]

سخنرانی‌ها در تد[ویرایش]