پرش به محتوا

آفریدگان پرومتئوس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آفریدگان پرومتئوس
اثر: لودویگ فان بتهوون
شمارهٔ اثراُپوس ۴۳
سبکدورهٔ کلاسیک
شکلبالت
آفرینش۱۸۰۱ (۱۸۰۱)–۱۸۰۱: وین
اجرا۲۸ مارس ۱۸۰۱ (۱۸۰۱-03-۲۸): وین
موومان‌ها۲ پرده (یک اورتور + ۱۶ قطعه)
سازبندیارکسترال
نخستین اجرا
مکانسالن بورگ‌تئاتر، وین

آفریدگان پرومِتِئوس (آلمانی: Die Geschöpfe des Prometheus) اپوس ۴۳، یک بالت اثر لودویک فان بتهوون است که در سال ۱۸۰۱، به دنبال یک لیبرتو که توسط «سالواتوره ویگانو»[الف] (طراح رقص و آهنگساز ایتالیایی) نوشته شده‌بود، ساخته شده‌است. این باله در ۲۸ مارس ۱۸۰۱ در سالن بورگ‌تئاتر در وین به نمایش درآمد و ۲۸ اجرا داشت. همچنین این اثر در ۱۴ ژوئن ۱۸۰۸، در «تاتر پارک»[ب] نیویورک به نمایش درآمد که یکی از اولین آثار کاملِ بتهوون است که در ایالات متحده آمریکا اجرا شد. همچنین این اثر تنها باله از ساخته‌های بتهوون است.

تاریخچه

[ویرایش]
پرترهٔ بتهوونِ جوان (۱۸۰۱)، اثرِ کارل تراوگُت ریدل.[پ]

سالواتوره ویگانو تعهد داشت اثری را برای اجرا در حضور ماریا ترزا شهبانوی اتریش در «تاتر وین» ارایه دهد و از موضوعی به‌نام پرومتئوس به‌عنوان تمثیل استفاده کند. از آنجا که وی برای این اثر و اجرای آن اهمیت زیادی قائل بود، تصمیم گرفت از بتهوون بخواهد که به جای او این طرح را آهنگسازی کند.[۱] بتهوون این کار را پذیرفت و آنرا در دو پرده تصنیف کرد، به گونه‌ای که شامل یک اورتور، پانزده قطعه و یک فینال است.[۲]

طرح باله

[ویرایش]

این باله تمثیلی از داستانی افسانه‌ای به‌نام پرومتئوس است که برای آفرینش انسان از گل، آتش را از زئوس دزدیده‌است. پرومتئوس بشر را در جهل می‌دید و می‌خواست ایده‌های علمی و هنری خود را به انسان‌ها معرفی کند و این امر با افکار بتهوون همخوانی داشت که حامی عصر روشنگری در آن زمان بود. پرومتئوس دو مجسمه ساخت و با آتشی که ربوده بود، به آنها جان داد. او آفریدگان خود را به آپولون خدای هنر معرفی کرد و آنان را نزد وی فرستاد تا زیبایی‌شناسی و فنون هنری را به آنها بیاموزد. همچنین به آریون و اورفئوس برای آموزش موسیقی، به ملپومنه و تالیا برای آموزش تراژدی و کمدی فرمان داد که این کار را انجام دهند. سپس آنان با ترپسیکور ملاقات می‌کنند تا با رقص روستایی همراه با پن آشنا شوند و در ادامه، دیونیسوس به آنها رقص قهرمانانه می‌آموزد. اما سرانجام با دستور زئوس، پرومتئوس به جرم سرقت آتش محکوم و در کوه قاف زنجیر شد و سرانجام عقابی قلب او را درید.[۳][۴]

محتوا و قطعات

[ویرایش]

بتهوون برای این افسانه یک اورتور و ۱۶ قطعه تصنیف کرده که اورتور آن از معروفیت بیشتری برخوردار است. این اورتور را به سبک ایتالیایی بیشتر نزدیک می‌دانند و آن را به آثار روسینی تشبیه می‌کنند و این در حالی است که هنگام خلق این اثر توسط بتهوون، روسینی فقط ۸ سال داشت.[۵] به گفتهٔ «لوئیز لاک‌وود»[چ] (موسیقی‌دان و بتهوون‌شناس آمریکایی)، موسیقی بتهوون برای این باله «آسان‌تر و سبک‌تر از دیگر موسیقی‌های سالنِ کنسرت است».[۶] به همین دلیل این اثر در سال‌های ۱۸۰۱ و ۱۸۰۲ بارها اجرا شد و بتهوون را بر آن داشت تا با عجله به انتشار یک تنظیم جدید از آن برای پیانو بپردازد تا از محبوبیت اولیهٔ این اثر بیشترین بهره را ببرد.[۷] بتهوون بعدها موومان چهارم از سمفونی شماره ۳ و «واریاسیون‌های قهرمانانه»[ح] برای پیانو را بر اساس تم اصلی یکی از شماره‌های این باله (شماره ۱۶)، بنا کرد.[۶]

نمایشِ باله شامل دو پرده است که پس از اورتور و مقدمه، این شماره‌ها اجرا می‌شوند که پردۀ اول شامل ۳ شماره است:[۸]

پردۀ دوم شامل ۱۳ شمارهٔ دیگر است:

این باله مستلزمِ استفاده از چنگ و کرباست در میان سازهای ارکسترال است، سازهایی که بتهوون به‌ندرت برای آنها پارتیتور می‌نوشت.[۹]

یادداشت

[ویرایش]
  1. Salvatore Viganò
  2. Park Theatre
  3. Carl Traugott Riedel
  4. Leila Storch
  5. William McColl
  6. Anita Cummings
  7. Lewis Lockwood
  8. Eroica Variations

پانویس

[ویرایش]
  1. «نسخه آرشیو شده» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲۵ ژانویه ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۰.
  2. حسنی، تفسیر موسیقی، ۱۷۳.
  3. حسنی، تفسیر موسیقی، ۱۷۳.
  4. "Beethoven: The Creatures of Prometheus". Hyperion Records (به انگلیسی). Retrieved 2020-01-25.
  5. حسنی، تفسیر موسیقی، ۱۷۳.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ Lockwood, Lewis. Beethoven: The Music and the Life, pp. 149-150 (W. W. Norton & Company, 2005).
  7. Cooper 2008, pp. 98–103.
  8. “Ludwig Van Beethoven (1770–1827), The Creatures of Prometheus, Ballet Op. 43, Melbourne Symphony Orchestra, Michael Halasz”, back cover (1995).
  9. LVBeethoven.com

منابع

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]