ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی

ای که در کشتن ما
زبان	فارسی
شاعر	حافظ
شمار ابیات	۷
بحر	رَمَل مُثَمَّن مَخبون محذوف فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
متن
ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی سود و سرمایه بسوزیّ و محابا نکنی دردمندان بلا زهر هلاهل دارند قصد این قوم خطا باشد هان تا نکنی رنج ما را که توان برد بیک گوشهٔ چشم شرط انصاف نباشد که مداوا نکنی دیدهٔ ما چو بامّید تو دریاست چرا بتفرّج گذری بر لب دریا نکنی نقل هر جور که از خُلق کریمت کردند قول صاحب غرضانست تو آنها نکنی بر تو گر جلوه کند شاهد ما ای زاهد از خدا جز می و معشوق تمنّا نکنی حافظا سجده بابروی چو محرابش بر که دعائی ز سر صدق جز آنجا نکنی ۲ ۴ ۶ نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒ ⇐

غزلی با مطلع «ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی»، غزل شمارهٔ ۴۸۰ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

در اجراها

عبدالوهاب شهیدی در برنامهٔ شمارهٔ ۱۱۲ از مجموعهٔ گل‌های تازه و برنامهٔ شمارهٔ ۳۷۸ از مجموعهٔ یک شاخهٔ گل این غزل را در دستگاهِ سه‌گاه اجرا کرده است.

منابع

• حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.
• دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوش‌خوانی‌های شعر حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.