پارامغناطیس

خاصیت پارامغناطیس یا پارامغناطیسم (به انگلیسی: Paramagnetism) خاصیتی است که در آن، ماده پذیرفتاری مغناطیسی مثبت (اما کوچک) دارد، و در نتیجهٔ الکترونهای جفت نشده (همانند کیلاتهای گادولینیوم) باعث تشدید میدان مغناطیسی در محیط دور و اطراف می‌گردند.

در شکل‌های زیر، ذرات پارامغناطیس تحت تأثیر یک میدان خارجی، در یک راستای تقریبی قرار می‌گیرند (از راست به چپ).

• 
• 
• 

پارامغناطیس شکلی از خاصیت مغناطیسی مواد است که به واسطه آن برخی از مواد به وسیلهٔ میدان خارجی اعمال شده جذب می‌شوند. مواد پارامغناطیس شامل بیشتر عناصر شیمیایی و برخی از ترکیبات می‌شوند. آن‌ها تراوایی مغناطیسی نسبی ای بزرگتر یا مساوی با یک دارند و از همین رو توسط میدان مغناطیسی جذب می‌شوند. این مواد که به مقدار اندکی توسط یک میدان مغناطیسی جذب می‌شوند* پس از قطع میدان حالت مغناطیسی خود را حفظ نمی‌کنند *زیرا با قطع میدان حرکت گرمایی موجب جهت‌گیری تصادفی اسپین‌ها می‌شود.

منشأ پارامغناطیس: ویژگی‌های پارامغناطیس به دلیل وجود برخی از الکترون‌های جفت نشده و آرایش جدید مسیرهای الکترونی است که به دلیل میدان مغناطیسی خارجی بوجود می‌آیند

چند فلز پارامغناطیس Pauli

Material	Magnetic susceptibility, $\chi _{v}$ [10−5] (SI units)
تنگستن	6.8
سزیم	5.1
آلومینیوم	2.2
لیتیوم	1.4
منیزیم	1.2
سدیم	0.72

جستارهای وابسته

• مغناطیس
• چگالی شار مغناطیسی
• آرتیفکت پذیرفتاری مغناطیسی
• میدان مغناطیسی
• دیامغناطیس
• فرومغناطیس
• پذیرفتاری مغناطیسی