کنت‌نشین ادسا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کنت‌نشین ادسا

Comitatus Edessanus  (لاتین)
Conté de Édese  (فرانسوی باستان)
ܐܘܪܗܝ ܐܲܬ݂ܪܵܐ  (سریانی)
ادسا
۱۰۹۸–۱۱۴۴
نشان خاندان بولون و کورتنی ادسا
نشان خاندان بولون و کورتنی
اوج قلمروی کنت‌نشین ادسا
اوج قلمروی کنت‌نشین ادسا
پایتختادسا (۱۰۹۸–۱۱۴۴; ۱۱۴۶)
تل باشر (۱۱۴۴–۱۱۴۶; ۱۱۴۶–۱۱۵۰)
زبان(های) رایجلاتین (رسمی) سریانی (عمومی)
فرانسوی باستان (عمومی)
ایتالیایی
ارمنی
عربی
یونانی
دین(ها)
کاتولیک رومی، کلیسای حواری ارمنی، ارتدوکس یونانی، ارتدوکس سریانی، اسلام، یهودیت
حکومتفئودالی
کنت ادسا 
• ۱۰۹۸–۱۱۰۰
بالدوین یکم (نخستین)
• ۱۱۳۱–۱۱۴۴
ژوسلین دوم (آخرین)
دوره تاریخیقرون وسطی میانه
۱۰۹۶–۱۰۹۹
• تأسیس
۱۰۹۸
• تصرف ادسا توسط زنگیان
۱۱۴۴
پیشین
پسین
ادسا تحت کنترل توروس
امپراتوری سلجوقی
امیرنشین زنگی
امپراتوری بیزانس
امروز بخشی ازسوریه
ترکیه

کنت‌نشین ادسا یکی از دولت‌های صلیبیون در سدهٔ ۱۲ میلادی بود. کنت‌نشین ادسا در حین نخستین جنگ صلیبی و پس از فتح ادسا توسط بالدوین بولون به محوریت شهر ادسا تأسیس شد. این کنت‌نشین توانست ۴۶ سال، از ۱۰۹۸ تا ۱۱۴۴ باقی بماند تا آن که مرکز این دولت در سال ۱۱۴۴ توسط زنگیان تصرف شد. با سقوط ادسا توسط زنگیان، نخستین ضربه بزرگ به صلیبیون و اوترمر (به فرانسوی: Outremer‎) وارد شد که این ضربه در نهایت باعث آغاز جنگ صلیبی جدید برای بازپس‌گیری ادسا شد. تاریخ کوتاه‌مدت کنت‌نشین ادسا بیشتر در تقابل با نیروهای مسلمانان و مخصوصاً ترکان (سلاجقه، ارتقیان و زنگیان) صرف شد. با این حال در برهه‌هایی، به‌خصوص پس از ظهور زنگیان در شمال سوریه، کنت‌های ادسا با برخی دولت و امیرنشین‌های مسلمان برای حفظ قلمروی خود متحد می‌شدند.[۱][۲]

کنت‌نشین ادسا مشتمل بر یک ارباب‌نشین به مرکزیت قلعه تل باشر و شهرهایی همچون ملطیه، سامسات، سروج، دولوک، گارگار و کیلیس و بیرا می‌شد. برخلاف دیگر دولت‌های صلیبی شکل‌گرفته در اراضی مقدس، کنت‌نشین ادسا در خشکی محصور بود. همچنین این کنت‌نشین به واسطه موقعیت جغرافیایی خود از سایر دولت‌های صلیبی (پادشاهی اورشلیم و کنت‌نشین طرابلس) دور بود و با نزدیک‌ترین همسایه خود، شاهزاده‌نشین انطاکیه، روابط خوبی نداشت[الف] نیمی از شهرها و قلعه‌های این کنت‌نشین، از جمله مرکز آن، در شرق رود فرات واقع شده بودند که این مسئله این کنت‌نشین را در مقابل حملات مسلمانان از شرق آسیب‌پذیر می‌کرد؛ و بخش‌های غربی این کنت‌نشین از طریق قلعه تل باشر ـ که در بخش غربی فرات بود ـ کنترل می‌شد.[۳]

ساختار و سازمان‌های کنت‌نشین ادسا همچون ساختار و سازمان‌های فئودالی در غرب بود، به‌طوری که کنت ادسا از پادشاه اورشلیم تبعیت می‌کرد.[ب][۲] نظام کنت‌نشین ادسا، در ابتدا «انتخابی و انتصابی» و پس از به قدرت رسیدن خاندان کورتنی «ارثی» بود. براساس ساختار فئودالی، افرادی تحت نظر کنت ادسا صاحب منصب بودند و به کنت در اداره کنت‌نشین کمک می‌کردند: «صدراعظم» (Chancellor) که قاضی (Chaplain) کنت‌نشین نیز بود، به امور داخلی و مدنی می‌پرداخت؛ «پاسبان» (Constable) که کارکردی نظامی داشت؛ و «مارشال» که فرماندهٔ نیروهای نظامی بود. همچنین براساس منابع و متون قرن ۱۲ میلادی، شوراهای شهر ـ که بیشتر متشکل از بومیان مسیحی بودند ـ نقش مهم و مؤثری مسائل اجتماعی، مذهبی و سیاسی کنت‌نشین ادسا ایفا می‌کردند. درآمدهای کنت‌نشین که تحت اداره دبیرخانه یا دیوان بود، از راه املاک و مالیات‌های دریافتی و حق گمرگ مالیات‌های تاجران و اصناف تأمین و مهم‌تر از همه معادن مس و ضربه سکه تأمین می‌شد.[۴]

شجره‌نامه[ویرایش]

خاندان بولوناوستاس بولونی
۱۰۱۵-۱۰۸۷
-
ادا لورن
۱۰۴۰-۱۱۱۳
-
گی مونلری
؟-۱۰۹۵
-
هودیرنا
؟-۱۱۰۸
-
خاندان مونلریگادفری بوین
۱۰۶۰-۱۱۰۰
ح.۱۰۹۹-۱۱۰۰
بالدوین یکم
۱۰۵۸-۱۱۱۸
ح.۱۱۰۰-۱۱۱۸
هیو رتل
۱۰۴۰-۱۱۱۸
-
ملیساند
؟-۱۰۹۷
-
الیزابت
؟-؟
-
ژوسلین کورتنی
۱۰۳۴-۱۰۶۹
-
خاندان رتلبالدوین دوم
۱۰۶۰-۱۱۳۱
ح.۱۱۱۸-۱۱۳۱
بئاتریس
؟-۱۱۱۹
-
ژوسلین یکم
۱۰۷۰/۱۰۷۵-۱۱۳۱
ح.۱۱۱۸-۱۱۳۱
ماریا
؟-؟
-
خاندان کورتنیفولک اورشلیم
۱۰۹۲-۱۱۴۳
ح.۱۱۳۱-۱۱۴۳
ملیساند
۱۱۰۵-۱۱۶۱
ح.۱۱۳۱-۱۱۵۳
بئاتریس
؟-۱۱۳۲/۱۱۳۳
-
ژوسلین دوم
؟-۱۱۵۹
ح.۱۱۳۱-۱۱۵۹
خاندان آنژوامالریک یکم
۱۱۳۶-۱۱۷۴
ح.۱۱۶۳-۱۱۷۴
آگنس
۱۱۳۶-۱۱۸۴
-
ایزابلا
؟-؟
-
ژوسلین سوم
۱۱۳۹-۱۱۹۰
-
آگنس مایلی
؟-؟
-
خاندان مایلیسیبیلا
۱۱۶۰-۱۱۹۰
ح.۱۱۸۶-۱۱۹۰
بالدوین چهارم
۱۱۶۱-۱۱۸۵
ح.۱۱۷۴-۱۱۸۵
ایزابلا
۱۱۷۲-۱۲۰۵
ح.۱۱۹۰/۱۱۹۲-۱۲۰۵
بئاتریس
؟-۱۲۴۵
-
آگنس
؟-؟
-

یادداشت‌ها[ویرایش]

  1. پس از اسارت بالدوین دوم، کنترل ادسا به تانکرد واگذار شد اما پس از آزادی با تانکرد که خواستار قبول حکومت وی بر کنت‌نشین ادسا شده بود، روبه‌رو شد که این مسئله منجر به اختلافات و درگیری میان طرفین دامن زد، به‌طوری که هرکس سعی در عقد قرارداد و پیمان با مسلمانان و ترکان داشت تا آن که این درگیری‌ها سرانجام با دخالت بالدوین یکم، پادشاه اورشلیم، به پایان رسید.
  2. با این حال، این کنت‌نشین در زمان ژوسلین دوم، برای مقطع زمان کوتاهی در عوض اتحاد، از امپراتوری بیزانس تبعیت می‌کرد.

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • Balar, Michel (2016). The Papacy and the Crusades: Actes du VIIe Congrès de la Society for the Study of the Crusades and the Latin East. Routledge. ISBN 978-1-138-25159-5.
  • Murray، Alan V.؛ Others (۲۰۰۶). The Crusades: An Encyclopedia. ABC-CLIO. شابک ۹۷۸۱۵۷۶۰۷۸۶۲۴.