ویکی‌پدیا:دم به تله ندهید

ماهی از روی غریزه است که در تور می‌افتد؛ شما قرار نیست چنان کنید.

کاربران اخلالگر، آن‌هایی که برای پیشبرد طرح‌های خاص ویرایش می‌کنند یا آشفته‌اند، ممکن است به زیرکانه‌ترین شیوه‌ها، به شما چون یک قربانی یا کسی که آسیب دیده نزدیک شوند. آنان ممکن است اطلاعات نادرست یا نقل قول نادرست از شما را مخلوط کنند تا وادارتان کنند جوابشان را بدهید. آنان ممکن است از سیاست نزاکت به عنوان سلاح استفاده کنند.

در مناقشات محتوایی استراتژی در تله انداختن شامل آزار مخالفان — و در عین حال به دقت اندکی بانزاکت ماندن — رایج است تا این که یکی از کوره در برود. مدیرانی که از نظر زمانی در فشارند، ممکن است بدون بررسی پیش‌زمینه‌ای که حادثه را ایجاد کرده، فقط به ویرایش‌های مشخص‌شده بنگرند که منجر به هشدار یا قطع دسترسی کاربر مورد هدف می‌شود. دلسردکننده‌تر از همه این است که این تاکتیک بدون ریسک است. برای آن‌هایی که آن را مورد استفاده قرار می‌دهند به ندرت تبعات منفی در پی دارد، تا حدی به خاطر اینکه روندی مداوم از رفتار تحریک‌کننده را نمی‌توان با پیوندهای تفاوت به آسانی نشان داد. بعضی اوقات دنبال یک فرد مشخصند و گاهی دنبال هر کسی که در قلاب بیفتد.

دم به تله ندهید. هیچ اجباری نیست که به تحریکات پاسخ بدهید. از وسوسه گفتن کلمه آخر دوری کنید. مؤدبانه است که به یکی دو پرسش اول جواب بدهید ولی شما آزادید که بحث را هر جایی که فکر می‌کنید تبادلات بیشتر هدف مفیدی را تعقیب نمی‌کند، خاتمه دهید. به تحریک‌کنندگان خوش‌آمد نگویید زیرا می‌توانند از این علیه‌تان استفاده کنند. بگذارید آن‌ها حرف آخر را بزنند. بگذارید بالا و پایین بپرند و فریاد بزنند. ممکن است صدایشان بلندتر و بلندتر شود، ولی همواره پیش گرفتن شیوه سکوت سرانجام مؤثر واقع خواهد شد. دم به تله ندهید. به سوی دیگر شنا کنید.