شواهد تبار مشترک: تفاوت میان نسخه‌ها
لید بهتر و جامع تر |
گسترش لید |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
| ⚫ | |||
'''شواهد نیای مشترک''' سازواره ها (یا ارگانیسم های) زنده، توسط دانشمندانی که در رشته های مختلفی تحقیق می کنند در طول دهه ها کشف شده اند، که نشان می دهند [[نیای مشترک]] تمامی [[زندگی|حیات بر روی زمین]] از یک [[جهان‌نیای پایانی]] (به انگلیسی: Last universal common ancestor، مخفف: LUCA) توسعه یافته است. این شواهد، چارچوبی نظری را بنا می گذارد که نظریه فرگشت بر آن قرار می گیرد، و نشان می دهد که [[فرگشت انسان|فرگشت]] دارد اتفاق می افتد، و قادر است تا روال های طبیعی ای که منجر به [[تنوع زیستی]] زمین شده اند را نشان بدهد. به علاوه، این شواهد [[سنتز مدرن|سنتز فرگشتی مدرن]] را پشتیبانی می کنند — [[تئوری علمی|نظریه علمی]] فعلی ای که چگونگی و چرایی دگرگونی حیات در طول زمان را توضیح می دهد. زیست‌شناسان تکاملی شواهد و مدارک نیای مشترک را، با ایجاد پیش بینی های قابل راستی آزمایی، راستی آزمایی فرضیه ها، و ساخت نظریه هایی که علت هایش را توضیح بدهند و روشن کنند، به اثبات می رسانند. |
'''شواهد نیای مشترک''' سازواره ها (یا ارگانیسم های) زنده، توسط دانشمندانی که در رشته های مختلفی تحقیق می کنند در طول دهه ها کشف شده اند، که نشان می دهند [[نیای مشترک]] تمامی [[زندگی|حیات بر روی زمین]] از یک [[جهان‌نیای پایانی]] (به انگلیسی: Last universal common ancestor، مخفف: LUCA) توسعه یافته است. این شواهد، چارچوبی نظری را بنا می گذارد که نظریه فرگشت بر آن قرار می گیرد، و نشان می دهد که [[فرگشت انسان|فرگشت]] دارد اتفاق می افتد، و قادر است تا روال های طبیعی ای که منجر به [[تنوع زیستی]] زمین شده اند را نشان بدهد. به علاوه، این شواهد [[سنتز مدرن|سنتز فرگشتی مدرن]] را پشتیبانی می کنند — [[تئوری علمی|نظریه علمی]] فعلی ای که چگونگی و چرایی دگرگونی حیات در طول زمان را توضیح می دهد. زیست‌شناسان تکاملی شواهد و مدارک نیای مشترک را، با ایجاد پیش بینی های قابل راستی آزمایی، راستی آزمایی فرضیه ها، و ساخت نظریه هایی که علت هایش را توضیح بدهند و روشن کنند، به اثبات می رسانند. |
||
مقایسه [[توالی اسید نوکلئیک|توالی های ژنتیکی دی‌ان‌ای]] ارگانیسم ها آشکار کرده است که ارگانیسم هایی که از لحاظ [[تبارزایش|تبارزایشی]] (Phylogenetics) به هم نزدیکند، درجه بالایی از شباهت قطعات ژنتیکی مانند [[شبه‌ژن|شبه‌ژن‌ها]] را نیز دارند، که شبه‌ژن‌ها بخش هایی از [[دی‌ان‌ای]] هستند که با ژنی در یک [[ارگانیسم]] مرتبط [[هم‌ساخت‌شناسی#.D8.A7.D8.B1.D8.AA.D8.A7.D8.B3.D8.A7.D8.AE.D8.AA.DB.8C|ارتاساخت]] (Orthologous) هستند، اما دیگر فعال نیستند و ظاهرا تحت روندی ثابت از زوال یا واگونگی (Degeneration) از جهش های انباشتی قرار گرفته اند، که این نیای مشترک را، همراه با ساختار بیوشیمیایی همگانی، و الگوهای دگرگون‌پذیری مولکولی که در تمام ارگانیسم ها یافت می شود را اثبات و پشتیبانی می کند. اطلاعات ژنتیکی اضافه، به طور قاطعانه خویشاوندی حیات را اثبات می کنند و دانشمندان را قادر ساخته اند (از زمان کشف دی‌ان‌ای) که درخت های تبارزایشی را بسازند: ترسیمی از خویشاوندی فرگشتی ارگانیسم ها. این ها همچنین به ایجاد تکنیک های [[ساعت مولکولی]] برای تعیین تاریخ های انشعاب تاکسون ها و کالیبره کردنشان با سوابق فسیلی منجر شده است. |
|||
[[فسیل|فسیل ها]] برای تخمین این که کی تبارهای مختلف در [[مقیاس زمانی زمین‌شناسی|مقیاس های زمانی مختلف زمین‌شناختی]] توسعه یافتند و ایجاد شدند مهم هستند. از آن جا که فسیل‌شدن‌ها وقایعی نادر هستند، که معمولا نیاز به اجزاء بدنی سخت و همچنین مرگ نزدیک مکان هایی که [[رسوب‌گذاری|رسوب ها]] دارند ته نشین می شوند دارند، سوابق فسیلی تنها اطلاعات پراکنده و تک و توک و گاه به گاهی را در مورد فرگشت حسات می دهند. مخصوصا شواهد ارگانیسم های پیش از توسعه اجزاء بدنی سخت مانند صدف‌ها، استخوان‌ها و دندان‌ها، کمیاب هستند، اما به شکل [[میکروفسیل‌شناسی|میکروفسیل‌های]] کلانسان، و همچنین نقش ها و نشان‌های ارگانیسم های نرم-تن مختلف وجود دارند. |
|||
== نتیجه گیری پژوهشی == |
== نتیجه گیری پژوهشی == |
||
| ⚫ | در این مورد شواهد نیای مشترک اشاره به یک نتیجه‌گیری پژوهشی در این مورد است. در سال ۲۰۰۵ بیش از صد نفر از دانشمندان در ده [[موسسه پژوهشی]] بزرگ (۹ آمریکایی یک آلمانی) مطالعهٔ ۲۳۷ میلیون جفت از اجزای تشکیل‌دهندهٔ [[کروموزوم]] شماره ۲ [[انسان]]، نشان می‌دهد که این کروموزوم می‌تواند از جوش خوردن دو کروموزوم شامپانزه ایجاد شده‌باشد. نتایج پژوهش‌های آنان در مقاله‌ای<ref>L.W. Hillier et al. (2005),"Generation and annotation of the DNA sequences of human chromosomes 2 and 4", Nature, 434, 724-731</ref> در شماره ۴۳۴ مجله معتبر علمی [[نیچر]] (Nature) چاپ شده است[http://www.nature.com/nature/journal/v434/n7034/abs/nature03466.html (مشاهده مقاله)]. نتایج این مقاله نشان می‌دهد انسان و شامپانزه نیاکان مشترک داشته‌اند.{{مدرک}} |
||
| ⚫ | |||
{{اصلی|نظریه تکامل}} |
|||
| ⚫ | در این |
||
پژوهش‌گران نیجه‌گیری می‌کنند: تجزیه‌وتحلیل‌های گسترده وجود ساختار زیر بنایی توالی را تأیید می‌کند، و گسترش درک ما را از ساختار و تکامل کروموزوم‌های پستانداران، گسترش می‌دهد، این گسترش شامل [[دی‌ان‌ای بی‌رمز|ژن‌های بی‌رمز]] (gene deserts) (فاقد پروتئین)، سگمنتال‌های تکراری (segmental duplications) و قسمت‌های بسیار متنوع (highly variant regions) است. |
پژوهش‌گران نیجه‌گیری می‌کنند: تجزیه‌وتحلیل‌های گسترده وجود ساختار زیر بنایی توالی را تأیید می‌کند، و گسترش درک ما را از ساختار و تکامل کروموزوم‌های پستانداران، گسترش می‌دهد، این گسترش شامل [[دی‌ان‌ای بی‌رمز|ژن‌های بی‌رمز]] (gene deserts) (فاقد پروتئین)، سگمنتال‌های تکراری (segmental duplications) و قسمت‌های بسیار متنوع (highly variant regions) است. |
||
== پیوند های خارجی == |
|||
== جستارهای وابسته == |
|||
{{یوتیوب|8FGYzZOZxMw|(خلاصه ای تصویری از نتایج این مقاله)}} |
{{یوتیوب|8FGYzZOZxMw|(خلاصه ای تصویری از نتایج این مقاله)}} |
||
نسخهٔ ۶ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۶:۱۵
| بخشی از مجموعه مقاله‌های |
| زیست‌شناسی فرگشتی |
|---|
 |
|
درگاه.ویکی‌پروژه |
شواهد نیای مشترک سازواره ها (یا ارگانیسم های) زنده، توسط دانشمندانی که در رشته های مختلفی تحقیق می کنند در طول دهه ها کشف شده اند، که نشان می دهند نیای مشترک تمامی حیات بر روی زمین از یک جهان‌نیای پایانی (به انگلیسی: Last universal common ancestor، مخفف: LUCA) توسعه یافته است. این شواهد، چارچوبی نظری را بنا می گذارد که نظریه فرگشت بر آن قرار می گیرد، و نشان می دهد که فرگشت دارد اتفاق می افتد، و قادر است تا روال های طبیعی ای که منجر به تنوع زیستی زمین شده اند را نشان بدهد. به علاوه، این شواهد سنتز فرگشتی مدرن را پشتیبانی می کنند — نظریه علمی فعلی ای که چگونگی و چرایی دگرگونی حیات در طول زمان را توضیح می دهد. زیست‌شناسان تکاملی شواهد و مدارک نیای مشترک را، با ایجاد پیش بینی های قابل راستی آزمایی، راستی آزمایی فرضیه ها، و ساخت نظریه هایی که علت هایش را توضیح بدهند و روشن کنند، به اثبات می رسانند.
مقایسه توالی های ژنتیکی دی‌ان‌ای ارگانیسم ها آشکار کرده است که ارگانیسم هایی که از لحاظ تبارزایشی (Phylogenetics) به هم نزدیکند، درجه بالایی از شباهت قطعات ژنتیکی مانند شبه‌ژن‌ها را نیز دارند، که شبه‌ژن‌ها بخش هایی از دی‌ان‌ای هستند که با ژنی در یک ارگانیسم مرتبط ارتاساخت (Orthologous) هستند، اما دیگر فعال نیستند و ظاهرا تحت روندی ثابت از زوال یا واگونگی (Degeneration) از جهش های انباشتی قرار گرفته اند، که این نیای مشترک را، همراه با ساختار بیوشیمیایی همگانی، و الگوهای دگرگون‌پذیری مولکولی که در تمام ارگانیسم ها یافت می شود را اثبات و پشتیبانی می کند. اطلاعات ژنتیکی اضافه، به طور قاطعانه خویشاوندی حیات را اثبات می کنند و دانشمندان را قادر ساخته اند (از زمان کشف دی‌ان‌ای) که درخت های تبارزایشی را بسازند: ترسیمی از خویشاوندی فرگشتی ارگانیسم ها. این ها همچنین به ایجاد تکنیک های ساعت مولکولی برای تعیین تاریخ های انشعاب تاکسون ها و کالیبره کردنشان با سوابق فسیلی منجر شده است.
فسیل ها برای تخمین این که کی تبارهای مختلف در مقیاس های زمانی مختلف زمین‌شناختی توسعه یافتند و ایجاد شدند مهم هستند. از آن جا که فسیل‌شدن‌ها وقایعی نادر هستند، که معمولا نیاز به اجزاء بدنی سخت و همچنین مرگ نزدیک مکان هایی که رسوب ها دارند ته نشین می شوند دارند، سوابق فسیلی تنها اطلاعات پراکنده و تک و توک و گاه به گاهی را در مورد فرگشت حسات می دهند. مخصوصا شواهد ارگانیسم های پیش از توسعه اجزاء بدنی سخت مانند صدف‌ها، استخوان‌ها و دندان‌ها، کمیاب هستند، اما به شکل میکروفسیل‌های کلانسان، و همچنین نقش ها و نشان‌های ارگانیسم های نرم-تن مختلف وجود دارند.
نتیجه گیری پژوهشی
در این مورد شواهد نیای مشترک اشاره به یک نتیجه‌گیری پژوهشی در این مورد است. در سال ۲۰۰۵ بیش از صد نفر از دانشمندان در ده موسسه پژوهشی بزرگ (۹ آمریکایی یک آلمانی) مطالعهٔ ۲۳۷ میلیون جفت از اجزای تشکیل‌دهندهٔ کروموزوم شماره ۲ انسان، نشان می‌دهد که این کروموزوم می‌تواند از جوش خوردن دو کروموزوم شامپانزه ایجاد شده‌باشد. نتایج پژوهش‌های آنان در مقاله‌ای[۱] در شماره ۴۳۴ مجله معتبر علمی نیچر (Nature) چاپ شده است(مشاهده مقاله). نتایج این مقاله نشان می‌دهد انسان و شامپانزه نیاکان مشترک داشته‌اند.[نیازمند منبع]
پژوهش‌گران نیجه‌گیری می‌کنند: تجزیه‌وتحلیل‌های گسترده وجود ساختار زیر بنایی توالی را تأیید می‌کند، و گسترش درک ما را از ساختار و تکامل کروموزوم‌های پستانداران، گسترش می‌دهد، این گسترش شامل ژن‌های بی‌رمز (gene deserts) (فاقد پروتئین)، سگمنتال‌های تکراری (segmental duplications) و قسمت‌های بسیار متنوع (highly variant regions) است.
پیوند های خارجی
(خلاصه ای تصویری از نتایج این مقاله) در یوتیوب
پانویس
- ↑ L.W. Hillier et al. (2005),"Generation and annotation of the DNA sequences of human chromosomes 2 and 4", Nature, 434, 724-731
منابع
مشارکت کنندگان ویکی پدیای انگلیسی