نیترن - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نیترن(به انگلیسی: Nitrene) در شیمی آلی یک آنالوگ نیتروژن از کاربن است.اتم نیتروژن شامل ۶ اتم ظرفیت است در نتیجه به عنوان یک ماده الکترون دوست در نظر گرفته می‌شود و همچنین در بسیاری از واکنش‌های شیمیایی به عنوان ماده واسط به وجود می‌آید.^[۱]^[۲]

منابع[ویرایش]

تنها کربن،
هیدروژن
و اکسیژن

هیدروکربن‌ها	آلن (شیمی) آلکن (آلیل، وینیل) گروه آلکیل (متیل · اتیل · پروپیل · بوتیل · پنتیل) آلکین بنزیل کاربن (شیمی) کومولن پل متیلن گروه متیلن گروه متین گروه فنیل
دیگر گروه‌ها	استال استوکسی استیل آکریلویل آسیل آلدئید آلکوکسی (متوکسی) بنزویل کربونیل کربوکسیلیک اسید دی‌اکسیران اپوکساید استر اتر اتیلن‌دی‌اکسی هیدروکسیل کتون متیلن‌دی‌اکسی پروکسی (پراکسید آلی)

تنها یک عنصر
به‌ غیر از کربن،
هیدروژن و اکسیژن

نیتروژن	آمین آمید آزو ایمید ایمین ایزوسیانات ایزوسیانید اکسیم نیترن نیتریل نیتریت نیترو نیتروزو سیانات هیدرازون
فسفر	فسفونات فسفونیت
گوگرد	دی‌سولفید سولفون سولفونیک اسید سولفوکسید تیال تیواستر تیواتر تیوکتون تیول
سلنیوم	سلون سلنول سلنونیک اسید سلنینیک اسید سلننیک اسید
تلوریوم	تلورول تلوروکتون

دیگر گروه‌ها

همچنین ببینید: طبقه‌بندی مواد شیمیایی · نام‌گذاری آیوپاک (در شیمی معدنی · در شیمی آلی)