محمدحسین بنی‌اسدی

محمدحسین بنی‌اسدی
نخست‌وزیر	مهدی بازرگان
اطلاعات شخصی
زاده	۱۳۲۱
ملیت	ایران
حزب سیاسی	نهضت آزادی ایران
همسر(ان)	فرشته بازرگان

محمدحسین بنی‌اسدی (۱۳۲۱) در خانواده‌ای مذهبی و متعهد در اصفهان متولد شد.وی معروف به حسین بنی‌اسدی سیاستمدار و فعال سیاسی، عضو شورای مرکزی و دبیرکل نهضت آزادی است که داماد مهدی بازرگان و وزیر مشاور در امور اجرایی در کابینه دولت موقت بود. او جزو امضاکنندگان نامه نود امضایی به رییس جمهور وقت هاشمی رفسنجانی در سال ۶۹ بود که به همان خاطر بازداشت و شکنجه شد. او همچنین در بازداشت‌های گسترده اعضای نهضت آزادی و شورای فعالان ملی-مذهبی اسفند ۱۳۷۹ و فروردین ۱۳۸۰ بازداشت شده و چندین ماه در سلول‌های انفرادی بازداشتگاه اطلاعات سپاه بود.

تحصیلات

تحصیلات ابتدایی را در مدارس تهران گذراند. بنی اسدی در سال ۱۳۴۰ در رشته پزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد ولی به علت علاقه به رشته مهندسی برای ادامه تحصیل به خارج از ایران رفت و در دانشگاه Purdue کارشناسی ارشد مهندسی برق و سپس درIllinois Institute of Technology (IIT) تحصیل کرد. او در ادامه در رشته Social Systems Sciences در دانشگاه پنسیلوانیا دکترای خود را دریافت نمود. در سال ۱۳۴۶ به ایران بازگشت. بنی اسدی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع و دکترا در رشته مدیریت و علوم نظام‌های اجتماعی دارد.

او در همین سال با دختر مهدی بازرگان ازدواج کرده و به فعالیت در زمینه‌های فنی و مهندسی می‌پردازد.

سوابق کاری و حرفه‌ای

از سال ۱۳۴۴ تا ۱۳۴۶ در شرکت Pyle-National در شیکاگو به‌عنوان تحلیل‌گر سیستم‌های مهندسی و طراحی صنعتی مشغول به کار شد. پس از بازگشت به ایران (۱۳۵۴) در دانشگاه تهران و مؤسسات مهندسی به تدریس و پژوهش پرداخت. پس از انقلاب، او در وزارت کشور و سپس در جهاد سازندگی مسئولیت‌هایی برعهده گرفت و در برنامه‌ریزی و طراحی ساختارهای اجرایی و مشارکتی نقش داشت. در سال‌های پس از انقلاب در بنیاد مستضعفان و شرکت‌های وابسته در سمت‌های مدیریتی و پژوهشی فعالیت کرد. او در دهه‌های ۱۳۷۰ و ۱۳۸۰ در نهادهای مهندسی و انجمن‌های حرفه‌ای فعال بود و در زمینه اخلاق حرفه‌ای، توسعه پایدار و آموزش مهندسی نقش داشت. او به‌عنوان عضو افتخاری هیئت‌مدیره چند انجمن مهندسی ایران فعالیت داشت و همزمان در کارهای خیریه و آموزش فنی برای مناطق محروم نقش‌آفرین بود.

فعالیت‌های سیاسی

بنی اسدی در ابتدا از علاقه‌مندان به نهضت خداپرستان سوسیالیست و حزب مردم ایران بود. از دههٔ ۱۳۴۰ در فعالیت‌های دانشجویی مذهبی و ملی‌گرایانه در آمریکا مشارکت داشت و پس از آشنایی با مهندس بازرگان به عضویت و فعالیت در نهضت آزادی می‌پردازد. او در کنگره سال۱۳۵۸ به عضویت در شورای مرکزی نهضت آزادی انتخاب شد. در سال‌های پیش از انقلاب، از فعالان فرهنگی و مذهبی در جلسات تفسیر قرآن و حلقه‌های فکری دانشگاه تهران بود. پس از انقلاب، در دولت موقت بازرگان، به‌عنوان وزیر مشاور در امور اجرایی فعالیت کرد. بنی اسدی عضو ستاد انتخاباتی نهضت آزادی در نخستین دوره ریاست جمهوری بود که پس از موضع‌گیری حسن حبیبی در حمایت از گروگانگیری سفارت آمریکا از ستاد او خارج شد. در جریان بازداشت‌های گسترده سال‌های ۱۳۷۹ و ۱۳۸۰ اعضای نهضت آزادی و فعالان ملی–مذهبی، مجدداً بازداشت و چند ماه در سلول انفرادی نگهداری شد. بنی اسدی در ۱۰ خرداد ۱۴۰۳ با رأی اکثریت قاطع شورای مرکزی به سمت دبیرکل نهضت آزادی ایران انتخاب شد.