استان سیونیک
| استان سیونیک Սյունիք մարզ زانگزور، زانگزور | |
|---|---|
| استان | |
 استان سیونیک ارمنستان | |
| مختصات: ۳۹°۱۵′ شمالی ۴۶°۱۵′ شرقی / ۳۹٫۲۵۰°شمالی ۴۶٫۲۵۰°شرقیمختصات: ۳۹°۱۵′ شمالی ۴۶°۱۵′ شرقی / ۳۹٫۲۵۰°شمالی ۴۶٫۲۵۰°شرقی | |
| کشور |  ارمنستان |
| مرکز | کاپان |
| حکومت | |
| • فرماندار | هونان بوغوسیان[۱] |
| مساحت | |
| • کل | ۴٬۵۰۶ کیلومتر مربع (۱٬۷۰۰ مایل مربع) |
| رتبهٔ منطقه | ۲ام |
| جمعیت (۲۰۱۱) | |
| • جمعیت | ۱۴۱٬۷۷۱ |
| • رتبه | ۸ام |
| • تراکم | ۳۱/km۲ (۸۱/sq mi) |
| منطقهٔ زمانی | UTC (یوتی‌سی ۴+) |
| • تابستان (DST) | DST (یوتی‌سی ۵+) |
| کد پستی | ۳۲۰۱–۳۵۱۹ |
| کد ایزو ۳۱۶۶ | AM-SU |
| زبان رسمی | ارمنی |
| مذهب | کلیسای حواری ارمنی |
| وبگاه | syunik.gov.am |
| بخشی از مجموعه‌ای درباره |
| ارمنستان Հայաստան |
|---|
  |
| فرهنگ |
| تاریخ |
| آمارگیری‌های نفوس |
| تقسیمات کشوری |
|
| درگاه ارمنستان |
سیونیک (به ارمنی: Սյունիք)(تلفظ: سی‌یوونیک) استانی از کشور ارمنستان است با مرکزیت شهر کاپان که تنها استان ارمنی هم‌مرز با ایران است،این استان علاوه بر ایران با خاک اصلی آذربایجان شوروی و جمهوری خودمختار نخجوان نیز هم مرز است. تاریخی و پیشین این منطقه «زانگزور» بوده‌است.
محتویات
مغری[ویرایش]
شهر مرزی سیونیک با ایران شهر مغری است. این شهر گرم‌ترین نقطهٔ ارمنستان است و آب و هوایی خشک دارد؛ ولی آب رودخانهٔ مغری باعث سرسبزی شهر و مناطق پیرامونش شده‌است.
برروی تپه‌ای در شمال شرقی شهر دژی قرار دارد به‌نام دژ مغری‌برد که در سدهٔ ۱۰ میلادی ساخته شده و در اوایل سدهٔ ۱۸ بدست داویت بک بازسازی شد. این دژ تنها دژ در ارمنستان است که برای کاربرد تفنگ و اسلحهٔ گرم طراحی شده‌است.
داویت بک فرماندهٔ نیروهای آزادی بخش سیونیک ارمنی بود که با امپراتوری عثمانی می‌جنگیدند. در این‌جا در سال ۱۷۲۷ میلادی ۴۰۰ تن از افراد داویت بک توانستند ۵ روز تمام در برابر نیروی عثمانی که شمارشان چندین برابر بود و از غرب آمده بودند ایستادگی نمایند تا این‌که نیروی کمکی رسید.
در مغری و پیرامونش کلیساهای تاریخی و خانه‌های قدیمی نیز وجود دارد. فعالیت اصلی صنعتی این منطقه وجود کارخانهٔ مس و مولیبدن زانگزور و کارخانهٔ مس و مولیبدن آگاراک است.
زانگزور[ویرایش]
کوهستان زانگزور نام رشته‌کوهی در این استان و نام کهن آن منطقه نیز است.
- متس ایشخاناسار - ۳۵۵۲ متر - فلات قره‌باغ
- خوستوپ - ۳٬۲۰۱ متر -
- کوه کاپودچوغ - ۳٬۹۰۵ متر - در مرز مشترک با جمهوری خودمختار نخجوان
- رود واچاگان
- رودخانه وروتان
تقسیمات استانی[ویرایش]
استان سیونیک شامل موارد زیر است ۱۰۹ communities (hamaynkner), of which 7 are considered urban و ۱۰۲ are considered rural.
شهرک‌ها یا communities شهری[ویرایش]
| تصویر | شهر (شهرک) | استان | بنیانگذاری | مساحت (کیلومترمربع) | جمعیت (سرشماری ۲۰۱۱) |
|---|---|---|---|---|---|
 |
آگاراک | سیونیک | ۱۹۴۹ | ۲٫۵ | ۴٬۴۲۹ |
 |
داستاکرت | سیونیک | سده ۱۲ام (نخستین اشاره) | ۰٫۵ | ۳۲۳ |
 |
گوریس | سیونیک | ۱۸۷۰ | ۸ | ۲۰٬۵۹۱ |
 |
کاجاران | سیونیک | ۱۹۵۸ | ۲٫۸ | ۷٬۱۶۳ |
 |
کاپان | سیونیک | سده ۱۰ام میلادی | ۳۶ | ۴۳٬۱۹۰ |
 |
مغری | سیونیک | سده ۱۷ام میلادی | ۳ | ۴٬۵۸۰ |
 |
سیسیان | Syunik | سده ۸ام پیش از میلاد (نخستین اشاره) | ۹ | ۱۴٬۸۹۴ |
روستاها یا urban communities[ویرایش]
Non-communitiy villages[ویرایش]
|
|
Former villages[ویرایش]
- آغبولاغ، belongs to the شورنوخ community.
- Dzorak, belongs to the شورنوخ community.
- گغاوانک، belongs to the گغی community.
- Kard, belongs to the گغی community.
- کاروت، belongs to the گغی community.
- کیتسک، belongs to the گغی community.
- Nerkin Giratagh, belongs to the لرنادزور community.
- Vanand, belongs to the شورنوخ community.
- ورین گیراتاق، belongs to the لرنادزور community.
- ورین گقاوانک، belongs to the گغی community.
- وچتی، belongs to the نور آستغابرد community.
اماکن گردشگری، مذهبی و تاریخی[ویرایش]
سازه‌های تاریخی، گردشگری و مذهبی این استان عبارتنداز:
- استادیوم گاندزاسار
- تاتوی آناپات
- دژ هالیدزور
- زوراتس کارر
- صومعه تاتو
- پارک ملی آرئویک
- پارک ملی دریاچه آرپی
- بغنو-نوراوانک
- آبشار شکی
- وروتناوانک
- بال‌های تاتو
- سیونیک
زوراتس کارر (Karahunj Observatory) archaeological site near Sisian, 7000 years old
صومعه تاتو، 8th century
The "stone-pyramids" of گوریس
منابع[ویرایش]
- ویکی‌پدیای انگلیسی.
- «Armenia Tourist Attractions - Armenia Travel Guide».
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
ویکی‌سفر یک راهنمای سفر برای استان سیونیک دارد. |
| استان‌ها (مارز) (մարզեր) |  | |
|---|---|---|
| شهر با وضعیت ویژه |
| |
