استان سیونیک
استان سیونیک Սյունիք մարզ زانگزور | |
|---|---|
 استان سیونیک ارمنستان | |
| مختصات: ۳۹°۱۵′ شمالی ۴۶°۱۵′ شرقی / ۳۹٫۲۵۰°شمالی ۴۶٫۲۵۰°شرقی | |
| کشور |  ارمنستان |
| مرکز | کاپان |
| مدیریت | |
| • فرماندار | هونان بوغوسیان[۱] |
| مساحت | |
| • کل | ۴۵۰۶ کیلومتر مربع (۱٬۷۴۰ مایل مربع) |
| رتبه مساحت | ۲ام |
| جمعیت (۲۰۱۱) | |
| • کل | ۱۴۱٬۷۷۱ |
| • رتبه | ۸ام |
| منطقه زمانی | یوتی‌سی ۴+ (UTC) |
| • تابستانی (DST) | یوتی‌سی ۵+ (DST) |
| کد پستی | ۳۲۰۱–۳۵۱۹ |
| کد ایزو ۳۱۶۶ | AM-SU |
| زبان رسمی | ارمنی |
| مذهب | کلیسای حواری ارمنی |
| وبگاه | |
سیونیک (به ارمنی: Սյունիք)(تلفظ: سی‌یوونیک) استانی از کشور ارمنستان است با مرکزیت شهر کاپان که تنها استان ارمنی هم‌مرز با ایران است، این استان علاوه بر ایران با خاک اصلی آذربایجان و جمهوری خودمختار نخجوان نیز هم‌مرز است. شهر مرزی این استان با ایران شهر مِغری است.
نام[ویرایش]
نام تاریخی و پیشین این منطقه زنگزور بوده‌است. زنگِزور نام رشته کوهی در این استان و نام کهن آن سامان نیز هست. بر پایه داستان‌های محلی یک شاهزاده زنگزوری به مردمش فرمان داد تا گنج‌هایشان را بر سر کوه‌های آن سامان خاک کنند تا بدست مهاجمان بیگانه نیفتد. گنج را به زبان ارمنی گندز و سر کوه را سر می‌نامند که هردو وامواژه‌هایی از فارسی است؛ بنابراین نام این کوه‌ها گندزسر یا همان گنج سر شد که بعدها به گونه زنگزور درآمد. بسیاری از نامهای دیگر قدیمی آبادی‌های این منطقه نامهای ایرانی بوده‌اند که بیشترشان به پسوند -وان ختم می‌شده‌اند. -وان یک پسوند ایرانی است به معنای جا و محل. این پسوند را در نامهایی مانند شیروان، کندوان (جای کندوها)، لیقوان، سراوان، شیشوان، نخجوان و غیره هم مشاهده می‌کنیم. برای مثال نام اصلی شهر کاجاران ارمنستان هم نام ایرانی گجوان (تلفظ: گَه جِه وان) بوده که بعدآ به کاجاران ارمنی بمعنی جایگاه دلیران تغییر یافته‌است.
جاده از ایران به سیونیک پس از گذشتن از شهرهای مِغری و لیچک و کاجاران به مرکز این استان یعنی شهر کاپان می‌رسد. این سامان دورافتاده‌ترین گوشه ارمنستان بشمار می‌آید. کوه‌هایی این مسیر جزوی است از رشته‌کوه‌های زنگزور. این کوه‌ها کانسارهای ارزشمندی از مولیبدن، مس و آهن دارد. جاده از کاپان به سوی شمال به شهر تاتِف می‌رسد که یک صومعه تاریخی، یک چشمه آب گرم و یک تخته سنگ بزرگ به نام پل شیطان دارد. رودخانه‌ای که از سوی شمال غربی آمده و از تاتف می‌گذرد وروتان نام دارد که معنی آن می‌شود رعدآسا. ۲۰ درصد از استان سیونیک پوشیده از جنگل بلوط است که هم‌اکنون رو به نابودی گذاشته‌است.
زنگزور[ویرایش]
کوهستان زنگزور نام رشته‌کوهی در این استان و نام کهن آن منطقه نیز است.
- متس ایشخاناسار - ۳۵۵۲ متر - فلات قره‌باغ
- خوستوپ - ۳٬۲۰۱ متر -
- کوه کاپودچوغ - ۳٬۹۰۵ متر - در مرز مشترک با جمهوری خودمختار نخجوان
- رود واچاگان
- رودخانه وروتان
شهرها[ویرایش]
| تصویر | شهر (شهرک) | استان | بنیانگذاری | مساحت (کیلومترمربع) | جمعیت (سرشماری ۲۰۱۱) |
|---|---|---|---|---|---|
 |
آگاراک | سیونیک | ۱۹۴۹ | ۲٫۵ | ۴٬۴۲۹ |
 |
داستاکرت | سیونیک | سده ۱۲ام (نخستین اشاره) | ۰٫۵ | ۳۲۳ |
 |
گوریس | سیونیک | ۱۸۷۰ | ۸ | ۲۰٬۵۹۱ |
 |
کاجاران | سیونیک | ۱۹۵۸ | ۲٫۸ | ۷٬۱۶۳ |
 |
کاپان | سیونیک | سده ۱۰ام میلادی | ۳۶ | ۴۳٬۱۹۰ |
 |
مغری | سیونیک | سده ۱۷ام میلادی | ۳ | ۴٬۵۸۰ |
 |
سیسیان | سیونیک | سده ۸ام پیش از میلاد (نخستین اشاره) | ۹ | ۱۴٬۸۹۴ |
روستاها یا جوامع روستایی[ویرایش]
روستاهای بدون جوامع[ویرایش]
|
روستاهای پیشین[ویرایش]
- آغبولاغ متعلق به ناحیه شورنوخ
- دزوراک متعلق به ناحیه شورنوخ
- گغاوانک متعلق به ناحیه گغی
- کارد متعلق به ناحیه گغی
- کاروت متعلق به ناحیه گغی
- کیتسک متعلق به ناحیه گغی
- نرکین گیراتاغ متعلق به ناحیه لرنادزور
- واناند متعلق به ناحیه شورنوخ
- ورین گیراتاق لرنادزور
- ورین گقاوانک متعلق به ناحیه گغی
- وچتی متعلق به ناحیه نور آستغابرد
اماکن گردشگری، مذهبی و تاریخی[ویرایش]
سازه‌های تاریخی، گردشگری و مذهبی این استان عبارتنداز:
- استادیوم گاندزاسار
- تاتوی آناپات
- دژ هالیدزور
- زوراتس کارر
- صومعه تاتو
- پارک ملی آرئویک
- پارک ملی دریاچه آرپی
- بغنو-نوراوانک
- آبشار شکی
- وروتناوانک
- بال‌های تاتو
- سیونیک
زوراتس کارر (Karahunj Observatory) archaeological site near Sisian, 7000 years old
صومعه تاتو، سده هشتم میلادی
"هرم‌های سنگی" گوریس
منابع[ویرایش]
- ویکی‌پدیای انگلیسی.
- «Armenia Tourist Attractions - Armenia Travel Guide». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ نوامبر ۲۰۱۵.
- https://www.armstat.am/file/doc/99483283.pdf
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
ویکیسفر یک راهنمای سفر برای استان سیونیک دارد. |
