سندرم آینه‌ای

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سندرم آینه‌ای
نام‌های دیگرورم سه‌گانه، سندرم بلنتاین
تخصصپزشکی زایمان
طبقه‌بندی و منابع بیرونی

سندرم آینه‌ای (انگلیسی: Mirror syndrome) که با نام‌های دیگری چون ورم سه‌گانه و سندرم بَـلِـنتاین هم شناخته می‌شود، یک اختلال نادر در دوران بارداری است که ارتباط غیرعادی خیز جنینی و ورم جفت را با پره‌اکلامپسی مادر شرح می‌دهد.[۱]

نام «سندرم آینه‌ای» به شباهت و تقارن ادم مادر و خیز جنینی اشاره دارد و نخستین بار در سال ۱۸۹۲ توسط جان ویلیام بَـلِـنتاین توصیف شد.[۲]

علائم و نشانه‌ها[ویرایش]

علائم جنینی مربوط به احتباس مایعات از جمله آب‌آوردگی شکم و افزایش مایع آمنیون است.[۳] خیز جنینی وجود یک آسیب مهم و احتمالاً کشنده جنین را نشان می‌دهد.

سندرم آینه‌ای ممکن است با عفونت پارواویروس بی۱۹ و با «سندرم انتقال خون دوقلوها» همراه باشد.[۴]

سبب‌شناسی[ویرایش]

علت بروز این اختلال ممکن است هر یک از انواع عوارض زایمان باشد که از اختلالات ایمنی، از جمله بیماری ارهاش و عفونت‌های جنینی و همچنین خطاهای مادرزادی متابولیسم و ناهنجاری‌های جنینی را دربر گیرد.[۵][۶][۷][۸] سندرم آینه‌ای می‌تواند ناشی از واکنش ایمنی مادر به جنینی باشد که به بیماری هموگلوبین بارتس مبتلا شده‌است که به دلیل ویژگی تالاسمی آلفا دوگانه (تالاسمی آلفا ماژور) از هر دو والدین به ارث رسیده‌است.[۹]

چگونگی بیماری‌زایی[ویرایش]

مکانیسم بیماری‌زایی این سندرم ناشناخته باقی مانده‌است.

تشخیص[ویرایش]

با آنکه نحوهٔ بیماری‌زایی سندرم آینه‌ای ناشناخته است، اما چندین پژوهشگر افزایش سطح اوریک اسید، کم‌خونی و هماتوکریت پایین را بدون همولیز گزارش کرده‌اند.[۱]

تشخیص افتراقی[ویرایش]

مشکل تمایز (یا عدم تمایز) سندرم آینه‌ای از پره اکلامپسی در تنوع اصطلاحات مورد استفاده و در بحث پیرامون این موضوع بازتاب داشته‌است. به نظر می‌رسد که خیز شدید جنینی، هنگامی که وضعیت جنین به شدت بدتر می‌شود و این سندرم تنها مظهر شدت آسیب جنین-جفت باشد، سبب ایجاد سندرم بَـلِـنتاین شود. تعداد پلاکت، آسپارتات ترانس‌آمیناز، آلانین آمینوترانسفراز و هاپتوگلوبین معمولاً تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند و ممکن است برای تشخیص سندرم آینه‌ای از نشانگان هلپ استفاده شوند.[۸][۱۰][۱۱][۱۲][۱۳]

درمان[ویرایش]

در بیشتر موارد، سندرم آینه‌ای باعث مرگ جنین یا نوزاد می‌شود. در مقابل، درگیری مادر حداکثر به پره‌اکلامپسی محدود می‌شود.

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Paternoster DM, Manganelli F, Minucci D, Nanhornguè KN, Memmo A, Bertoldini M, Nicolini U (2006). "Ballantyne Syndrome: a Case Report". Fetal Diagnosis and Therapy. 21 (1): 92–5. doi:10.1159/000089056. PMID 16354984. S2CID 36608058.
  2. "Ballantyne's syndrome".
  3. Vidaeff AC, Pschirrer ER, Mastrobattista JM, Gilstrap LC, Ramin SM (2002). "Mirror syndrome. A case report". The Journal of Reproductive Medicine. 47 (9): 770–4. PMID 12380459.
  4. Chang YL, Chao AS, Hsu JJ, Chang SD, Soong YK (2007). "Selective fetocide reversed mirror syndrome in a dichorionic triplet pregnancy with severe twin-twin transfusion syndrome: a case report". Fetal Diagn. Ther. 22 (6): 428–30. doi:10.1159/000106348. PMID 17652930. S2CID 21536375.
  5. Balakumar K (2003). "Antenatal diagnosis of vein of Galen aneurysm: case report". Indian Journal of Radiology and Imaging. 13 (1): 91–2. Archived from the original on 27 May 2018. Retrieved 4 May 2023.
  6. Carbillon L, Oury JF, Guerin JM, Azancot A, Blot P (1997). "Clinical biological features of Ballantyne syndrome and the role of placental hydrops". Obstetrical & Gynecological Survey. 52 (5): 310–4. doi:10.1097/00006254-199705000-00023. PMID 9140132.
  7. Machado LE, Osborne NG, Bonilla-Musoles F (2002). "Two-dimensional and three-dimensional ultrasound of fetal (baby) anasarca: the glass baby". Journal of Perinatal Medicine. 30 (1): 105–10. doi:10.1515/JPM.2002.013. PMID 11933650. S2CID 26606491.
  8. ۸٫۰ ۸٫۱ Van Selm M, Kanhai HH, Gravenhorst JB (1991). "Maternal hydrops syndrome: a review". Obstetrical & Gynecological Survey. 46 (12): 785–8. doi:10.1097/00006254-199112000-00001. PMID 1780115.
  9. "Archived copy" (PDF). sogc.org. Archived from the original (PDF) on 27 August 2014. Retrieved 22 May 2022.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link)
  10. Pirhonen JP, Hartgil TW (2004). "Spontaneous reversal of mirror syndrome in a twin pregnancy after a single fetal death". European Journal of Obstetrics & Gynecology and Reproductive Biology. 116 (1): 106–7. doi:10.1016/j.ejogrb.2003.12.011. PMID 15294378.
  11. Gherman RB, Incerpi MH, Wing DA, Goodwin TM (1998). "Ballantyne syndrome: is placental ischemia the etiology?". Journal of Maternal-Fetal Medicine. 7 (5): 227–9. doi:10.1002/(SICI)1520-6661(199809/10)7:5<227::AID-MFM3>3.0.CO;2-I. PMID 9775990.
  12. Heyborne KD, Chism DM (2000). "Reversal of Ballantyne syndrome by selective second-trimester fetal termination. A case report". Journal of Reproductive Medicine. 45 (4): 360–2. PMID 10804498.
  13. Midgley DY, Harding K (2000). "The mirror syndrome". European Journal of Obstetrics & Gynecology and Reproductive Biology. 88 (2): 201–2. doi:10.1016/S0301-2115(99)00147-5. PMID 10690681.