دشت
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جُلگه یا دشت[۱] سرزمین پست و همواری است که از آبرفت رودها به وجود آمده‌است و به دریا یا دریاچه‌ای دائمی ختم می‌شود.[۲]
به زمین مسطح و نسبتاً همواری می‌گویند که معمولاً بلندای کمی داشته باشد. اینگونه زمین‌ها به روش‌های گوناگون پدید می‌آیند که هر کدام بر حسب مورد نام‌گذاری می‌شوند، مانند جلگه آبرفتی و جلگه ساحلی و همچنین مسیله.
گیاه طبیعی بیشتر جلگه‌های معتدله علف است که به آن علفزار می‌گویند. معمولاً به جلگه‌های خشک و کم‌گیاه‌تر دشت هم می‌گویند.
از جلگه‌های اصلی ایران می‌توان از جلگه خوزستان، جلگه مازندران، جلگه کرمانشاه، جلگه اصفهان، جلگه شیراز، جلگه گرگان، جلگه پاسارگاد (شهرستان پاسارگاد به مرکزیت سعادت شهر) و جلگه هلیل‌آباد نام برد. نمونه‌ای از دیگر جلگه‌های ایران عبارت‌اند از:
- جلگه ماژان
- جلگه موسی‌آباد
- جلگه چاه هاشم
- جلگه ماروسک
- جلگه شبانکاره
- جلگه سیرجان
- جلگه زوزن
- جلگه خوزستان
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ دشت
- ↑ [ http://www.amouzeshelmi.ir/joghrafi/1/04/printable-joghrafi-1-4.htm, www.amouzeshelmi.ir]
