تخت‌زمین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک تخت‌تپه به‌نام Har Qatu، واقع در لبه جنوبیدره رامون، اسرائیل.

تخت‌زمین[۱] یا سرتخت، نوعی گریوه، یا کوهی با سطح صاف است که به دلیل شباهت ظاهری به میز، در زبان انگلیسی به آن table یا tableland می‌گویند.

این نوع زمین‌چهر انواع و نام‌های گوناگونی دارد که عبارتند از:

توصیف[ویرایش]

در هنگام اشاره به تخت‌زمین از اصطلاح "flat" نیز استفاده می‌شود. این زمین‌چهرها به دلیل شباهت شکل آن‌ها به میز و مرتفع‌بودن سطح صاف آن‌ها نسبت به پیرامون، بدین نام خوانده می‌شوند. پارک ملی میزا ورده نمونه‌ای از این عوارض است که سطح صاف روی آن‌ها به شکل زمین صافی است که توسط ژرف‌دره‌ها و آبکندهای متعدد بریده شده، ولی لبه‌های آن به کشل تقریباً هموار و مسطح در همه جهات دیده می‌شود که به پرتگاه‌ها منتهی می‌شوند.

نوشتارهای وابسته[ویرایش]

  • فلات، منطقه‌ای مرتفع که سطح آن نسبتاً هموار است.

منابع[ویرایش]

  1. «تخت‌زمین سایشی» [زمین‌شناسی] هم‌ارزِ «abrasion tableland»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر دوم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰ (ذیل سرواژهٔ تخت‌زمین سایشی)