توماس هاماربرگ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
توماس هاماربرگ
زادهٔ۲ ژانویهٔ ۱۹۴۲
انشلدسویک
ملیتسوئد

توماس هاماربرگ (انگلیسی: Thomas Hammarberg؛ زادهٔ ۲ ژانویهٔ ۱۹۴۲) نویسنده، دیپلمات و سیاستمدار اهل سوئد و یک مدافع حقوق بشر است. وی از اول آوریل ۲۰۰۶ تا ۲۱ مارس ۲۰۱۲ کمیسر حقوق بشر شورای اروپا در استراسبورگ شد و جایگزین آلوارو جیل روبلس گردید. او از ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۶ دبیرکل عفو بین‌الملل بود. هاماربرگ در ۱۹۷۷ از طرف عفو بین‌الملل جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.

فعالیت حرفه‌ای[ویرایش]

هاماربرگ در انشلدسویک، سوئد متولد شد. وی قبل از انتصاب در سمت کمیسر حقوق بشر طی چندین دهه وقت خود را صرف پیشرفت حقوق بشر در اروپا و جهان کرد. هاماربرگ طی سالهای ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۵ دبیرکل مرکز بین‌المللی اولاف پالمه بود که مستقر در استکهلم است، پیش از آن از ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۲ سفیر دولت سوئد در امور بشردوستانه بود، قبل از آن از ۱۹۹۲ تا ۱۹۸۶ در سمت دبیرکل سازمان مردم نهاد صندوق نجات کودکان سوئد خدمت کرد. و از ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۶ دبیرکل عفو بین‌الملل بود. او در ۱۹۷۷ از طرف عفو بین‌الملل جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.

هاماربرگ بین سالهای ۲۰۰۱–۲۰۰۳، به عنوان مشاور منطقه‌ای اروپا، آسیای مرکزی و قفقاز در کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد عمل کرد. او چندین سال نماینده شخصی نخست‌وزیر سوئد در نشست ویژه سازمان ملل متحد در مورد کودکان و همچنین میزگردهای مؤسسه آسپن موسوم به «حقوق بشر در ماموریت‌های صلح» بود. وی بین ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۰ به عنوان نماینده حقوق بشر در کامبوج توسط کوفی عنان دبیرکل سازمان ملل متحد منصوب شد. او همچنین در کار گروه کاری پناهندگان در روند صلح چند جانبه خاورمیانه شرکت کرد.

هامربرگ به عنوان کمیسر، مرتباً برای ارتقاء احترام به حقوق بشر در همه کشورهای عضو شورای اروپا، مطابق با دستور خود، بازدید می‌کرد.[۱]

پس از کناره‌گیری از مقام کمیسیون، او به عنوان رئیس افتخاری به سازمان غیردولتی مرکز حمایت از معلولیت ذهنی پیوست.[۲]

عضو پارلمان سوئد (۲۰۱۸-اکنون)[ویرایش]

در انتخابات سراسری سوئد (۲۰۱۸)، هاماربرگ عضو مجلس نمایندگان سوئد ریکسداگ شد. وی علاوه بر نقشی که در پارلمان ایفا می‌کند از ۲۰۱۹ به عنوان عضو هیئت سوئدی در مجمع پارلمانی شورای اروپا خدمت می‌کند. او به عنوان عضو حزب سوسیال دموکرات، بخشی از گروه سوسیالیست‌ها، دموکرات‌ها و سبزها می‌باشد. وی در حال حاضر عضو کمیته احترام به تعهدات و تعهدات کشورهای عضو شورای اروپا (کمیته نظارت) و کمیته فرعی خاورمیانه و جهان عرب است. وی در کنار نایجل ایوانز از بریتانیا به عنوان گزارشگر مجمع در مورد ترکیه خدمت می‌کند.[۳]

حقوق کولی‌ها[ویرایش]

توماس هامربرگ خود را وقف حمایت از حقوق کولی‌ها در اروپا کرده‌است، به اعتقاد وی «حقوق آنها به‌طور شرم‌آوری نقض می‌شود».[۴] هامربرگ در اغلب سخنرانی‌ها و بیانیه‌هایش به‌طور فعال به دنبال بهبود شرایط زندگی برای بزرگ‌ترین اقلیت موجود در اروپا است و سطوح نگران کننده‌ای از نژادپرستی را در خصوص این افراد مورد انتقاد قرار می‌دهد. هامربرگ تصویری واضح از وضعیت آنها ارائه می‌دهد. به عنوان مثال، وی در آخرین گزارش خود در خصوص ایتالیا از مقامات ایتالیایی به دلیل رفتارشان با کولی‌ها انتقادات شدیدی را مطرح کرد.

در ۲۰۱۰، هامربرگ در مقاله‌ای به‌طور جامع موضع خود را در مورد وضعیت حقوق بشر کولی‌ها منتشر کرد، وی در آن بر نیاز به یک برنامه یکپارچه و جامع با هدف بهبود وضعیت ایشان تأکید کرد و هشدار داد که «لفاظی‌های امروز علیه کولی‌ها به طرز نگران کننده‌ای مشابه شرایط قبل از شروع کشتارهای دسته جمعی توسط نازی‌ها می‌باشد.»

در ۲۷ فوریه ۲۰۱۲، وی گزارش جامعی از وضعیت مسافران مردم کولی در اروپا منتشر کرد،[۵] و درآن تأکید نمود که در بسیاری از کشورهای اروپایی این جماعت هنوز از حقوق اولیه انسانی محروم می‌باشند و از نژادپرستی آشکار رنج می‌برند.

هامربرگ در نامه منتشر شده به آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان که مربوط به ۲۰۰۹ می‌باشد خواستار توقف اخراج کولی‌ها به ویژه به کوزوو شده و می‌گوید، کسانی که به آنجا تبعید می‌شوند در معرض آزار سیاسی قرار دارند و مجبورند در اردوگاه‌ها زندگی کنند، او این «توصیه فوری» را یک سال بعد در نامه ای به توما دو مزیر وزیر کشور وقت فدرال آلمان تکرار کرد. هامربرگ پر وی یک کمیته ویژه‌ای که سازمان داد، اردوگاه کولی‌ها در کوزوو را «یک فاجعه انسانی» توصیف کرد. کمیسر حقوق بشر همچنین اخراج گسترده کولی‌ها از فرانسه در ۲۰۱۰ را به شدت مورد انتقاد قرار داد.

توماس هامربرگ به دلیل پایداری و اشتیاق خود در بحث حقوق کولی‌ها، توسط مرکز اسناد و فرهنگ و شورای مرکزی کولی‌ها در آلمان و همچنین بنیاد مانفرد لاوتن اشلاگر و حقوق شهروندی اروپایی کولی‌ها در برلین مورد تقدیر قرار گرفت و در ۳ آوریل ۲۰۱۲ موفق به کسب جایزه شد.

انتشارات[ویرایش]

هامربرگ در زمینه مسائل مختلف حقوق بشری به ویژه حقوق کودک، سیاست پناهندگی، حقوق اقلیت‌ها، بیگانه‌هراسی، اسلام‌هراسی همچنین حقوق مردم کولی، حقوق دگرباشان جنسی در اروپا[۶] و همچنین روابط بین‌الملل و امنیت بین‌الملل مطالبی را منتشر کرده‌است. وی همچنین به دلیل ارائه و سخنرانی‌های خود در زمینه حقوق بشر در موسسات مختلف بین دولتی و دانشگاهی مشهور می‌باشد. وی به عنوان کمیسر حقوق بشر مجموعه ای از مقالات «دیدگاه» در مورد مسائل حقوق بشری در اروپا را در وب سایت این مؤسسه منتشر کرده‌است. او مرتباً نظرات خود را با تمرکز بر مسائل اصلی حقوق بشر منتشر می‌نماید.[۷]

هامربرگ در طول مأموریت خود به عنوان کمیسر حقوق بشر در شورای اروپا، تقریباً از ۴۷کشور عضو شورای اروپا بازدید و مطالب خود را در این زمینه‌ها منتشر کرده‌است.[۸]

به رسمیت شناختن[ویرایش]

در ۹ مارس ۲۰۱۲، هامربرگ به خاطر سابقه چشمگیر خود در زمینه حقوق بشر، جایزه صندلی عفو بین‌الملل را دریافت کرد. جایزه صندلی عفو بین‌الملل توسط عفو بین‌الملل فلاندرز و دانشگاه خنت بلژیک سازماندهی شده بود.

منابع[ویرایش]

  1. «Mandate - Commissioner for Human Rights - Commissioner for Human Rights - www.coe.int». Commissioner for Human Rights (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۴-۲۴.
  2. "Thomas Hammarberg joins MDAC as Honorary President". Mental Disability Advocacy Center. 2 April 2012. Archived from the original on 10 April 2017. Retrieved 16 September 2021.
  3. Monitors welcome Turkey Constitutional Court ruling and the release of former MP Parliamentary Assembly of the Council of Europe, press release of October 7, 2019.
  4. [۱] بایگانی‌شده در ژانویه ۱۷, ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine
  5. "Human rights of Roma and Travellers in Europe" (PDF). Coe.int. Retrieved 4 November 2014.
  6. "Discrimination on grounds of sexual orientation and gender identity in Europe" (PDF). Coe.int. Retrieved 4 November 2014.
  7. [۲] بایگانی‌شده در اوت ۲۱, ۲۰۰۶ توسط Wayback Machine
  8. "Government leaders distort justice when they interfere in individual court cases". Commissioner.cws.coe.int. Archived from the original on 16 January 2014. Retrieved 4 November 2014.

پیوند به بیرون[ویرایش]

پیشین:
مارتین انالز
دبیرکل عفو بین‌الملل
۱۹۸۰–۱۹۸۶
پسین:
یان مارتین
پیشین:
آلوارو جیل روبلس
کمیسر حقوق بشر شورای اروپا
۲۰۰۶–۲۰۱۲
پسین:
نیلز مویژنیکس