تریاژ

تریاژ(به انگلیسی Triage) در پرستاری یعنی دسته بندی و کلاسه کردن بیماران پذیرش شونده به گروه‌های مختلف. این گروه‌بندی با تشخیص بیماری متفاوت است. در تریاژ، بیماران بر اساس وخامت حال بالینی و یا شدت درد، به گروههای چندگانه تقسیم شده و اولویت بندی می‌شوند. واژه تریاژ از عنوان فرانسوی تریر (trier) بمعنی جداسازی و سواسازی مشتق شده و به زمانی برمی گردد که در جنگ بیماران بدحال را از کسانی که می‌توانستند به نبرد باز گردند جدا می‌نمودند. تریاژ پرستاری، در مواقع بحرانی مانند جنگ و زمینلرزه و در کل، زمانهایی که مراجعین از نظر تعداد بیش از توان پذیرش باشد مورد استفاده قرار می‌گیرد. در برخی از کشورها نظیر ایالات متحده، انگلستان، استرالیا، کانادا و ایتالیا، در بدو ورود به بخش اورژانس(EMS)، بیمار توسط یک پرستار مجرب، اولویت می‌گیرد.

دسته بندی[ویرایش]

بیماران بوسیله کد اولویت، در برخی کشورها، بترتیب زیر تعریف میشوند.

سبز: بیمار با وضع قابل تحمل که نیاز به درمان فوری ندارد ولی باید زیر درمان اورژانسی قرار گیرد.
زرد: بیمار با وضع نسبتاً وخیم که بنا به شرایط اتاق اورژانس میتواند در حالت انتظار قرار گیرد.
قرمز: بیماران با حال وخیم که توان انتظار نداشته و یا طول کشیدن دخالتهای پزشکی برایشان خطر مرگ بدنبال دارد.
آبی: وضعیت بیمار آنقدر وخیم است که رو به مرگ است و بدون کمک های اورژانسی کمتر از 30 دقیقه زنده می ماند.
سیاه: بیمار فوت شده یا قابل احیا نبوده و باید به سردخانه منتقل گردد.

زمانبندی[ویرایش]

بیماران وارد شده بایستی در حداقل زمان ممکن اولویت بندی شوند، یعنی پرستار تریاژ بایستی سرعت عمل کافی داشته باشد به طوری که طی ۲ تا ۵ دقیقه هر بیمار را تریاژ نماید. در این هنگام بدون هیچ گونه عمل درمانی پرستار، بیماران را با امکاناتی که در اختیار دارد، توسط نوار چسب رنگی-کارت مخصوص تریاژ-علایم رنگی چراغ دار-شماره کد ویژه و غیره آماده میکند.