تریاژ

اتاق تریاژ در بخش اورژانس یک بیمارستان

تریاژ (به انگلیسی Triage)، فرایند اولویت‌بندی بیماران برای بهرمندی از درمان است که بر اساس شدت وخامت حال بیمار انجام می‌شود.

تریاژ بیشتر، در مواقع بحرانی مانند جنگ و زلزله و در اورژانس‌های شلوغ و در کل، در مواقعی که مراجعین از نظر تعداد بیش از توان پذیرش و خدمات‌دهی باشد، مورد استفاده قرار می‌گیرد. در برخی از کشورها نظیر ایالات متحده، انگلستان، استرالیا، کانادا و ایتالیا، در بدو ورود به بخش اورژانس(EMS)، بیمار توسط یک پرستار مجرب، تریاژ می‌گیرد.

واژه تریاژ از عنوان فرانسوی تریر (trier) بمعنی جداسازی و سواسازی مشتق شده و به زمانی برمی گردد که در جنگ بیماران بدحال را از کسانی که می‌توانستند به نبرد بازگردند جدا می‌نمودند.

دسته‌بندی[ویرایش]

بیماران بوسیله کد اولویت، در برخی کشورها، بترتیب زیر تعریف می‌شوند.

سبز: بیمار با وضع قابل تحمل که نیاز به درمان فوری ندارد ولی باید زیر درمان اورژانسی قرار گیرد.
زرد: بیمار با وضع نسبتاً وخیم که بنا به شرایط اتاق اورژانس می‌تواند در حالت انتظار قرار گیرد.
قرمز: بیماران با حال وخیم که توان انتظار نداشته و یا طول کشیدن دخالتهای پزشکی برایشان خطر مرگ بدنبال دارد.
آبی: وضعیت بیمار آنقدر وخیم است که رو به مرگ است و بدون کمک‌های اورژانسی کمتر از 30 دقیقه زنده می‌ماند.
سیاه: بیمار فوت شده یا قابل احیا نبوده و باید به سردخانه منتقل گردد.

زمانبندی[ویرایش]

بیماران وارد شده بایستی در حداقل زمان ممکن اولویت بندی شوند، یعنی پرستار تریاژ بایستی سرعت عمل کافی داشته باشد به طوری که طی ۲ تا ۵ دقیقه هر بیمار را تریاژ نماید. در این هنگام بدون هیچ گونه عمل درمانی پرستار، بیماران را با امکاناتی که در اختیار دارد، توسط نوار چسب رنگی-کارت مخصوص تریاژ-علایم رنگی چراغ دار-شماره کد ویژه و غیره آماده می‌کند.