تجارت خارجی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مسیر جادهٔ ابریشم در اوراسیا

تجارت خارجی و یا بازرگانی بین المللی به داد و ستد کالا یا خدمت دارای ارزش فراسوی مرزهای بین‌المللی گفته می‌شود[۱] که در بسیاری از کشورها نمایانگر میزان تولید ناخالص داخلی است. تاریخچهٔ این گونه داد و ستد از جادهٔ ابریشم و جادهٔ کهربا آغاز شده، هرچند به نظر می‌رسد در زمان خود به اندازهٔ امروز از اهمیت اقتصادی برخوردار نبوده‌است.

سازمان تجارت جهانی[ویرایش]

این سازمان با هدف تنظیم قوانین تجارت بین‌المللی تأسیس شده‌است. اکنون ایران عضو آن نیست.

پنج روش پرداخت در تجارت بین‌المللی وجود دارد:

  1. اعتبارات اسنادی L/C
  2. برات draft
  3. حساب باز open account
  4. نسیه consignee
  5. پیش‌پرداخت advance payment

کالاهای پرطرف‌دار در تجارت خارجی[ویرایش]

ویژگیهای تجارت جهانی[ویرایش]

محصولی که از طرفی در یک کشور به طرفی در کشور دیگر منتقل یا فروخته می‌شود صادراتی از کشور مبدأ و وارداتی به کشور دریافت کننده است. واردات و صادرات هر کشور در تراز پرداخت‌های آن کشور حساب می‌شوند.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. dictionary.reference.com
  2. Staff, Investopedia (2003-11-25). "Balance Of Payments (BOP)". Investopedia (به انگلیسی). Retrieved 2017-05-07.