باز درنایی
| باز درنایی | |
|---|---|
| |
| وضعیت حفاظت | |
رده‌بندی علمی 
| |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | طنابداران |
| رده: | پرندگان |
| راسته: | بازسانان |
| تیره: | بازان |
| سرده: | Geranospiza Kaup, 1847 |
| گونه: | G. caerulescens |
| نام دوبخشی | |
| Geranospiza caerulescens (Vieillot, 1817)
| |
| |
باز درنایی (نام علمی: Geranospiza caerulescens) گونه‌ای از پرندگان شکاری از خانواده بازان است. در سرده تک‌نماد Geranospiza است.
آرایه‌شناسی[ویرایش]
باز درنایی قبلاً چندین گونه بود که به‌تازگی یکپارچه شد. این گونه‌ها اکنون به عنوان زیرگونه تعیین می‌شوند. با این حال، رنگ بدن به طور تدریجی متفاوت است، و در حال حاضر پذیرفته شده است که آنها از یک گونه تشکیل شده‌اند. همچنین دو گونه از بازسنقر در آفریقا از سرده بازسنقر (نام علمی: Polyboroides) وجود دارد که اگرچه از نظر ریخت‌شناسی و رفتاری مشابه هستند، اما ارتباط نزدیکی با هم ندارند. آنها نمونه خوبی از فرگشت هم‌گرا هستند. [۲]
باز درنایی شامل زیرگونه‌های زیر است: [۳]
- G. c. livens - Bangs & Penard, TE, 1921
- G. c. nigra - (Du Bus de Gisignies, 1847)
- G. c. balzarensis - Sclater, WL, 1918
- G. c. caerulescens - (Vieillot, 1817)
- G. c. gracilis - (Temminck, 1821)
- G. c. flexipes - Peters, JL, 1935
زیستگاه و پراکندگی[ویرایش]
بازهای درنایی در مناطق پست استوایی در لبه جنگل‌ها حضور دارند و تقریباً همیشه ارتباط نزدیکی با آب دارند. این پرنده در آرژانتین، بلیز، بولیوی، برزیل، کلمبیا، کاستاریکا، اکوادور، السالوادور، گویان فرانسه، گواتمالا، گویان، هندوراس، مکزیک، نیکاراگوئه، پاناما، پاراگوئه، پرو، سورینام، ترینیداد، اروگوئه و ونزوئلا یافت می‌شود. آنها مهاجر فورانی و دارای مهاجرت محلی هستند که احتمالاً در واکنش به تغییر شرایط آب در حال حرکت هستند. [۲]
رفتار[ویرایش]
.jpg)
این بازها اغلب با اسکن کردن از نشیمنگاه یا از روی بال و با شیرجه آرام طعمه را شکار می‌کنند. با این حال، آنها به دلیل داشتن استخوان‌های مچ پا "دو مفصلی" قابل توجه هستند، که به آنها اجازه می‌دهد تا به حفره‌های درختان برسند و طعمه را بیرون بکشند، آنها این ویژگی را تنها با سرده بازسنقرهای آفریقایی (Polyboroids) مشترک هستند. طعمه اصلی آنها مهره‌داران کوچک، به‌ویژه جوندگان، خفاش‌ها، مارمولک‌ها، مارها، و پرندگان کوچک هستند، اما آنها همچنین به خوردن حشرات بزرگتر و سایر بندپایان و حلزون‌ها شناخته‌شده هستند. [۲]
در طول زادآوری، آشیانه‌ها در تاج درختان، اغلب در توده‌های ثعلبیان یا سایر گیاهان هوازی ساخته می‌شوند. لانه یک فنجان کم عمق از شاخه‌ها است که از ارتفاع 10 تا 25 متری روی درخت قرار دارد. دسته‌تخم‌ها معمولاً 1-2 تخم سفید یا مایل به آبی هستند. [۲]
حفاظت[ویرایش]
باز درنایی در هیچ کجا به طور خاص فراوان نیست، اما هنوز هم به طور گسترده پراکندگی دارد. با این حال، در مکزیک تهدیدشده، در السالوادور در خطر انقراض و در آرژانتین در ریسک کمتر پنداشته می‌شود. [۲]
منابع[ویرایش]
- ↑ BirdLife International (2012). "Geranospiza caerulescens". IUCN Red List of Threatened Species. IUCN. 2012. Retrieved 26 November 2013.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ Gomez, Cesar. "Geranospiza caerulescens". Global Raptor Information Network. The Peregrine Fund. Archived from the original on 18 January 2018. Retrieved November 1, 2015.
- ↑ Gill F, D Donsker & P Rasmussen (Eds). 2020.