اوخوس دل سالادو
| اوخوس دل سالادو | |
|---|---|
| نوادو اوخوس دل سالادو | |
 | |
| ارتفاع | ۶۸۸۷متر[۱] یا ۶۸۹۳ متر[۲][۳] |
| فهرست‌بندی |
هفت کوه آتشفشانی هفت قله دوم |
| مکان | |
| مکان | مرز بین شیلی و آرژانتین |
| رشته‌کوه | آند[۲][۴] |
| زمین‌شناسی | |
| گونه | آتشفشان چینه‌ای[۱] |
| آخرین فوران | ۷۰۰ (میلادی) ± ۳۰۰ سال[۱] |
| کوهنوردی | |
| نخستین صعود | ۱۹۳۷ توسط گروهی لهستانی[۲] |
اوخوس دل سالادو، اوخوز دل سالادو[۳] یا نوادو اوخوس دل سالادو (به اسپانیایی: Nevado Ojos del Salado) واقع در مرز شیلی و آرژانتین بلندترین آتشفشان جهان است.[۱] این آتشفشان در ۲۰ کیلومتری جنوب جاده‌ای که از مرز بین‌المللی در پاسو د سان فرانسیسکو می‌گذرد[۱] و در مرکز زنجیره‌ای آتشفشانی به طول بیش از ۸۰ کیلومتر قرار گرفته‌است.[۵] اوخوس دل سالادو همچنین دومین قلهٔ مرتفع در رشته‌کوه‌های آند [۲] پس از کوه آکونکاگوا در آمریکای جنوبی به‌شمار می‌رود[۶]
محتویات
مشخصات[ویرایش]
قلهٔ مرکب اوخوس دل سالادو که در مسیری شمال شرقی-جنوب غربی امتداد یافته‌است و روی کالدرایی تقریباً مدفون را می‌پوشاند دارای شمار زیادی دهانه، مخروط آذرآواری و گنبدهای گدازهٔ آندزیتی تا ریولیتی بوده و منبع جریان‌های گدازهٔ هولوسینی است.[۱] همچنین مطالعات اکتشافی گونزالس فران (۱۹۷۷) و بیکر (۱۹۸۷) در منطقه، این احتمال را مطرح ساخته است که تاریخ شکل‌گیری قلهٔ مرکب اوخوس دل سالادو ممکن است به اواخر دورهٔ پلیستوسن برسد.[۵]
مطالعهٔ این آتشفشان چینه‌ای در عین حال نشان می‌دهد که جدیدترین فعالیت‌های فورانی آن در اصل در امتداد کافتی شمالی-شمال شرقی به موازات قلهٔ مرکب کوه صورت گرفته و شامل شکل‌گیری جریان گدازه‌ای ضخیم و چسبناک و تشکیل دست کم ۱۲ دهانهٔ انفجاری، گنبد گدازه و مخروط کوچک بوده‌است.[۱]
ارتفاع[ویرایش]
برنامهٔ جهانی آتشفشانی (به انگلیسی: Global Volcanism Program) وابسته به مؤسسه اسمیتسونین ارتفاع کوه اخوس دل سالادو را ۶۸۸۷ متر اعلام نموده است[۱] اما منابع دیگر این ارتفاع را تا ۶۸۹۳متر نیز دانسته‌اند.[۲][۶] همچنین در سال ۱۹۵۶ یک گروه اکتشافی شیلیایی ارتفاع این آتشفشان را ۷٬۰۸۳ متر اعلام کردند، یعنی بلندتر از کوه آکونکاگوا و در نتیجه بلندترین قله در نیمکره غربی. اما درستی این گزارش تأیید نگردید.[۴]
دریاچه آتشفشانی[ویرایش]
در ارتفاع ۶۳۹۰متری در دیوارهٔ شرقی کوه، دریاچه آتشفشانیای دائمی به قطر ۱۰۰ متر و عمق احتمالی ۵ تا ۱۰ متر وجود دارد و گمان می‌رود که این دریاچه، مرتفعترین دریاچهٔ جهان باشد.[۲]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ ۱٫۶ ۱٫۷ «Nevados Ojos del Salado». Global Volcanism Program - Smithsonian Institution. دریافت‌شده در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۱.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ «Ojos del Salado 6893m». Andes Website. دریافت‌شده در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۱.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ واحد پژوهش و تألیف گیتاشناسی زیر نظر سعید بختیاری (تابستان ۱۳۸۷)، «نقشهٔ طبیعی آمریکای جنوبی»، اطلس جامع گیتاشناسی ۸۷-۸۸، تهران: مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، ص. ص ۷۲، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۴۲-۲۷۰-۷
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ «Ojos del Salado». The Columbia Electronic Encyclopedia, Sixth Edition. Columbia University Press., 2011. Answers.com. دریافت‌شده در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۱.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ «Nevados Ojos del Salado». oregonstate.edu. دریافت‌شده در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۱.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ «Argentina and Chile North, Ultra-Prominences». peaklist.org. دریافت‌شده در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۱.
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ اوخوس دل سالادو موجود است. |
- آتشفشانهای آرژانتین
- آتشفشانهای استان کاتامارکا
- آتشفشانهای چینه‌ای
- آتشفشانهای چینه‌ای آرژانتین
- آتشفشانهای چینه‌ای شیلی
- آتشفشانهای شیلی
- آتشفشانهای فعال
- آتشفشانهای منطقه آتاکاما
- بلندترین نقاط کشورها
- بیابان آتاکاما
- جغرافیای استان کاتامارکا
- دریاچههای دهانه آتشفشانی
- زمینچهرهای استان کاتامارکا
- کمربند آتشفشانی آند
- کوههای آرژانتین
- کوههای بین‌المللی آمریکای جنوبی
- کوههای شش هزار متری
- کوههای شش هزار متری آند
- کوههای شیلی
- مرز آرژانتین-شیلی
- هفت قله دوم
- هفت کوه آتشفشانی
