کوه سیدلی
| کوه سیدلی | |
|---|---|
 نمایی از کوه سیدلی و کاسهٔ آتشفشانی آن | |
 | |
| مرتفع‌ترین نقطه | |
| ارتفاع | ۴٬۱۸۱ [۱] تا ۴٬۲۸۵ [۲][۳] متر |
| برجستگی | ۲٬۵۱۷ متر [۲][۳] |
| فهرست‌بندی | هفت کوه آتشفشانی (جایگاه هفتم)[۳] |
| مختصات | ۷۷°۰۲′ جنوبی ۱۲۶°۰۶′ غربی / ۷۷٫۰۳۳°جنوبی ۱۲۶٫۱۰۰°غربی |
| جغرافیا | |
| موقعیت | سرزمین ماری برد، جنوبگان |
| رشته‌کوه مادر | Executive Committee Range [۱][۲] |
| صعود | |
| نخستین صعود | ۱۹۹۰ توسط بیل اتکینسون |
کوه سیدلی[۴] (به انگلیسی: Mount Sidley) واقع در سرزمین ماری برد در جنوبگان، بلندترین آتشفشان این قاره و هفتمین کوه در فهرست هفت قله آتشفشانی است.
مشخصات[ویرایش]
کوه سیدلی با ارتفاع تقریبی ۴٬۱۸۱ تا ۴٬۲۸۵ متر آتشفشانی سپری و احتمالاً خاموش با دامنه‌های شیبدار در غرب جنوبگان است که کالدرای ۵ کیلومتری قلهٔ آن بر اثر وقوع فورانی انفجاری در حدود ۴٬۷ میلیون سال پیش خرد شده‌است. این انفجار، بیشتر بخش جنوبی دیواره را از بین برده و حوضه‌ای را تشکیل داده است که در بخش جنوبیش گشوده است و آن را آمفی‌تئاتر وایس نامگذاری کرده‌اند.[۱]
تاریخچه اکتشاف و نامگذاری[ویرایش]
در تاریخ ۱۸ نوامبر ۱۹۳۴، دریابان ریچارد ای. برد که در حال پروازی اکنشافی بر فراز جنوبگان بود موفق به کشف کوهی شد که او آن را به افتخار میبل سیدلی، دختر ویلیام هورلیک کارخانه‌دار که از حامیان برد در دومین سفر اکتشافی او به جنوبگان بود کوه سیدلی نامگذاری کرد.[۵][۶]
صعود[ویرایش]
کوه سیدلی نخستین بار در سال ۱۹۹۰ توسط بیل اتکینسون نیوزیلندی صعود شد.[۱]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴
Amar Andalkar. «Mount Sidley». skimountaineer.com. دریافت‌شده در ۲۷ آوریل ۲۰۱۲. خطای یادکرد: برچسب
<ref>نامعتبر؛ نام «RE» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ «ANTARCTICA ULTRA-PROMINENCES». peaklist.org. دریافت‌شده در ۲۷ آوریل ۲۰۱۲.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ «Mount Sidley, Antarctica». Peakbagger.com. دریافت‌شده در ۲۷ آوریل ۲۰۱۲.
- ↑ واحد پژوهش و تألیف گیتاشناسی زیر نظر سعید بختیاری (تابستان ۱۳۸۷)، «نقشهٔ جنوبگان و نواحی شمالگان»، اطلس جامع گیتاشناسی ۸۷-۸۸، تهران: موسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، ص. ص ۷۹، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۴۲-۲۷۰-۷
- ↑ Wesley E. LeMasurier, Janet W. Thomson. Volcanoes of the Antarctic plate and southern oceans. American Geophysical Union, 1990, ISBN 0-87590-172-7. Google Books, (بازبینی به تاریخ ۲۷ آوریل ۲۰۱۲).
- ↑ United States. Office of Geography, Kenneth John Bertrand, Fred G. Alberts, United States Board on Geographical Names. Geographic names of Antarctica: official standard names approved by the U.S. Board on Geographic Names. U.S. Govt. Print. Off., 1956. Google Books, (بازبینی به تاریخ ۲۷ آوریل ۲۰۱۲).