کردهای آناتولی مرکزی
| کل جمعیت | |
|---|---|
| ۵۰ تا ۱۰۰ هزار نفر[نیازمند منبع] | |
| مناطق با جمعیت چشمگیر | |
| ناحیه آناتولی مرکزی (ترکیه) | |
| زبان‌ها | |
| کردی (کرمانجی، شیخ بیزینی، زازاکی) ترکی | |
| دین | |
| اهل سنت، علویان و همچنین اقلیتی یزیدی | |
| قومیت‌های وابسته | |
| کردها، کردهای ترکیە، کردهای خراسان |
کردهای آناتولی بخشی از کردهایی هستند که در مرکز فلات آناتولی زندگی می‌کنند.[۱][۲] هرچند ایشان در بخش‌های گسترده‌ای از آناتولی پراکنده‌اند، ولی جمعیت بزرگی را پیرامون دریاچه توز در استان‌های قونیه، آق‌سرای و آنکارا به هم ساخته‌اند. ایشان بیش‌تر به کردی سخن می‌گویند و مسلمان هستند که بسیاری از اهل سنت و برخی از علویان پیروی می‌کنند. به گمان نخستین نشانه‌ها از حضور کردان در این سرزمین، همچون دیگر مسلمان، به پس از نبرد ملازگرد بازمی‌گردد.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- مارک سایکس، "قبایل کرد در امپراتوری عثمانی"، مجله مؤسسه انسان‌شناسی سلطنتی بریتانیا و ایرلند، جلد. XXXVIII، ۱۹۰۸.
- ینگوار اسوانبرگ، پناهندگان قزاق در ترکیه: یک مطالعه از تداوم فرهنگی و تغییرات اجتماعی، Academiae Ubsaliensis، ۱۹۸۹، شابک ۹۷۸−۹۱−۵۵۴−۲۴۳۸−۱، ص. ۲۸. (انگلیسی)
- دکتر Mikaili، "Devlet Kurds'ye Kapıları ACTI، بله BIZ ارتا آناتولی Kürtleri؟"، Bîrnebûn، ساعی: ۴۵، بهار ۲۰۱۰،