وانلوجق

مختصات: ۳۸°۲۷′۰۲″ شمالی ۴۵°۳۱′۳۶″ شرقی / ۳۸٫۴۵۰۵۶°شمالی ۴۵٫۵۲۶۶۷°شرقی / 38.45056; 45.52667
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
وانلوجق
وانلوجق در ایران واقع شده
وانلوجق
مختصات: ۳۸°۲۷′۰۲″ شمالی ۴۵°۳۱′۳۶″ شرقی / ۳۸٫۴۵۰۵۶°شمالی ۴۵٫۵۲۶۶۷°شرقی / 38.45056; 45.52667
کشور ایران
استان‌های ایراناستان آذربایجان شرقی
شهرستان‌های ایرانشهرستان مرند
بخش (تقسیمات کشوری)بخش کشکسرای
جمعیت
 (۲۰۰۶)
 • کل۱٬۱۲۹
منطقه زمانییوتی‌سی +۳:۳۰ (ساعت رسمی ایران)
 • تابستانی (DST)یوتی‌سی +۴:۳۰ (ساعت رسمی ایران)

وانلوجق یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در بخش کشکسرای شهرستان مرند واقع شده‌است.

تاریخ[ویرایش]

در زمان قاجار،[۱][۲] موقع جنگ با روسیه تعدادی جنگجو از قبایل و ایل‌های شاهسون و افشار[۳][۴][۵][۶] متحد شده و برای مبارزه با آن‌ها رهسپار شدند. بعد از جنگ، در منطقه‌ای کنار کوهی (گچی گالاسی) با آب و هوای مساعد اتراق می‌کنند و بنا به فراوانی چراگاه و چشمه‌های آب و هوای کوهستانی، در آنجا هردو ایل ترکیب شده و ساکن می‌شوند و یک کَند (آبادی) را به‌وجود می‌آورند.

نام‌گذاری[ویرایش]

بنا به جنگجو بودن افراد آن‌جا یا زخمی شدن بعضی از آن‌ها در جنگ، اسم آبادی را قانلئیجا می‌گذارند[۷] که بعدها در زبان مردم از قانلئیجا به وانلئیجا تغییر پیدا می‌کند.[۸][۹][۱۰]

شغل اهالی[ویرایش]

امروزه اهالی وانلیجا به دامداری و کشاورزی مشغولند.

منابع[ویرایش]

  1. «تاریخچه ساری». Aftabir.com. ۲۰۱۳-۱۰-۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۸-۰۴.
  2. «ساری؛ کهن‌شهر اسطوره و فرهنگ». www.isna.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۸-۰۴.
  3. Axworthy Iran; Empire of the Mind (Penguin) p. 159: "he [Nader] and his Safavid predecessors were of Turkic origin and spoke a Turkic language at court..."
  4. Michael Axworthy The Sword of Persia (I.B. Tauris, 2006), p. 19
  5. Homa Katouzian, "Iranian history and politics", Published by Routledge, 2003. pg 128: "Indeed, since the formation of the Ghaznavids state in the tenth century until the fall of Qajars at the beginning of the twentieth century, most parts of the Iranian cultural regions were ruled by Turkic-speaking dynasties most of the time. At the same time, the official language was Persian, the court literature was in Persian, and most of the chancellors, ministers, and mandarins were Persian speakers of the highest learning and ability"
  6. http://www.iranicaonline.org/articles/historiography-vii:%27%27%27[پیوند مرده] "Afsharid and Zand court histories largely followed Safavid models in their structure and language, but departed from long-established historiographical conventions in small but meaningful ways."
  7. «turcologica». www.turkiclanguages.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ آوریل ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۸-۰۴.
  8. Michael Axworthy's biography of Nader, The Sword of Persia (I.B. Tauris, 2006), pp. 17–19: "His father was of lowly but respectable status, a herdsman of the Afshar tribe … The Qereqlu Afshars to whom Nader's father belonged were a semi-nomadic Turcoman tribe settled in Khorasan in north-eastern Iran … The tribes of Khorasan were for the most part ethnically distinct from the Persian-speaking population, speaking Turkic or Kurdish languages. Nader's mother tongue was a dialect of the language group spoken by the Turkic tribes of Iran and Central Asia, and he would have quickly learned Persian, the language of high culture and the cities as he grew older. But the Turkic language was always his preferred everyday speech, unless he was dealing with someone who knew only Persian."
  9. "Шахсевены" (به روسی). БСЭ. Archived from the original on 2 February 2014. Retrieved 23 September 2019.
  10. "Шахсевены" (به روسی). Российский этнографический музей.[پیوند مرده]
  • «مراحل مختلف حکومت افشاریان». دانشنامهٔ رشد. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ دسامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۲ مرداد ۱۳۸۷.
  • «مرحله اول افشاریه». دانشنامهٔ رشد. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ اوت ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۲ مرداد ۱۳۸۷.
  • «مرحله دوم افشاریه». دانشنامهٔ رشد. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ اوت ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۲ مرداد ۱۳۸۷.
  • «مرحله سوم افشاریه». دانشنامهٔ رشد. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ اوت ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۲ مرداد ۱۳۸۷.
  • «پادشاهی علی‌قلی‌خان». دانشنامهٔ رشد. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ اوت ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۲ مرداد ۱۳۸۷.
  • کاظمی، بابک، زوال دولت نادری، تهران، نشر پشوتن، ۱۳۸۶؛
  • قانعی، سعید، افشاریه و زندیه، تهران، ساحل، آوای عشق، ۱۳۸۷.
  • شمیم، علی‌اصغر، تاریخ ایران در قرن یازدهم و دوازدهم هج‍ری، طهران، شماره کتابشناسی ملی: ۲۴۴۵۷
  • بیات، نصرالله، نادرشاه افش‍ار، ته‍ران: وزارت امور خارجه، مرکز چاپ و انتشارات، ۱۳۸۰.
  • «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.