مخاط
مخاط (به انگلیسی: Mucus)، در مهره‌داران، به ماده‌ای گفته می‌شود که سطح غشاهای مخاطی را پوشانده و از حالتی لغزنده برخوردار است. این ماده، معمولاً توسط غده‌های مخاطی ترشح می‌شوند. این ماده کلوئیدی دارای خاصیت گرانروی بوده و در خود آنزیمهای ضدعفونی‌کننده‌ای چون لیزوزیم و پروتئین‌هایی همچون لاکتوفرین نیز دارد.[۱]سلول‌های مخاطی گلیکوپروتئینی به نام موسین (گلیکو پروتئین) ترشح می‌کنند. موسین با جذب آب فراوان به ماده مخاطی تبدیل می‌شود. ماده مخاطی ضمن عبور دادن میکروب‌ها یا ذرات خارجی آنها را به دام می‌اندازد و گاهی خود آن را به وسیله آنزیم لیزوزیم خود نابود می‌کند.
قسمت‌هایی از بدن که با محیط بیرون در تماس‌اند (دستگاه گوارش، دستگاه تنفس، مجاری ادراری-تناسلی) بهترین محل برای نفوذ میکروب‌ها به بدن هستند؛ بنابراین در این قسمت‌ها ماده مخاطی نقش دفاعی دارد. مخاط نقش مهمی را در بهبود فعالیت دستگاه گوارش، بافت‌های پوششی، دستگاه تنفس و اندام‌های جنسی برعهده دارد.[۲] Oxford University’s Edit
Ba tashakor hk1979
منابع[ویرایش]
- ↑ Singh, PK; Parsek, MR; Greenberg, EP; Welsh, MJ (2002). "A component of innate immunity prevents bacterial biofilm development". Nature. 417 (6888): 552–5. doi:10.1038/417552a. PMID 12037568.
{{cite journal}}: Unknown parameter|month=ignored (help) - ↑ "What's a Booger?". KidsHealth.
 | این یک مقالهٔ خرد زیست‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |