الماسهای فرازمینی: تفاوت میان نسخهها
جز کپلر صفحهٔ الماس های فرازمینی را به الماسهای فرازمینی منتقل کرد |
A kamali ar (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
⚫ | علیرغم کمیاب بودن الماسهایی که در زمین یافت میشوند، الماسهای فرازمینی کاملاً متداول و رایج هستند. این الماسها گاهی حدود تنها ۲۰۰۰ اتم کربن دارند و حتی برخی معتقدند پیدایش آنها به قبل از ایجاد منظومه برمیگردد.<ref>{{Cite news|last=Daulton|first=T. L.|title=Extraterrestrial Nanodiamonds in the Cosmos|work=(Chapter II) in "Ultrananocrystalline Diamond: Synthesis, Properties, and Applications" editors O. Shenderova and D. Gruen.|date=2006|pages=23–78}}</ref> آزمایشهای فشار بالا نشان میدهد که مقادیر زیادی الماس از [[متان]] در سیارات غولپیکر یخی [[اورانوس]] و [[نپتون]] تشکیل شدهاند، در حالی که برخی از سیارات در سایر [[سامانه سیارهای|منظومههای سیارهای]] ممکن است تقریباً الماس خالص باشند.<ref name="MaxPlanck">{{Cite news|last=Max Planck Institute for Radio Astronomy|title=A planet made of diamond|url=http://www.astronomy.com/news/2011/08/a-planet-made-of-diamond|accessdate=25 September 2017|work=Astronomy magazine|date=25 August 2011}}</ref> الماس در ستارگان نیز یافت میشود و ممکن است اولین [[کانی|ماده معدنی]] باشد که تا کنون تشکیل شده است. |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | در سال ۱۹۸۷ الماسهایی با قطر حدود ۲٫۵ میلیمتر توسط گروهی خاص از دانشمندان پیدا شد. نشانه ای که معلوم بود آنها از جای دیگری آمدند، گازهای نفوذی در داخل آنها بود. سابقه پیدایش آنها علیرغم یک تاریخ طولانی و خشونتآمیز حفظ شد که از زمانی شروع شد که آنها از یک ستاره به [[محیط میانستارهای|محیط بین ستاره ای]] پرتاب شدند، از طریق [[تشکیل و تکامل منظومه شمسی|تشکیل منظومه شمسی]] گذشتند، در یک جسم سیاره ای گنجانده شدند که بعداً به شهاب سنگها تقسیم شد. و در نهایت روی سطح زمین سقوط کرد<ref name="Tielens">{{Cite journal|last=Tielens|first=A. G. G. M.|date=12 July 2013|title=The molecular universe|journal=Reviews of Modern Physics|volume=85|issue=3|pages=1021–1081|bibcode=2013RvMP...85.1021T|doi=10.1103/RevModPhys.85.1021}}</ref> |
||
نانو الماسها حدود ۳ درصد کربن و حدد ۴۰۰ قسمت از یک میلیون جرم را در شهاب سنگهای آسمان تشکیل میدهند.<ref name="Vu">{{Cite news|last=Vu|first=Linda|title=Spitzer's Eyes Perfect for Spotting Diamonds in the Sky|url=https://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=1616|accessdate=23 September 2017|work=JPL News|publisher=Jet Propulsion Laboratory|date=26 February 2008|archivedate=9 October 2016|archiveurl=https://web.archive.org/web/20161009080754/http://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=1616}}</ref><ref name="Tielens">{{Cite journal|last=Tielens|first=A. G. G. M.|date=12 July 2013|title=The molecular universe|journal=Reviews of Modern Physics|volume=85|issue=3|pages=1021–1081|bibcode=2013RvMP...85.1021T|doi=10.1103/RevModPhys.85.1021}}</ref> الگوهای ایزوتوپی غیرعادی در دانههای [[سیلیسیم کاربید|کاربید سیلیکون]] و [[گرافیت]] نیز یافت میشود. در مجموع آنها به عنوان ''دانههای ماقبل خورشیدی'' یا ''دود ستاره ای'' شناخته میشوند و خواص آنها مدلهای [[هستهزایی (فیزیک)|سنتز هسته]] را در [[ستاره غول|ستارگان غول پیکر]] و [[ابرنواختر]]ها محدود میکند.<ref name="Davis">{{Cite journal|last=Davis|first=A. M.|date=21 November 2011|title=Stardust in meteorites|journal=Proceedings of the National Academy of Sciences|volume=108|issue=48|pages=19142–19146|bibcode=2011PNAS..10819142D|doi=10.1073/pnas.1013483108|pmc=3228455|pmid=22106261|doi-access=free}}</ref> |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | در سال |
||
تعداد این نانوالماسها در منظومه مشخص نیست. اما تنها بخش بسیار کوچکی از آنها حاوی گازهای نجیب با منشأ پیش از خورشید هستند. مطالعه جداگانه و مجزایی در این باره تا به حال وجود نداشته است. بهطور متوسط، نسبت [[کربن-۱۲|کربن ۱۲]] به [[کربن-۱۳|کربن ۱۳]] با [[اتمسفر زمین|جو زمین]] مطابقت دارد در حالی که نسبت [[ایزوتوپهای نیتروژن|نیتروژن ۱۴]] به [[ایزوتوپهای نیتروژن|نیتروژن ۱۵]] با [[خورشید]] مطابقت دارد. تکنیکهایی مانند [[کاوشگر اتمی|توموگرافی کاوشگر اتمی]] امکان بررسی تکدانهها را فراهم میکند. کم بودن تعداد اتمها، پیدا کردن منشأ ایزوتوپها کمی ناممکن است.<ref name="Davis">{{Cite journal|last=Davis|first=A. M.|date=21 November 2011|title=Stardust in meteorites|journal=Proceedings of the National Academy of Sciences|volume=108|issue=48|pages=19142–19146|bibcode=2011PNAS..10819142D|doi=10.1073/pnas.1013483108|pmc=3228455|pmid=22106261|doi-access=free}}</ref> |
|||
⚫ | کمی ممکن است عجیب باشد که چگونه نانو الماسها همگی در منظومه شمسی تشکیل شدهاند. در سطح [[زمین]]، [[گرافیت]] ماده معدنی کربنی پایدار است، در گوشته زمین و در شرایط مهیا با دما و فشار خاص، تنها الماسهای خیلی بزرگ تشکیل میشوند. با این حال، نانوالماسها به اندازه مولکولی نزدیک هستند: یکی با قطر ۲٫۸ نانومتر، اندازه متوسط، حاوی حدود ۱۸۰۰ اتم کربن است. در موادی که معدنی هستند و کوچک هستند، انرژی سطحی حائز اهمیت است و الماس از گرافیت پایدارتر است، زیرا ساختار الماس فشرده تر است. کراس اوور در پایداری بین ۱ تا ۵ است نانومتر حتی در اندازههای کوچکتر، انواع دیگری از کربن مانند [[فولرن]]ها و همچنین هستههای الماس پیچیده شده در فولرنها یافت میشود.<ref name="Tielens">{{Cite journal|last=Tielens|first=A. G. G. M.|date=12 July 2013|title=The molecular universe|journal=Reviews of Modern Physics|volume=85|issue=3|pages=1021–1081|bibcode=2013RvMP...85.1021T|doi=10.1103/RevModPhys.85.1021}}</ref> |
||
تعداد این نانوالماس ها در منظومه مشخص نیست. اما تنها بخش بسیار کوچکی از آنها حاوی گازهای نجیب با منشأ پیش از خورشید هستند. مطالعه جداگانه و مجزایی در این باره تا به حال وجود نداشته است. به طور متوسط، نسبت [[کربن-۱۲|کربن 12]] به [[کربن-۱۳|کربن 13]] با [[اتمسفر زمین|جو زمین]] مطابقت دارد در حالی که نسبت [[ایزوتوپهای نیتروژن|نیتروژن 14]] به [[ایزوتوپهای نیتروژن|نیتروژن 15]] با [[خورشید]] مطابقت دارد. تکنیک هایی مانند [[کاوشگر اتمی|توموگرافی کاوشگر اتمی]] امکان بررسی تک دانه ها را فراهم می کند. کم بودن تعداد اتم ها، پیدا کردن منشا ایزوتوپ ها کمی ناممکن است. <ref name="Davis">{{Cite journal|last=Davis|first=A. M.|date=21 November 2011|title=Stardust in meteorites|journal=Proceedings of the National Academy of Sciences|volume=108|issue=48|pages=19142–19146|bibcode=2011PNAS..10819142D|doi=10.1073/pnas.1013483108|pmc=3228455|pmid=22106261|doi-access=free}}</ref> |
|||
اوریلیتها غنیترین شهابسنگهای کربن در اطراف زمین هستند و فراوانی وزنی تا ۷ قسمت در هزار دارند.<ref name="Kallenbach3">{{cite book|editor-last1=Kallenbach|editor-first1=R.|editor-last2=Encrenaz|editor-first2=Thérèse|editor2-link=Thérèse Encrenaz|editor-last3=Geiss|editor-first3=Johannes|editor-last4=Mauersberger|editor-first4=Konrad|editor-last5=Owen|editor-first5=Tobias|editor-last6=Robert|editor-first6=François|title=Solar System History from Isotopic Signatures of Volatile Elements Volume Resulting from an ISSI Workshop 14–18 January 2002, Bern, Switzerland|date=2003|publisher=Springer Netherlands|location=Dordrecht|isbn=9789401001458}}</ref>این شهابسنگها بدن والدین مشخصی ندارند و منشأ آنها بحثبرانگیز است.<ref>{{Cite web|title=Ureilites|url=https://nau.edu/cefns/labs/meteorite/classification/ureilites/|website=Northern Arizona Meteorite Laboratory|publisher=Northern Arizona University|accessdate=23 April 2018}}</ref> الماسها در اوریلیتهای بسیار شوکه شده رایج هستند و تصور میشود که اکثر آنها یا در اثر ضربه برخورد با زمین یا سایر اجسام در فضا به وجود آمدهاند.<ref name="Kallenbach3"/><ref>{{cite book|last1=Hutchison|first1=Robert|title=Meteorites: a petrologic, chemical, and isotopic synthesis|date=2006|publisher=Cambridge University Press|location=Cambridge|isbn=978-0-521-03539-2}}</ref>{{صا|۲۶۴}}با این حال، الماسهای بسیار بزرگتری در قطعات شهاب سنگی به نام آلماهاتا سیتا یافت شد که در [[بیابان نوبیه|صحرای نوبی]] [[سودان]] یافت شد. این پیش سیاره باید حاوی مواد معدنی حاوی آهن و گوگرد باشد.<ref>{{Cite news|last=Gibbens|first=Sarah|title=Diamonds From Outer Space Formed Inside a Long-Lost Planet|url=https://news.nationalgeographic.com/2018/04/lost-protoplanet-diamond-meteorites-solar-system-science-spd/|archiveurl=https://web.archive.org/web/20180418120452/https://news.nationalgeographic.com/2018/04/lost-protoplanet-diamond-meteorites-solar-system-science-spd/|archivedate=18 April 2018|accessdate=23 April 2018|work=National Geographic|date=17 April 2018}}</ref> در سال ۲۰۱۸، با استفاده از تکنولوژی بهینهسازی و تحلیل شهابسنگهای فرازمینی، نویسندگان به این نتیجه رسیدند که بزرگترین الماسهای تشکیل شده در فضا باید از یک پیش سیاره دیگر دست نخورده با اندازه ای بین ماه و مریخ آمده باشند. این پیش سیاره باید حاوی مواد معدنی حاوی آهن و گوگرد باشد و قدمت آن بر روی بلورهای ۴٫۵ میلیارد ساله باشد. با این حال، تاکنون هیچ اثر از این پیش سیاره در فضا یافت نشده است.<ref>{{Cite news|last=Salazar|first=Doris Elin|title=Diamonds in Meteorite May Come from a Lost Planet|url=https://www.scientificamerican.com/article/diamonds-in-meteorite-may-come-from-a-lost-planet/|accessdate=23 April 2018|work=Scientific American|date=18 April 2018}}</ref><ref>{{Cite journal|last=Nabiei|first=Farhang|last2=Badro|first2=James|last3=Dennenwaldt|first3=Teresa|last4=Oveisi|first4=Emad|last5=Cantoni|first5=Marco|last6=Hébert|first6=Cécile|last7=El Goresy|first7=Ahmed|last8=Barrat|first8=Jean-Alix|last9=Gillet|first9=Philippe|date=17 April 2018|title=A large planetary body inferred from diamond inclusions in a ureilite meteorite|journal=Nature Communications|volume=9|issue=1|pages=1327|bibcode=2018NatCo...9.1327N|doi=10.1038/s41467-018-03808-6|pmc=5904174|pmid=29666368}}</ref> |
|||
⚫ | کمی ممکن است عجیب باشد که چگونه نانو |
||
⚫ | جالب است که به تازگی اثبات شده است که مولکولهای حاوی کربن در همه جای دنیا میتواند وجود داشته باشد. انتشارات فروسرخ از فضا و [[رصدخانه فضایی فروسرخ]] و [[تلسکوپ فضایی اسپیتزر]] بر این موضوع صحه گذاشتهاند. اینها عبارتند از [[هیدروکربن آروماتیک چندحلقهای|هیدروکربنهای آروماتیک چند حلقه ای]] (PAHs)، فولرنها و [[الماسواره|الماسوئیدها]] (هیدروکربنهایی که ساختار کریستالی مشابهی با الماس دارند).<ref name="Tielens">{{Cite journal|last=Tielens|first=A. G. G. M.|date=12 July 2013|title=The molecular universe|journal=Reviews of Modern Physics|volume=85|issue=3|pages=1021–1081|bibcode=2013RvMP...85.1021T|doi=10.1103/RevModPhys.85.1021}}</ref> ۱۰ کوادریلون قابلیت حمل یک گرم از آن در فضا میباشد، این عددی بسیار اعجابانگیز است<ref name="Vu">{{Cite news|last=Vu|first=Linda|title=Spitzer's Eyes Perfect for Spotting Diamonds in the Sky|url=https://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=1616|accessdate=23 September 2017|work=JPL News|publisher=Jet Propulsion Laboratory|date=26 February 2008|archivedate=9 October 2016|archiveurl=https://web.archive.org/web/20161009080754/http://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=1616}}</ref> نکته مهم آن است که به شدت تشخیص آنها از الماس کاری صعب و دشوار و طاقت فرسا است.<ref name="Tielens"/> hors مطالعهای در سال ۲۰۱۴ به رهبری جیمز کنت در [[دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا|دانشگاه کالیفرنیا سانتا باربارا]]، پخش بودن لایه نازکی از الماس را در سه قاره جهان تأیید کرد. همچنین نویسندگان گفتند که این فرضیه بحثبرانگیز آنها را تأیید میکند که اصابت دنباله داری عظیم با سیاره ما در حدود ۱۳۰۰۰ سال پیش باعث انقراض [[بزرگزیاگان|مگافونها]] در [[آمریکای شمالی]] و پایان دادن به فرهنگ کلوویس در دوره [[یانگر درایاس|جوانتر دریاس]] شد.<ref>{{Cite news|last=Cohen|first=Julie|title=Did a comet cause freeze that killed mammoths? – Futurity|url=http://www.futurity.org/comet-freeze-mammoths-1400742/|accessdate=23 September 2017|work=Futurity|date=13 April 2017}}</ref><ref>{{Cite news|last=Roach|first=John|title=Fungi, Feces Show Comet Didn't Kill Ice Age Mammals?|url=http://news.nationalgeographic.com/news/2010/06/100622-science-environment-wildfires-cooling-ice-age-extinctions/|archiveurl=https://web.archive.org/web/20100626104355/http://news.nationalgeographic.com/news/2010/06/100622-science-environment-wildfires-cooling-ice-age-extinctions|archivedate=26 June 2010|accessdate=23 September 2017|work=National Geographic|date=23 June 2010}}</ref><ref>{{Cite news|last=Cohen|first=Julie|title=Study examines 13,000-year-old nanodiamonds from multiple locations across three continents|url=https://phys.org/news/2014-08-year-old-nanodiamonds-multiple-continents.html|work=Phys.org|date=27 August 2014|accessdate=23 September 2017}}</ref><ref>{{Cite news|last=Pinter|first=N.|last2=Scott|first2=A. C.|last3=Daulton|first3=T. L.|last4=Podoll|first4=A.|last5=Koeberl|first5=C.|last6=Anderson|first6=R. S.|last7=Ishman|first7=S. E.|title=The Younger Dryas impact hypothesis: A requiem|work=Earth-Science Reviews|date=2011|volume=106|issue=3–4|pages=247–264}}</ref><ref>{{Cite news|last=van Hoesel|first=A.|last2=Hoek|first2=W. Z.|last3=Pennock|first3=G. M.|last4=Drury|first4=M. R.|title=The Younger Dryas impact hypothesis: a critical review|work=Quaternary Science Reviews|date=2014|volume=83|issue=1|pages=95–114}}</ref> دادههای نانوالماس گزارششده توسط برخی به عنوان قویترین شواهد فیزیکی برای فرضیه تأثیر درایاس جوان در نظر گرفته میشود. شک برانگیز بودن و بیاعتمادی نسبی به این مطالعه نیز از ابتدا مشخص بود. علاوه بر این، بیشتر «نانوالماس» گزارش شده در مرزی به همین اسم اصلاً الماس نیستند، بلکه به عنوان «n-الماس» بحثبرانگیز گزارش شدهاند. استفاده از «n-الماس» به عنوان نشانگر ضربه، به دلیل وجود نانوبلورهای مس در رسوبات ایراد بزرگی است که به راحتی میتوان آن را با «n-الماس» اشتباه گرفت، حتی اگر آن فاز کربن مشکل ساز آن وجود داشته باشد.<ref>{{Cite news|last=Daulton|first=T. L.|last2=Amari|first2=S.|last3=Scott|first3=A.|last4=Hardiman|first4=M.|last5=Pinter|first5=N.|last6=Anderson|first6=R.S.|title=Comprehensive analysis of nanodiamond evidence relating to the Younger Dryas Impact Hypothesis.|work=Journal of Quaternary Science|date=2017|volume=32|issue=1|pages=7–34}}</ref><ref>{{Cite news|last=Daulton|first=T. L.|last2=Amari|first2=S.|last3=Scott|first3=A.|last4=Hardiman|first4=M.|last5=Pinter|first5=N.|last6=Anderson|first6=R.S.|title=Did Nanodiamonds Rain from the Sky as Woolly Mammoths Fell in their Tracks Across North America 12,900 Years Ago?|work=Microscopy & Microanalysis|date=2017|volume=23|issue=1|pages=2278–2279}}</ref> همه شواهد تأیید کننده این نظریه کاملاً رد شده و مورد قبول نیست.<ref>{{Cite journal|last=Holliday|first=Vance T.|last2=Daulton|first2=Tyrone L.|last3=Bartlein|first3=Patrick J.|last4=Boslough|first4=Mark B.|last5=Breslawski|first5=Ryan P.|last6=Fisher|first6=Abigail E.|last7=Jorgeson|first7=Ian A.|last8=Scott|first8=Andrew C.|last9=Koeberl|first9=Christian|date=2023-07-26|title=Comprehensive refutation of the Younger Dryas Impact Hypothesis (YDIH)|url=https://biblio.vub.ac.be/vubirfiles/107347221/98084402.pdf|journal=Earth-Science Reviews|language=en|volume=247|pages=104502|bibcode=2023ESRv..24704502H|doi=10.1016/j.earscirev.2023.104502|doi-access=free}}</ref> |
||
⚫ | جالب است که به تازگی اثبات شده است که |
||
== سیارات == |
== سیارات == |
||
=== منظومه شمسی === |
=== منظومه شمسی === |
||
[[پرونده:Uranus_(Edited).jpg|بندانگشتی| [[اورانوس]] |
[[پرونده:Uranus_(Edited).jpg|بندانگشتی| [[اورانوس]]، تصویربرداری شده توسط [[وویجر ۲]] در سال ۱۹۸۶.]] |
||
در سال |
در سال ۱۹۸ مارتین راس مقاله ای تحت عنوان لایه یخ در اورانوس ونپتون و الماس در آسمان؟ را منتشر کرد. در [[آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور|لاورنس لیورمور]]، او دادههای حاصل از فشردهسازی موج شوک [[متان]] (<sub>CH4</sub>) را تجزیه و تحلیل کرده بود و دریافت که فشار شدید اتم کربن را از هیدروژن جدا میکند و آن را آزاد میکند تا الماس تشکیل دهد.<ref name="Scandolo">{{Cite journal|last=Scandolo|first=Sandro|last2=Jeanloz|first2=Raymond|author-link2=Raymond Jeanloz|date=November–December 2003|title=The Centers of Planets: In laboratories and computers, shocked and squeezed matter turns metallic, coughs up diamonds and reveals Earth's white-hot center|journal=American Scientist|volume=91|issue=6|pages=516–525|bibcode=2003AmSci..91..516S|doi=10.1511/2003.38.905|jstor=27858301}}</ref><ref>{{Cite journal|last=Ross|first=Marvin|date=30 July 1981|title=The ice layer in Uranus and Neptune—diamonds in the sky?|journal=Nature|volume=292|issue=5822|pages=435–436|bibcode=1981Natur.292..435R|doi=10.1038/292435a0}}</ref> |
||
⚫ | مدلسازی نظری توسط ساندرو اسکاندولو و دیگران پیشبینی کرد که الماسها در فشار بیش از ۳۰۰ گیگا [[پاسکال (یکا)|پاسکال]] (GPa) تشکیل میشوند، اما نکته ای باید توجه کرد و آن این است که این ماده (متان) در فشارهای پایینتر هم امکان مختل شدنش وجود دارد. آزمایشهای فشار بالا در [[دانشگاه کالیفرنیا، برکلی|دانشگاه کالیفرنیا برکلی]] با استفاده از [[سلول سندان الماس|سلول سندان الماسی]] هر دو پدیده را در تنها ۵۰ گیگا پاسکال و دمای ۲۵۰۰ کلوین، معادل اعماق ۷۰۰۰ کیلومتری زیر قلههای ابر نپتون، یافتند. ناپایدار بودن شیمیایی متان در دما وفشار ۲۰۰۰ کلوین و ۷ گیگا پاسکال در آزمایشگاه دانشکده ژئوفیزیک اثبات شد. همچنین غرق شدن تمامی الماسهای متراکم تر کاملاً محتمل است. این «باران الماس» [[انرژی پتانسیل|انرژی بالقوه]] را به [[گرما]] تبدیل میکند و به حرکت [[همرفت|همرفتی]] که میدان مغناطیسی نپتون را ایجاد میکند کمک میکند.<ref name="Kerr">{{Cite journal|last=Kerr|first=R. A.|date=1 October 1999|title=Neptune May Crush Methane Into Diamonds|journal=Science|volume=286|issue=5437|pages=25|doi=10.1126/science.286.5437.25a|pmid=10532884}}</ref><ref name="Scandolo">{{Cite journal|last=Scandolo|first=Sandro|last2=Jeanloz|first2=Raymond|author-link2=Raymond Jeanloz|date=November–December 2003|title=The Centers of Planets: In laboratories and computers, shocked and squeezed matter turns metallic, coughs up diamonds and reveals Earth's white-hot center|journal=American Scientist|volume=91|issue=6|pages=516–525|bibcode=2003AmSci..91..516S|doi=10.1511/2003.38.905|jstor=27858301}}</ref><ref>{{Cite news|last=Kaplan|first=Sarah|title=It rains solid diamonds on Uranus and Neptune|url=https://www.washingtonpost.com/news/speaking-of-science/wp/2017/08/25/it-rains-solid-diamonds-on-uranus-and-neptune/|accessdate=16 October 2017|work=[[The Washington Post]]|date=25 August 2017}}</ref> |
||
⚫ | هنوز هم دربارهٔ اینکه چه مقدار نتایج حاصله قابل استنداد است وجود دارد. آب و هیدروژن مخلوط شده با متان ممکن است واکنشهای شیمیایی را تغییر دهد.<ref name="Kerr">{{Cite journal|last=Kerr|first=R. A.|date=1 October 1999|title=Neptune May Crush Methane Into Diamonds|journal=Science|volume=286|issue=5437|pages=25|doi=10.1126/science.286.5437.25a|pmid=10532884}}</ref> یک فیزیکدان در مؤسسه فریتز هابر در [[برلین]] نشان داد که کربن موجود در این سیارات به اندازه کافی برای تشکیل الماس از ابتدا متمرکز نیست. به دلیل سریع حل شدن الماس، وجود و تشکیل شدن الماس در مشتری و زحل رد شد. جایی که غلظت کربن بسیار کمتر است.<ref>{{Cite journal|last=McKee|first=Maggie|date=9 October 2013|title=Diamond drizzle forecast for Saturn and Jupiter|journal=Nature News|doi=10.1038/nature.2013.13925|doi-access=free}}</ref> |
||
=== فراخورشیدی === |
|||
در منظومه شمسی، سیارات سنگی عطارد، زهره، زمین و مریخ حدوداً ۷۰ تا ۹۰ درصد از جرم آنها از سیلیکات تشکیل شدهاند. برعکس، ستارگانی که نسبت کربن به اکسیژن بالایی دارند، ممکن است توسط سیاراتی که عمدتاً از کاربید هستند در مدار قرار بگیرند. این سیارات با استفاده از کاربید سیلیکون به عنوان رسانای حرارتی بالاتری و انبساط حرارتی کمتری دارند. این امر منجر به سرد شدن رسانای سریعتر در نزدیکی سطح میشود، اما کاهش همرفت میتواند حداقل به اندازه سیارات سیلیکاته قوی باشد.<ref>{{Cite journal|last=Nisr|first=C.|last2=Meng|first2=Y.|last3=MacDowell|first3=A. A.|last4=Yan|first4=J.|last5=Prakapenka|first5=V.|last6=Shim|first6=S. -H.|date=January 2017|title=Thermal expansion of SiC at high pressure-temperature and implications for thermal convection in the deep interiors of carbide exoplanets|journal=Journal of Geophysical Research: Planets|volume=122|issue=1|pages=124–133|bibcode=2017JGRE..122..124N|doi=10.1002/2016JE005158|osti=1344574|doi-access=free}}</ref> |
|||
در کنار یک برخ اختر میلی ثانیه ای یکی از سیارهها با نام PSR J1719-1438 b وجود دارد. با وجود از بین رفتن جرم زیادی از خود، چگالی دوبرابر سرب دارد. اعتقاد بر این است که پس از آن که برج اختر بیش از ۹۹ درصد از جرم خود را از بین برد، باقیمانده یک کوتوله سفید است.<ref name="MaxPlanck">{{Cite news|last=Max Planck Institute for Radio Astronomy|title=A planet made of diamond|url=http://www.astronomy.com/news/2011/08/a-planet-made-of-diamond|accessdate=25 September 2017|work=Astronomy magazine|date=25 August 2011}}</ref><ref>{{Cite news|last=Perkins|first=Sid|title=Diamond Planet Orbits a Pulsar|url=https://www.science.org/content/article/scienceshot-diamond-planet-orbits-pulsar|accessdate=25 September 2017|work=ScienceShots|publisher=American Association for the Advancement of Science|date=25 August 2011}}</ref><ref>{{Cite magazine |last=Lemonick |first=Michael |date=26 August 2011 |title=Scientists Discover a Diamond as Big as a Planet |url=http://content.time.com/time/health/article/0,8599,2090471,00.html |magazine=Time |access-date=2 September 2017}}</ref> |
|||
⚫ | مدلسازی نظری توسط ساندرو اسکاندولو و دیگران پیشبینی کرد که الماسها در فشار بیش از |
||
[[۵۵ خرچنگ ای|55 Cancri e]] نام سیاره ای شبیه به زمین است که «ابر زمین» به آن گفته میشود، ویژگی همچون چرخش به دور خورشید، بین آن و زمین مشترک است، اما شعاع آن دو برابر و جرم آن هشت برابر است. وجود الماس و کربن فراوان در این سیاره توسط دانشمندان کشف شد.<ref>{{cite book|last1=Duffy|first1=T. S.|first2=N.|last2=Madhusudhan|first3=K.K.M.|last3=Lee|chapter=2.07 Mineralogy of super-Earth planets|editor-last1=Gerald|editor-first1=Schubert|title=Treatise on Geophysics|date=2015|publisher=[[Elsevier]]|isbn=978-0-444-53803-1|pages=149–178}}</ref> با این حال، تجزیه و تحلیلهای بعدی با استفاده از معیارهای چندگانه برای ترکیب شیمیایی ستاره نشان داد که این ستاره ۲۵ درصد بیشتر از کربن اکسیژن دارد. این باعث میشود که احتمال اینکه سیاره خود یک سیاره کربنی باشد کمتر میشود.<ref>{{Cite news|last=Gannon|first=Megan|title='Diamond' Super-Earth Planet May Not Be So Glam|url=https://www.space.com/23138-diamond-planet-super-earth-discovery.html|accessdate=25 September 2017|work=[[Space.com]]|date=14 October 2013}}</ref> |
|||
⚫ | هنوز هم |
||
== ستارهها == |
|||
آزمایشهایی که به دنبال تبدیل متان به الماس بودند سیگنالهای ضعیفی پیدا کردند و به دما و فشار مورد انتظار در اورانوس و نپتون نرسیدند. با این حال، آزمایشی اخیر از گرمایش شوک توسط لیزر برای رسیدن به دما و فشار مورد انتظار در عمق 10000 کیلومتری زیر سطح اورانوس استفاده کرد. با انجام این کار در پلی استایرن در عرض یک نانو ثانیه مراحل انجام شد. <ref>{{Cite journal|last=Cartier|first=Kimberly|date=15 September 2017|title=Diamonds Really Do Rain on Neptune, Experiments Conclude|journal=Eos|doi=10.1029/2017EO082223|doi-access=free}}</ref> <ref>{{Cite journal|last=Kraus|first=D.|last2=Vorberger|first2=J.|last3=Pak|first3=A.|last4=Hartley|first4=N. J.|last5=Fletcher|first5=L. B.|last6=Frydrych|first6=S.|last7=Galtier|first7=E.|last8=Gamboa|first8=E. J.|last9=Gericke|first9=D. O.|displayauthors=1|date=September 2017|title=Formation of diamonds in laser-compressed hydrocarbons at planetary interior conditions|url=https://escholarship.org/uc/item/1cf3b8v4|journal=Nature Astronomy|volume=1|issue=9|pages=606–611|bibcode=2017NatAs...1..606K|doi=10.1038/s41550-017-0219-9}}</ref> |
|||
کوتولههای سفید کاندید سیاره ای مناسبی برای وجود الماس میباشد. ترکیبی [[کریستالیت|چند بلوری]] از الماس به اسم کربنادو، گرافیت، و کربن [[جامد آمورف|بیشکل]]، که یکی از سختترین اشکال طبیعی کربن است، نیز وجود دارد،<ref>{{Cite journal|last=Heaney|first=P. J.|last2=Vicenzi|first2=E. P.|last3=De|first3=S.|year=2005|title=Strange Diamonds: the Mysterious Origins of Carbonado and Framesite|journal=Elements|volume=1|issue=2|page=85|bibcode=2005Eleme...1...85H|doi=10.2113/gselements.1.2.85}}</ref> و میتواند از [[ابرنواختر]]ها و [[کوتوله سفید|کوتولههای سفید]] ناشی شود.<ref>{{Cite journal|last=Shumilova|first=T.G.|last2=Tkachev|first2=S.N.|last3=Isaenko|first3=S.I.|last4=Shevchuk|first4=S.S.|last5=Rappenglück|first5=M.A.|last6=Kazakov|first6=V.A.|date=April 2016|title=A "diamond-like star" in the lab. Diamond-like glass|journal=Carbon|volume=100|pages=703–709|bibcode=2016Carbo.100..703S|doi=10.1016/j.carbon.2016.01.068|doi-access=free}}</ref> کوتوله سفید [[بیپیام ۳۷۰۹۳|BPM 37093]]، {{تبدیل|50|ly|km}} واقع شده است. کمی دورتر در صورت فلکی قنطورس، قطری مساوی با عادل ۲۵۰۰ مایل (۴۰۰۰ کیلومتر) دارد. یک هسته الماسی میتواند آن را به بزرگترین الماس جهان تبدیل کند. بعد از این موضوع بود که لقب لوسی به آن داده شد.<ref>{{Cite news|title=This Valentine's Day, Give The Woman Who Has Everything The Galaxy's Largest Diamond|url=http://cfa-www.harvard.edu/press/archive/pr0407.html|publisher=Center for Astrophysics|accessdate=May 5, 2009}}</ref><ref name="most expensive star">{{Cite web|url=https://futurism.com/lucy-in-the-sky-with-diamonds|title=Lucy's in the Sky with Diamonds: Meet the Most Expensive Star Ever Found|publisher=Futurism|date=12 June 2014|accessdate=20 May 2019}}</ref> |
|||
{{پانویس}} |
|||
در سال ۲۰۰۸، در [[بنیاد کارنگی برای علوم|موسسه کارنگی]] در [[واشینگتن، دی.سی.|واشینگتن دی سی]] مقاله ای به نام «تکامل مواد معدنی» منتشر شد که در آن تاریخ تشکیل مواد معدنی را بررسی کردند و دریافتند که تنوع مواد معدنی در طول زمان با تغییر شرایط تغییر کرده است. قبل از تشکیل منظومه شمسی، تنها تعداد کمی از مواد معدنی از جمله الماس و [[الیوین]] وجود داشت.<ref>{{Cite news|title=How rocks evolve|url=http://www.economist.com/node/12592248|accessdate=26 September 2017|work=[[The Economist]]|date=13 November 2008}}</ref><ref>{{Cite journal|last=Hazen|first=R. M.|last2=Papineau|first2=D.|last3=Bleeker|first3=W.|last4=Downs|first4=R. T.|last5=Ferry|first5=J. M.|last6=McCoy|first6=T. J.|last7=Sverjensky|first7=D. A.|last8=Yang|first8=H.|date=1 November 2008|title=Mineral evolution|journal=American Mineralogist|volume=93|issue=11–12|pages=1693–1720|bibcode=2008AmMin..93.1693H|doi=10.2138/am.2008.2955}}</ref> به دلیل آنکه ستارهها سرشار از کربن میباشد و برای تولید الماس نیاز به فشار و دمای به نسبت بالاتری است، کانیها میتوانند الماسهای کوچک تشکیل شده در ستارگان باشند.<ref>{{Cite news|last=Wei-Haas|first=Maya|title=Life and Rocks May Have Co-Evolved on Earth|url=http://www.smithsonianmag.com/science-nature/life-and-rocks-may-have-co-evolved-on-earth-180957807/|accessdate=26 September 2017|work=[[Smithsonian (magazine)|Smithsonian]]|date=13 January 2016}}</ref> |
|||
== همچنین ببینید == |
|||
== جستارهای وابسته == |
|||
* [[الماس]] |
* [[الماس]] |
||
* [[آلوتروپ]] |
* [[آلوتروپ]] |
||
خط ۳۶: | خط ۴۵: | ||
== منابع == |
== منابع == |
||
{{پانویس}}{{نوار درگاه|Astronomy|Stars|Spaceflight|Outer space|Solar System|Science}} |
|||
<nowiki> |
<nowiki> |
||
⚫ | |||
[[رده:زمینشناسی سیارهای]] |
[[رده:زمینشناسی سیارهای]] |
||
[[رده:کانیشناسی و سنگشناسی شهابسنگها]] |
[[رده:کانیشناسی و سنگشناسی شهابسنگها]]</nowiki> |
||
⚫ |
نسخهٔ ۱۵ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۸
علیرغم کمیاب بودن الماسهایی که در زمین یافت میشوند، الماسهای فرازمینی کاملاً متداول و رایج هستند. این الماسها گاهی حدود تنها ۲۰۰۰ اتم کربن دارند و حتی برخی معتقدند پیدایش آنها به قبل از ایجاد منظومه برمیگردد.[۱] آزمایشهای فشار بالا نشان میدهد که مقادیر زیادی الماس از متان در سیارات غولپیکر یخی اورانوس و نپتون تشکیل شدهاند، در حالی که برخی از سیارات در سایر منظومههای سیارهای ممکن است تقریباً الماس خالص باشند.[۲] الماس در ستارگان نیز یافت میشود و ممکن است اولین ماده معدنی باشد که تا کنون تشکیل شده است.
شهاب سنگها
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1c/SpaceNanoDiamonds.jpg/220px-SpaceNanoDiamonds.jpg)
در سال ۱۹۸۷ الماسهایی با قطر حدود ۲٫۵ میلیمتر توسط گروهی خاص از دانشمندان پیدا شد. نشانه ای که معلوم بود آنها از جای دیگری آمدند، گازهای نفوذی در داخل آنها بود. سابقه پیدایش آنها علیرغم یک تاریخ طولانی و خشونتآمیز حفظ شد که از زمانی شروع شد که آنها از یک ستاره به محیط بین ستاره ای پرتاب شدند، از طریق تشکیل منظومه شمسی گذشتند، در یک جسم سیاره ای گنجانده شدند که بعداً به شهاب سنگها تقسیم شد. و در نهایت روی سطح زمین سقوط کرد[۳]
نانو الماسها حدود ۳ درصد کربن و حدد ۴۰۰ قسمت از یک میلیون جرم را در شهاب سنگهای آسمان تشکیل میدهند.[۴][۳] الگوهای ایزوتوپی غیرعادی در دانههای کاربید سیلیکون و گرافیت نیز یافت میشود. در مجموع آنها به عنوان دانههای ماقبل خورشیدی یا دود ستاره ای شناخته میشوند و خواص آنها مدلهای سنتز هسته را در ستارگان غول پیکر و ابرنواخترها محدود میکند.[۵]
تعداد این نانوالماسها در منظومه مشخص نیست. اما تنها بخش بسیار کوچکی از آنها حاوی گازهای نجیب با منشأ پیش از خورشید هستند. مطالعه جداگانه و مجزایی در این باره تا به حال وجود نداشته است. بهطور متوسط، نسبت کربن ۱۲ به کربن ۱۳ با جو زمین مطابقت دارد در حالی که نسبت نیتروژن ۱۴ به نیتروژن ۱۵ با خورشید مطابقت دارد. تکنیکهایی مانند توموگرافی کاوشگر اتمی امکان بررسی تکدانهها را فراهم میکند. کم بودن تعداد اتمها، پیدا کردن منشأ ایزوتوپها کمی ناممکن است.[۵]
کمی ممکن است عجیب باشد که چگونه نانو الماسها همگی در منظومه شمسی تشکیل شدهاند. در سطح زمین، گرافیت ماده معدنی کربنی پایدار است، در گوشته زمین و در شرایط مهیا با دما و فشار خاص، تنها الماسهای خیلی بزرگ تشکیل میشوند. با این حال، نانوالماسها به اندازه مولکولی نزدیک هستند: یکی با قطر ۲٫۸ نانومتر، اندازه متوسط، حاوی حدود ۱۸۰۰ اتم کربن است. در موادی که معدنی هستند و کوچک هستند، انرژی سطحی حائز اهمیت است و الماس از گرافیت پایدارتر است، زیرا ساختار الماس فشرده تر است. کراس اوور در پایداری بین ۱ تا ۵ است نانومتر حتی در اندازههای کوچکتر، انواع دیگری از کربن مانند فولرنها و همچنین هستههای الماس پیچیده شده در فولرنها یافت میشود.[۳]
اوریلیتها غنیترین شهابسنگهای کربن در اطراف زمین هستند و فراوانی وزنی تا ۷ قسمت در هزار دارند.[۶]این شهابسنگها بدن والدین مشخصی ندارند و منشأ آنها بحثبرانگیز است.[۷] الماسها در اوریلیتهای بسیار شوکه شده رایج هستند و تصور میشود که اکثر آنها یا در اثر ضربه برخورد با زمین یا سایر اجسام در فضا به وجود آمدهاند.[۶][۸]: ۲۶۴ با این حال، الماسهای بسیار بزرگتری در قطعات شهاب سنگی به نام آلماهاتا سیتا یافت شد که در صحرای نوبی سودان یافت شد. این پیش سیاره باید حاوی مواد معدنی حاوی آهن و گوگرد باشد.[۹] در سال ۲۰۱۸، با استفاده از تکنولوژی بهینهسازی و تحلیل شهابسنگهای فرازمینی، نویسندگان به این نتیجه رسیدند که بزرگترین الماسهای تشکیل شده در فضا باید از یک پیش سیاره دیگر دست نخورده با اندازه ای بین ماه و مریخ آمده باشند. این پیش سیاره باید حاوی مواد معدنی حاوی آهن و گوگرد باشد و قدمت آن بر روی بلورهای ۴٫۵ میلیارد ساله باشد. با این حال، تاکنون هیچ اثر از این پیش سیاره در فضا یافت نشده است.[۱۰][۱۱]
جالب است که به تازگی اثبات شده است که مولکولهای حاوی کربن در همه جای دنیا میتواند وجود داشته باشد. انتشارات فروسرخ از فضا و رصدخانه فضایی فروسرخ و تلسکوپ فضایی اسپیتزر بر این موضوع صحه گذاشتهاند. اینها عبارتند از هیدروکربنهای آروماتیک چند حلقه ای (PAHs)، فولرنها و الماسوئیدها (هیدروکربنهایی که ساختار کریستالی مشابهی با الماس دارند).[۳] ۱۰ کوادریلون قابلیت حمل یک گرم از آن در فضا میباشد، این عددی بسیار اعجابانگیز است[۴] نکته مهم آن است که به شدت تشخیص آنها از الماس کاری صعب و دشوار و طاقت فرسا است.[۳] hors مطالعهای در سال ۲۰۱۴ به رهبری جیمز کنت در دانشگاه کالیفرنیا سانتا باربارا، پخش بودن لایه نازکی از الماس را در سه قاره جهان تأیید کرد. همچنین نویسندگان گفتند که این فرضیه بحثبرانگیز آنها را تأیید میکند که اصابت دنباله داری عظیم با سیاره ما در حدود ۱۳۰۰۰ سال پیش باعث انقراض مگافونها در آمریکای شمالی و پایان دادن به فرهنگ کلوویس در دوره جوانتر دریاس شد.[۱۲][۱۳][۱۴][۱۵][۱۶] دادههای نانوالماس گزارششده توسط برخی به عنوان قویترین شواهد فیزیکی برای فرضیه تأثیر درایاس جوان در نظر گرفته میشود. شک برانگیز بودن و بیاعتمادی نسبی به این مطالعه نیز از ابتدا مشخص بود. علاوه بر این، بیشتر «نانوالماس» گزارش شده در مرزی به همین اسم اصلاً الماس نیستند، بلکه به عنوان «n-الماس» بحثبرانگیز گزارش شدهاند. استفاده از «n-الماس» به عنوان نشانگر ضربه، به دلیل وجود نانوبلورهای مس در رسوبات ایراد بزرگی است که به راحتی میتوان آن را با «n-الماس» اشتباه گرفت، حتی اگر آن فاز کربن مشکل ساز آن وجود داشته باشد.[۱۷][۱۸] همه شواهد تأیید کننده این نظریه کاملاً رد شده و مورد قبول نیست.[۱۹]
سیارات
منظومه شمسی
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ea/Uranus_%28Edited%29.jpg/220px-Uranus_%28Edited%29.jpg)
در سال ۱۹۸ مارتین راس مقاله ای تحت عنوان لایه یخ در اورانوس ونپتون و الماس در آسمان؟ را منتشر کرد. در لاورنس لیورمور، او دادههای حاصل از فشردهسازی موج شوک متان (CH4) را تجزیه و تحلیل کرده بود و دریافت که فشار شدید اتم کربن را از هیدروژن جدا میکند و آن را آزاد میکند تا الماس تشکیل دهد.[۲۰][۲۱]
مدلسازی نظری توسط ساندرو اسکاندولو و دیگران پیشبینی کرد که الماسها در فشار بیش از ۳۰۰ گیگا پاسکال (GPa) تشکیل میشوند، اما نکته ای باید توجه کرد و آن این است که این ماده (متان) در فشارهای پایینتر هم امکان مختل شدنش وجود دارد. آزمایشهای فشار بالا در دانشگاه کالیفرنیا برکلی با استفاده از سلول سندان الماسی هر دو پدیده را در تنها ۵۰ گیگا پاسکال و دمای ۲۵۰۰ کلوین، معادل اعماق ۷۰۰۰ کیلومتری زیر قلههای ابر نپتون، یافتند. ناپایدار بودن شیمیایی متان در دما وفشار ۲۰۰۰ کلوین و ۷ گیگا پاسکال در آزمایشگاه دانشکده ژئوفیزیک اثبات شد. همچنین غرق شدن تمامی الماسهای متراکم تر کاملاً محتمل است. این «باران الماس» انرژی بالقوه را به گرما تبدیل میکند و به حرکت همرفتی که میدان مغناطیسی نپتون را ایجاد میکند کمک میکند.[۲۲][۲۰][۲۳]
هنوز هم دربارهٔ اینکه چه مقدار نتایج حاصله قابل استنداد است وجود دارد. آب و هیدروژن مخلوط شده با متان ممکن است واکنشهای شیمیایی را تغییر دهد.[۲۲] یک فیزیکدان در مؤسسه فریتز هابر در برلین نشان داد که کربن موجود در این سیارات به اندازه کافی برای تشکیل الماس از ابتدا متمرکز نیست. به دلیل سریع حل شدن الماس، وجود و تشکیل شدن الماس در مشتری و زحل رد شد. جایی که غلظت کربن بسیار کمتر است.[۲۴]
فراخورشیدی
در منظومه شمسی، سیارات سنگی عطارد، زهره، زمین و مریخ حدوداً ۷۰ تا ۹۰ درصد از جرم آنها از سیلیکات تشکیل شدهاند. برعکس، ستارگانی که نسبت کربن به اکسیژن بالایی دارند، ممکن است توسط سیاراتی که عمدتاً از کاربید هستند در مدار قرار بگیرند. این سیارات با استفاده از کاربید سیلیکون به عنوان رسانای حرارتی بالاتری و انبساط حرارتی کمتری دارند. این امر منجر به سرد شدن رسانای سریعتر در نزدیکی سطح میشود، اما کاهش همرفت میتواند حداقل به اندازه سیارات سیلیکاته قوی باشد.[۲۵]
در کنار یک برخ اختر میلی ثانیه ای یکی از سیارهها با نام PSR J1719-1438 b وجود دارد. با وجود از بین رفتن جرم زیادی از خود، چگالی دوبرابر سرب دارد. اعتقاد بر این است که پس از آن که برج اختر بیش از ۹۹ درصد از جرم خود را از بین برد، باقیمانده یک کوتوله سفید است.[۲][۲۶][۲۷]
55 Cancri e نام سیاره ای شبیه به زمین است که «ابر زمین» به آن گفته میشود، ویژگی همچون چرخش به دور خورشید، بین آن و زمین مشترک است، اما شعاع آن دو برابر و جرم آن هشت برابر است. وجود الماس و کربن فراوان در این سیاره توسط دانشمندان کشف شد.[۲۸] با این حال، تجزیه و تحلیلهای بعدی با استفاده از معیارهای چندگانه برای ترکیب شیمیایی ستاره نشان داد که این ستاره ۲۵ درصد بیشتر از کربن اکسیژن دارد. این باعث میشود که احتمال اینکه سیاره خود یک سیاره کربنی باشد کمتر میشود.[۲۹]
ستارهها
کوتولههای سفید کاندید سیاره ای مناسبی برای وجود الماس میباشد. ترکیبی چند بلوری از الماس به اسم کربنادو، گرافیت، و کربن بیشکل، که یکی از سختترین اشکال طبیعی کربن است، نیز وجود دارد،[۳۰] و میتواند از ابرنواخترها و کوتولههای سفید ناشی شود.[۳۱] کوتوله سفید BPM 37093، ۵۰ سال نوری (۴٫۷×۱۰۱۴ کیلومتر) واقع شده است. کمی دورتر در صورت فلکی قنطورس، قطری مساوی با عادل ۲۵۰۰ مایل (۴۰۰۰ کیلومتر) دارد. یک هسته الماسی میتواند آن را به بزرگترین الماس جهان تبدیل کند. بعد از این موضوع بود که لقب لوسی به آن داده شد.[۳۲][۳۳]
در سال ۲۰۰۸، در موسسه کارنگی در واشینگتن دی سی مقاله ای به نام «تکامل مواد معدنی» منتشر شد که در آن تاریخ تشکیل مواد معدنی را بررسی کردند و دریافتند که تنوع مواد معدنی در طول زمان با تغییر شرایط تغییر کرده است. قبل از تشکیل منظومه شمسی، تنها تعداد کمی از مواد معدنی از جمله الماس و الیوین وجود داشت.[۳۴][۳۵] به دلیل آنکه ستارهها سرشار از کربن میباشد و برای تولید الماس نیاز به فشار و دمای به نسبت بالاتری است، کانیها میتوانند الماسهای کوچک تشکیل شده در ستارگان باشند.[۳۶]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ Daulton, T. L. (2006). "Extraterrestrial Nanodiamonds in the Cosmos". (Chapter II) in "Ultrananocrystalline Diamond: Synthesis, Properties, and Applications" editors O. Shenderova and D. Gruen. pp. 23–78.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Max Planck Institute for Radio Astronomy (25 August 2011). "A planet made of diamond". Astronomy magazine. Retrieved 25 September 2017.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ Tielens, A. G. G. M. (12 July 2013). "The molecular universe". Reviews of Modern Physics. 85 (3): 1021–1081. Bibcode:2013RvMP...85.1021T. doi:10.1103/RevModPhys.85.1021.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Vu, Linda (26 February 2008). "Spitzer's Eyes Perfect for Spotting Diamonds in the Sky". JPL News. Jet Propulsion Laboratory. Archived from the original on 9 October 2016. Retrieved 23 September 2017.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Davis, A. M. (21 November 2011). "Stardust in meteorites". Proceedings of the National Academy of Sciences. 108 (48): 19142–19146. Bibcode:2011PNAS..10819142D. doi:10.1073/pnas.1013483108. PMC 3228455. PMID 22106261.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Kallenbach, R.; Encrenaz, Thérèse; Geiss, Johannes; Mauersberger, Konrad; Owen, Tobias; Robert, François, eds. (2003). Solar System History from Isotopic Signatures of Volatile Elements Volume Resulting from an ISSI Workshop 14–18 January 2002, Bern, Switzerland. Dordrecht: Springer Netherlands. ISBN 9789401001458.
- ↑ "Ureilites". Northern Arizona Meteorite Laboratory. Northern Arizona University. Retrieved 23 April 2018.
- ↑ Hutchison, Robert (2006). Meteorites: a petrologic, chemical, and isotopic synthesis. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-03539-2.
- ↑ Gibbens, Sarah (17 April 2018). "Diamonds From Outer Space Formed Inside a Long-Lost Planet". National Geographic. Archived from the original on 18 April 2018. Retrieved 23 April 2018.
- ↑ Salazar, Doris Elin (18 April 2018). "Diamonds in Meteorite May Come from a Lost Planet". Scientific American. Retrieved 23 April 2018.
- ↑ Nabiei, Farhang; Badro, James; Dennenwaldt, Teresa; Oveisi, Emad; Cantoni, Marco; Hébert, Cécile; El Goresy, Ahmed; Barrat, Jean-Alix; Gillet, Philippe (17 April 2018). "A large planetary body inferred from diamond inclusions in a ureilite meteorite". Nature Communications. 9 (1): 1327. Bibcode:2018NatCo...9.1327N. doi:10.1038/s41467-018-03808-6. PMC 5904174. PMID 29666368.
- ↑ Cohen, Julie (13 April 2017). "Did a comet cause freeze that killed mammoths? – Futurity". Futurity. Retrieved 23 September 2017.
- ↑ Roach, John (23 June 2010). "Fungi, Feces Show Comet Didn't Kill Ice Age Mammals?". National Geographic. Archived from the original on 26 June 2010. Retrieved 23 September 2017.
- ↑ Cohen, Julie (27 August 2014). "Study examines 13,000-year-old nanodiamonds from multiple locations across three continents". Phys.org. Retrieved 23 September 2017.
- ↑ Pinter, N.; Scott, A. C.; Daulton, T. L.; Podoll, A.; Koeberl, C.; Anderson, R. S.; Ishman, S. E. (2011). "The Younger Dryas impact hypothesis: A requiem". Earth-Science Reviews. Vol. 106, no. 3–4. pp. 247–264.
- ↑ van Hoesel, A.; Hoek, W. Z.; Pennock, G. M.; Drury, M. R. (2014). "The Younger Dryas impact hypothesis: a critical review". Quaternary Science Reviews. Vol. 83, no. 1. pp. 95–114.
- ↑ Daulton, T. L.; Amari, S.; Scott, A.; Hardiman, M.; Pinter, N.; Anderson, R.S. (2017). "Comprehensive analysis of nanodiamond evidence relating to the Younger Dryas Impact Hypothesis". Journal of Quaternary Science. Vol. 32, no. 1. pp. 7–34.
- ↑ Daulton, T. L.; Amari, S.; Scott, A.; Hardiman, M.; Pinter, N.; Anderson, R.S. (2017). "Did Nanodiamonds Rain from the Sky as Woolly Mammoths Fell in their Tracks Across North America 12,900 Years Ago?". Microscopy & Microanalysis. Vol. 23, no. 1. pp. 2278–2279.
- ↑ Holliday, Vance T.; Daulton, Tyrone L.; Bartlein, Patrick J.; Boslough, Mark B.; Breslawski, Ryan P.; Fisher, Abigail E.; Jorgeson, Ian A.; Scott, Andrew C.; Koeberl, Christian (2023-07-26). "Comprehensive refutation of the Younger Dryas Impact Hypothesis (YDIH)" (PDF). Earth-Science Reviews (به انگلیسی). 247: 104502. Bibcode:2023ESRv..24704502H. doi:10.1016/j.earscirev.2023.104502.
- ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ Scandolo, Sandro; Jeanloz, Raymond (November–December 2003). "The Centers of Planets: In laboratories and computers, shocked and squeezed matter turns metallic, coughs up diamonds and reveals Earth's white-hot center". American Scientist. 91 (6): 516–525. Bibcode:2003AmSci..91..516S. doi:10.1511/2003.38.905. JSTOR 27858301.
- ↑ Ross, Marvin (30 July 1981). "The ice layer in Uranus and Neptune—diamonds in the sky?". Nature. 292 (5822): 435–436. Bibcode:1981Natur.292..435R. doi:10.1038/292435a0.
- ↑ ۲۲٫۰ ۲۲٫۱ Kerr, R. A. (1 October 1999). "Neptune May Crush Methane Into Diamonds". Science. 286 (5437): 25. doi:10.1126/science.286.5437.25a. PMID 10532884.
- ↑ Kaplan, Sarah (25 August 2017). "It rains solid diamonds on Uranus and Neptune". The Washington Post. Retrieved 16 October 2017.
- ↑ McKee, Maggie (9 October 2013). "Diamond drizzle forecast for Saturn and Jupiter". Nature News. doi:10.1038/nature.2013.13925.
- ↑ Nisr, C.; Meng, Y.; MacDowell, A. A.; Yan, J.; Prakapenka, V.; Shim, S. -H. (January 2017). "Thermal expansion of SiC at high pressure-temperature and implications for thermal convection in the deep interiors of carbide exoplanets". Journal of Geophysical Research: Planets. 122 (1): 124–133. Bibcode:2017JGRE..122..124N. doi:10.1002/2016JE005158. OSTI 1344574.
- ↑ Perkins, Sid (25 August 2011). "Diamond Planet Orbits a Pulsar". ScienceShots. American Association for the Advancement of Science. Retrieved 25 September 2017.
- ↑ Lemonick, Michael (26 August 2011). "Scientists Discover a Diamond as Big as a Planet". Time. Retrieved 2 September 2017.
- ↑ Duffy, T. S.; Madhusudhan, N.; Lee, K.K.M. (2015). "2.07 Mineralogy of super-Earth planets". In Gerald, Schubert (ed.). Treatise on Geophysics. Elsevier. pp. 149–178. ISBN 978-0-444-53803-1.
- ↑ Gannon, Megan (14 October 2013). "'Diamond' Super-Earth Planet May Not Be So Glam". Space.com. Retrieved 25 September 2017.
- ↑ Heaney, P. J.; Vicenzi, E. P.; De, S. (2005). "Strange Diamonds: the Mysterious Origins of Carbonado and Framesite". Elements. 1 (2): 85. Bibcode:2005Eleme...1...85H. doi:10.2113/gselements.1.2.85.
- ↑ Shumilova, T.G.; Tkachev, S.N.; Isaenko, S.I.; Shevchuk, S.S.; Rappenglück, M.A.; Kazakov, V.A. (April 2016). "A "diamond-like star" in the lab. Diamond-like glass". Carbon. 100: 703–709. Bibcode:2016Carbo.100..703S. doi:10.1016/j.carbon.2016.01.068.
- ↑ "This Valentine's Day, Give The Woman Who Has Everything The Galaxy's Largest Diamond". Center for Astrophysics. Retrieved May 5, 2009.
- ↑ "Lucy's in the Sky with Diamonds: Meet the Most Expensive Star Ever Found". Futurism. 12 June 2014. Retrieved 20 May 2019.
- ↑ "How rocks evolve". The Economist. 13 November 2008. Retrieved 26 September 2017.
- ↑ Hazen, R. M.; Papineau, D.; Bleeker, W.; Downs, R. T.; Ferry, J. M.; McCoy, T. J.; Sverjensky, D. A.; Yang, H. (1 November 2008). "Mineral evolution". American Mineralogist. 93 (11–12): 1693–1720. Bibcode:2008AmMin..93.1693H. doi:10.2138/am.2008.2955.
- ↑ Wei-Haas, Maya (13 January 2016). "Life and Rocks May Have Co-Evolved on Earth". Smithsonian. Retrieved 26 September 2017.
[[رده:الماس]] [[رده:زمینشناسی سیارهای]] [[رده:کانیشناسی و سنگشناسی شهابسنگها]]