ابراهیم بن ولید: تفاوت میان نسخهها
ظاهر
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Luckas-bot (بحث | مشارکتها) جز r2.7.1) (ربات افزودن: sh:Ibrahim ibn al-Valid |
جز r2.7.1) (ربات: افزودن pt:Ibrahim ibn al-Walid |
||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
[[ms:Ibrahim bin al-Walid]] |
[[ms:Ibrahim bin al-Walid]] |
||
[[pnb:ابراہیم بن ولید]] |
[[pnb:ابراہیم بن ولید]] |
||
[[pt:Ibrahim ibn al-Walid]] |
|||
[[sh:Ibrahim ibn al-Valid]] |
[[sh:Ibrahim ibn al-Valid]] |
||
[[tr:İbrahim bin Velid]] |
[[tr:İbrahim bin Velid]] |
نسخهٔ ۱۶ ژوئن ۲۰۱۲، ساعت ۰۰:۵۶
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
ابراهیم بن ولید خلیفهای از خلفای اموی بود؛ او مدت کوتاهی در سال ۷۴۴ میلادی خلافت کرد، و پس از آن از ترس رقیبان و دشمنان سیاسی، خلافت را واگذاشت؛ مروان بن محمد که اوضاع را برای بازگرداندن خلافت به موقعیت قبلی آماده دید به سمت دمشق حرکت کرد و با درگیری که در صفر سال ۱۲۷ انجام شد سپاه دمشق را شکست داد. او برای حکم و عثمان، کسانی که ولید فاسق آنها را جانشین خود کرده بود بیعت گرفت. اما تا هنگام پیروزی او، این دو نفر که در زندان بودند کشته شدند و مردم بالاجبار با خود مروان بن محمد بیعت کردند. شاید برای اینکه بیعت او را مشروع جلوه دهند، اعلام کردند که حکم و عثمان در زندان، ضمن شعری مروان را به عنوان جانشین خود تعیین کردهاند. بدین ترتیب بود که آخرین خلیفه اموی بر سر کار آمد.
منابع و یادکردها
- ثابت اسماعیل راوی (۱۹۶۵)، تاریخ العصر الاموی من الناحیة السیاسیة و الادرایة و الاجتماعیة، به کوشش مصعب محمد ابوبکر.، قاهره: المکتبة النهضه المصریه، ص. ۸۸
- رسول جعفریان (۱۳۷۸)، تاریخ اسلام از پیدایش تا ایران اسلامی، به کوشش مرتضی رحیمی.، قم: انتشارات حوزه علمیه، ص. ۸۸
- جرالد هاوتینگ (۱۳۸۷)، امویان: نخستین دودمان حکومتگر در اسلام (۶۶۱-۷۵۰م)، ترجمهٔ عیسی عبدی، به کوشش سعید ذوالفقاری.، تهران: امیرکبیر، ص. ۹۷