هشام بن عبدالملک
هشام بن عبدالملک | |
---|---|
| |
دوران | ۱۰۵–۱۲۵ ه.ق ۲۶ ژانویه ۷۲۴ – ۶ فوریه ۷۴۳ |
زادروز | ۷۲ ه.ق ۶۹۱ |
زادگاه | دمشق، سوریه |
درگذشت | ۱۲۵ ه.ق ۶ فوریه ۷۴۳ |
محل درگذشت | الرصافه، سوریه |
پیش از | ولید دوم |
پس از | یزید دوم |
کاخ |
کاخ هشام قصر الحیر غربی قصر الحیر شرقی |
دودمان | مروانیان |
پدر | عبدالملک مروان |
مادر | فاطمه بنت هشام |
هشام بن عبدالملک، (۱۰۵–۱۲۵ ه.ق) ابوالولید اموی دمشقی است که در سال ۷۲ /۶۹۱ متولد شد او در سی و چهار سالگی پس از مرگ برادرش یزید دوم به خلافت رسید.
اقدامات هشام بن عبدالملک[ویرایش]
او با عقل و تدبیرش توانست اوضاع وخیم را موقتاً آرام کند[۱] و به گونهای در جمعآوری پول و صرف آنها در کارهای مشروع و دقت در حسابهای بیت المال و نیز دادن حق به صاحبان حق عادل بودهاست[۲] اقداماتی نظیر کندن قنات برای آبیاری، حفر چاه در مسیر راههای حج و شکوفا شدن صنعت پارچه ابریشمی و مخملی در دوران حکومتش انجام داد[۳] هشام بن عبدالملک در زمینهٔ اوضاع داخلی علویان را تحت نظر گرفت تا شورش نکنند[۴]
نبردهای مسلمانان[ویرایش]
در زمینهٔ اوضاع خارجی جبههٔ شرق را که شاهد ناآرامی بود باعث کاهش متصرفات اسلامی و عقبنشینی مسلمانان از برخی سرزمینهای ماوراءالنهر از جمله بخارا شد[۵] جبههٔ ارمنستان و آذربایجان که امیران مسلمان در آن جا حاکم بودند به دلیل ضعف نیروی نظامی تحت تصرف ترکان درآمد[۶] در جبههٔ روم که مسلمانان شهرهای زیادی را فتح و محاصره کردند زمانی که به سمت آسیای صغیر پیش میرفتند جنگ بزرگی بین روم و مسلمانان رخ داد که شکست مسلمانان را در پی داشت و این جنگ، آخرین جنگ میان امویها و رومیان به حساب میآید[۷] در جبههٔ شمال آفریقا امویان در دو جنگ اصنام و قرن پیروز شدند[۸] در جبههٔ اندلس هم مناطقی را فتح کردند[۹] اما مسلمانان در نبرد تور از شارل شکست خوردند و پراکنده شدند[۱۰] مدت خلافت هشام نوزده سال و شش ماه و چند روز بود که سرانجام در روز چهارشنبه در ربیع الآخر ۱۲۵ /شباط ۷۴۳ درگذشت[۱۱]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ طقوش، محمد سهیل. دولت اموبان. ۱۳۸۹. صص ۱۸۷–۱۸۹.
- ↑ طقوش، محمد سهیل. دولت امویان. ۱۳۸۹. ص۱۸۹.
- ↑ طقوش، محمد سهیل. دولت امویان. ۱۳۸۹. ص ۱۸۹.
- ↑ طقوش، محمد سهیل. دولت امویان. ۱۳۸۹. ص ۱۹۲.
- ↑ طقوش، محمد سهیل. دولت اموبان. ۱۳۸۹. ص ۲۰۲.
- ↑ طقوش، محمد سهیل. دولت امویان. ۱۳۸۹. ۲۰۲ ۲۰۳.
- ↑ طقوش، محمد سهیل. دولت امویان. ۱۳۸۹. ۲۰۴ ۲۰۵.
- ↑ طقوش، محمد سهیل. دولت امویان. ۱۳۸۹. ص ۲۰۵.
- ↑ طقوش، محمد سهیل. دولت امویان. ۱۳۸۹. ۲۰۵ ۲۰۶.
- ↑ طقوش، محمد سهیل. دولت امویان. ۱۳۸۹. ص ۲۰۷.
- ↑ طقوش، محمد سهیل. دولت امویان. ۱۳۸۹. ص ۲۰۸.
منابع[ویرایش]
- طقوش، محمد سهیل. دولت امویان. ۱۳۸۹.