ابراهیم بن ولید

ابراهیم بن ولید خلیفه‌ای از خلفای اموی بود؛ او مدت کوتاهی در سال 744 میلادی خلافت کرد، و پس از آن از ترس رقیبان و دشمنان سیاسی، خلافت را واگذاشت؛ مروان بن محمد كه اوضاع را براى بازگرداندن خلافت ‏به موقعيت قبلى آماده ديد به سمت دمشق حركت كرد و با درگيرى كه در صفر سال 127 انجام شد سپاه دمشق را شكست داد. او براى حكم و عثمان، كسانى كه وليد فاسق آنها را جانشين خود كرده بود بيعت گرفت. اما تا هنگام پيروزى او، اين دو نفر كه در زندان بودند كشته شدند و مردم بالاجبار با خود مروان بن محمد بيعت كردند. شايد براى اينكه بيعت او را مشروع جلوه دهند، اعلام كردند كه حكم و عثمان در زندان، ضمن شعرى مروان را به عنوان جانشين خود تعيين كرده‏اند. بدين ترتيب بود كه آخرين خليفه اموى بر سر كار آمد.

منابع و یادکردها

• ثابت اسماعیل راوی (۱۹۶۵)، تاریخ العصر الاموی من الناحیة السیاسیة و الادرایة و الاجتماعیة، به کوشش مصعب محمد ابوبکر.، قاهره: المکتبة النهضه المصریه، ص. ۸۸
• رسول جعفریان (۱۳۷۸)، تاریخ اسلام از پیدایش تا ایران اسلامی، به کوشش مرتضی رحیمی.، قم: انتشارات حوزه علمیه، ص. ۸۸
• جرالد هاوتینگ (۱۳۸۷)، امویان: نخستین دودمان حکومت‌گر در اسلام (۶۶۱-‎۷۵۰م)، ترجمهٔ عیسی عبدی، به کوشش سعید ذوالفقاری.، تهران: امیرکبیر، ص. ۹۷