فریدریش کالکبرنر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
فریدریش کالکبرنر
اطلاعات پس‌زمینه
نام تولدفریدریش ویلهلم میشائل کالکبرِنِر
زاده۷ نوامبر ۱۷۸۴
کاسل، هسن، آلمان
خاستگاهآلمان آلمانی
درگذشته۱۰ ژوئن ۱۸۴۹ (۶۴ سال)
اونگا لی بان(در نزدیکی پاریس)، فرانسه
ژانرموسیقی کلاسیک، اپرا
پیشه(ها)آهنگساز، نوازنده پیانو، مدرس موسیقی
ساز(ها)پیانو

فریدریش کالکبرِنِر (آلمانی: Friedrich Kalkbrenner؛ ۷ نوامبر ۱۷۸۵ – ۱۰ ژوئن ۱۸۴۹) یک آهنگساز، مدرس موسیقی، نوازنده پیانو و سازندهٔ پیانو اهل آلمان بود.

او در سنین جوانی برای آموختن رشتهٔ موسیقی به «کنسرواتوار پاریس» رفت و تا پایان عمر در همان شهر ماند. به همین سبب، بسیاری از مورخین موسیقی، او را یک آهنگساز فرانسوی می‌دانند.

فریدریش کالکبرِنِر در دوران اوج خود، برترین پیانیست اروپا محسوب می‌شد و تنها در اواخر دههٔ ۱۸۳۰ میلادی بود که شهرت نوازندگانی همچون فردریک شوپن، سیگیسموند تالبرگ و فرانتس لیست از شهرت او پیشی گرفت.[۱] تنها رقیب جدی او در دوران خودش، یوهان نپوموک هومل بود.

شوپن «کنسرتوی شماره ۱» خود را به او تقدیم کرده‌است.

فریدریش ذهنِ اقتصادی خوبی نیز داشت و جزءِ معدود نوازندگان پیانویی است که از این راه، به ثروت هنگفت رسید. او از سهامداران شرکت پیانوسازی «پلیل فورتپیانو» بود که محصولاتش در آن دوران، پس از برند مشهور «اِرار» (Erard)، از لحاظ کیفیت و اعتبار، شهرت همگانی داشت.[۲]

امروزه او را نه به سبب آهنگ‌هایش، بلکه به خاطر خلقیات و شخصیتش می‌شناسند. گفته می‌شود، فریدریش آهنگسازی مغرور و خودبین بود.[۳] او خود را پس از مرگ بتهوون، موتسارت و هایدن، تنها آهنگساز کلاسیک دنیا محسوب می‌کرد و این موضوع را به دیگران هم اعلام می‌کرد. زندگی اشرافی را می‌پسندید و از معاشرت با اشراف و نجیب‌زادگان پاریس و لندن خشنود بود.[۴] وی را فردی پُرطمطراق، بیش‌ازحد مؤدب، مقید به آداب و رسوم اداری و در عینِ حال، باهوش و از لحاظ اقتصادی، زیرک توصیف کرده‌اند. در زمان حیاتش، حکایت‌های فراوانی درباره‌اش بر سر زبان‌ها بود و شاعر آلمانی هاینریش هاینه به تندی او را مورد هجو قرار داد.[۵]

فریدریش، شاگردان فراوانی را نیز تربیت کرد که معروف‌ترینشان «کَمیل پلیِل» و «کمیل-ماری اِستَمَتی» بودند. متد نوازندگی او از طریق «کمیل-ماری اِستَمَتی» به هنرمندانی چون کامی سن-سانس انتقال یافت.

فریدریش کالکبرنر آهنگسازی پُرکار بود و از او، بیش از ۲۰۰ کنسرتوی پیانو و اپرا بجا مانده‌است.

او در سن ۶۴ سالگی به دلیل ابتلا به بیماری وبا درگذشت.

منابع[ویرایش]

  1. ↑ On September 18, 1831 Chopin wrote: I am in very close relations with Kalkbrenner, the 1st pianist in Europe, whom I think you would like. (Chopin 1931), p. 152. And on December 12, 1831 Chopin wrote again: Through Paer, who is court conductor here, I have met Rossini, Luigi Cherubini, Baillot, etc. – also Kalkbrenner. You would not believe how curious I was about Herz, Liszt, Hiller, etc. – "They are all zero beside Kalkbrenner". (Chopin 1931), p. 154
  2. ↑ (Ehrlich 1990), p. 117
  3. ↑ This is a judgement probably first uttered by Louis Moreau Gottschalk: The perfect elegance of his (Kalkbrenner’s) manners, his cultivated elegance, and his talent gave him great success in society, but his extreme vanity, which had become proverbial, had in time rendered him unsupportable. (Gottschalk 2006), p. 220. This opinion still reverberated with Schonberg more than 100 years later: But Kalkbrenner was a more superficial musician, in addition to being a bourgeois gentilhomme of colossal vanity. (Schonberg 1984), p. 118.
  4. ↑ Marmontel writes: Kalkbrenner, homme d’ailleurs distingue, de belles manières, avait encore une faiblesse, celle de se croire un grand seigneur. L’habitude de frayer avec la noblesse anglaise et française lui fait fait comme une seconde nature ; il en parlait avec la familiarité la plus surprenante. Translation: Kalkbrenner, who was otherwise a distinguished man of good manners, had one other weakness; this was that he took himself for a great nobleman. His habitude of hobnobbing with English and French aristocracy had for him become second nature. He talked about it with the most astonishing implicitness. (Marmontel 1878), p. 105.
  5. ↑ Heinrich Heine called him a Bonbon fallen into the mud. (Heine 1893), p. 277

پیوند به بیرون[ویرایش]

آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک آهنگساز است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=فریدریش_کالکبرنر&oldid=38583391»