دیسکورای بالدار
| دیسکورای بالدار | |
|---|---|
| |
| Purple yam at Maui, Hawaii | |
| |
| Purple yam tuber | |
رده‌بندی علمی 
| |
| فرمانرو: | گیاهان |
| کلاد: | نهان‌دانگان |
| کلاد: | تک‌لپه‌ای‌ها |
| راسته: | Dioscoreales |
| تیره: | Dioscoreaceae |
| سرده: | Dioscorea |
| گونه: | D. alata |
| نام دوبخشی | |
| Dioscorea alata | |
| مترادف[۲] | |
|
فهرست
| |
دیوسکورای بالدار – یام بنفش، ube نیز نامیده می‌شود (/ˈuːbɛ, -beɪ/)، یا یام بزرگتر، در میان بسیاری از نام‌های دیگر – گونه ای از یام (یک غده) است. غده‌ها معمولاً بنفش روشن هستند - بنفش تا اسطوخودوس روشن (از این رو نام رایج است)، اما رنگ برخی از کرم تا سفید ساده است. گاهی با تارو و سیب‌زمینی شیرین اوکیناوا beniimo (紅芋) (Ipomoea batatas cv. Ayamurasaki) اشتباه گرفته می‌شود، اما D. alata نیز در اوکیناوا رشد می‌کند. D. alata با منشأ آن در مناطق استوایی آسیا از زمان‌های قدیم برای انسان شناخته شده‌است.
نام‌ها
[ویرایش]از آنجایی که به دنبال خاستگاه خود در آسیا، به ویژه فیلیپین، از طریق مناطق گرمسیری آمریکای جنوبی و جنوب شرقی ایالات متحده، D. alata با نام‌های مختلف در این مناطق شناخته می‌شود. تنها در زبان انگلیسی، به غیر از یام بنفش، نام‌های رایج دیگر عبارتند از یام ده‌ماهه، یام آبی، یام سفید، یام بالدار، یام بنفش، پیکانی گویانا یا به سادگی یام.[۳]
تاریخچه کشت
[ویرایش]
دیوسکورای بالدار یکی از مهم‌ترین محصولات اصلی در فرهنگ‌های استرالیایی است. این یکی از گونه‌های مختلف سیب زمینی است که به‌طور مستقل در جزیره جنوب شرقی آسیا و گینه نو برای غده‌های نشاسته ای خود اهلی و پرورش داده شد، از جمله یام گرد (Dioscorea bulbifera), ubi gadong (Dioscorea hispida)، یام کوچک (Dioscorea esculenta)، اقیانوس آرام. یام (Dioscorea nummularia)، یام پنج برگ (Dioscorea pentaphylla) و یام مدادی (Dioscorea transversa).[۴] در این میان، D. alata و D. esculenta تنها مواردی بودند که به‌طور منظم کشت و خورده می‌شدند، در حالی که بقیه معمولاً به‌عنوان غذای قحطی در نظر گرفته می‌شدند زیرا سطح سم دیوسکورین بالاتری داشتند که مستلزم تهیه صحیح آنها قبل از مصرف است.[۵] D. alata نیز بیشتر از D. esculenta کشت می‌شود، عمدتاً به دلیل غده‌های بسیار بزرگتر آن.[۶]
D. alata و D. esculenta برای حمل و نقل طولانی در کشتی‌های آسترونزی مناسب‌ترین آنها بودند و در تمام یا بیشتر محدوده گسترش آسترونزی حمل شدند. D. alata به‌طور خاص به جزایر اقیانوس آرام و نیوزیلند معرفی شدند. آنها همچنین توسط مسافران آسترونزی به ماداگاسکار و کومور منتقل شدند.[۷][۸]
مرکز منشأ یام بنفش در فیلیپین است، اما شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهد که قبل از گسترش استرونزی در جزیره جنوب شرقی آسیا و گینه نو مورد بهره‌برداری قرار گرفته‌است. عقیده بر این است که یام ارغوانی یک کشت‌زای واقعی است که فقط از شکل‌های کشت‌شده آن شناخته می‌شود. اکثریت قریب به اتفاق ارقام عقیم هستند، که ورود آن را به جزایر صرفاً توسط عامل انسانی محدود می‌کند و آنها را به شاخص خوبی از حرکت انسان تبدیل می‌کند. برخی از نویسندگان، بدون شواهد، منشأ آن را در سرزمین اصلی آسیای جنوب شرقی پیشنهاد کرده‌اند، اما بیشترین تنوع فنوتیپی را در فیلیپین و گینه نو نشان می‌دهد.[۹][۱۰][۱۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ Dioscorea alata was first described and published in Species Plantarum 2: 1033. 1753. "Name - Dioscorea alata L." Tropicos. Saint Louis, Missouri: Missouri Botanical Garden. Retrieved May 26, 2011.
- ↑ "The Plant List: A Working List of All Plant Species". Archived from the original on 13 May 2024. Retrieved 21 February 2024.
- ↑ "Dioscorea alata", شبکه اطلاعاتی منابع ژرم‌پلاسم (GRIN), سرویس تحقیقات کشاورزی آمریکا (ARS), وزارت کشاورزی ایالات متحده آمریکا (USDA), retrieved May 26, 2011
- ↑ Barker, Graeme; Hunt, Chris; Barton, Huw; Gosden, Chris; Jones, Sam; Lloyd-Smith, Lindsay; Farr, Lucy; Nyirí, Borbala; O'Donnell, Shawn (August 2017). "The 'cultured rainforests' of Borneo" (PDF). Quaternary International. 448: 44–61. Bibcode:2017QuInt.448...44B. doi:10.1016/j.quaint.2016.08.018.
- ↑ Bevacqua, Robert F. (1994). "Origin of Horticulture in Southeast Asia and the Dispersal of Domesticated Plants to the Pacific Islands by Polynesian Voyagers: The Hawaiian Islands Case Study" (PDF). HortScience. 29 (11): 1226–1229. doi:10.21273/HORTSCI.29.11.1226.
- ↑ "*Qufi ~ Uwhi, uhi". Te Mära Reo: The Language Garden. Benton Family Trust. Retrieved 21 January 2019.
- ↑ Crowther, Alison; Lucas, Leilani; Helm, Richard; Horton, Mark; Shipton, Ceri; Wright, Henry T.; Walshaw, Sarah; Pawlowicz, Matthew; Radimilahy, Chantal (14 June 2016). "Ancient crops provide first archaeological signature of the westward Austronesian expansion". Proceedings of the National Academy of Sciences. 113 (24): 6635–6640. Bibcode:2016PNAS..113.6635C. doi:10.1073/pnas.1522714113. PMC 4914162. PMID 27247383.
- ↑ Beaujard, Philippe (August 2011). "The first migrants to Madagascar and their introduction of plants: linguistic and ethnological evidence" (PDF). Azania: Archaeological Research in Africa. 46 (2): 169–189. doi:10.1080/0067270X.2011.580142.
- ↑ Malapa, R.; Arnau, G.; Noyer, J.L.; Lebot, V. (November 2005). "Genetic Diversity of the Greater Yam (Dioscorea alata L.) and Relatedness to D. nummularia Lam. and D. transversa Br. as Revealed with AFLP Markers". Genetic Resources and Crop Evolution. 52 (7): 919–929. doi:10.1007/s10722-003-6122-5.
- ↑ Cruz, V.M.V.; Altoveros, N.C.; Mendioro, M.S.; Ramirez, D.A. (1999). "Geographical patterns of diversity in the Philippine edible yam collection". Plant Genetic Resources Newsletter. 119: 7–11.
- ↑ Paz, Victor J. (1999). "Neolithic Human Movement to Island Southeast Asia: The Search for Archaeobotanical Evidence". Indo-Pacific Prehistory Association Bulletin. 18 (Melaka Papers Vol. 2): 151–158. doi:10.7152/bippa.v18i0.11710.
پیوند به بیرون
[ویرایش]- "Dioscorea alata". سیستم اطلاعاتی جامع تاکسونومیک.
- Images from Forestry Images (webpages from the University of Georgia's Center for Invasive Species and Ecosystem Health)