جذب سطحی
برجذبش[۱] یا جذب سطحی (انگلیسی: Adsorption) فرایند جذب اتمها یا مولکولهای موجود در یک مایع یا گاز در تماس با یک سطح جامد است. این جذب بوسیله نیروهای چسبندگی و همدوسی روی میدهد.
جذب سطحی به دو نوع شیمیایی و فیزیکی تقسیم میشود، جذب سطحی فیزیکی با نیروهای سست بلندبرد مانند نیروی واندروالسی آغاز و با نیروهای نیرومند کوتاهبرد مانندیونی و فلزی پایان مییابد و نیروی کووالانسی نیز جذب سطحی شیمیایی است که با انجام واکنش ایجاد میشود.
در جذب فیزیکی هرچه اختلاف دمای بین سطح جامد و مواد جذبی بیشتر باشد، جذب زودتر روی میدهد زیرا انرژی گرمایی مواد، نیروی محرکه جذب روی سطح است.
ایزوترمهای جذب سطحی
[ویرایش]اندازهگیری میزان جذب سطحی در دمای ثابت انجام میگیرد. معیار اندازهگیری میزان جذبشونده روی جذبکننده بر حسب فشار برای جذبشوندهٔ گازی و بر حسب غلظت برای جذبشوندهٔ مایع است. ایزوترمهای جذب رابطههای ریاضیاند که میزان مادهٔ جذبشده روی سطح را نشان میدهند. چهار ایزوترم جذب شناخته شده ازینقرارند:
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ «برجذبش» [شیمی، فیزیک] همارزِ «adsorption» (انگلیسی)؛ منبع: گروه واژهگزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. پارامتر
|عنوان= یا |title=
ناموجود یا خالی (کمک)
- بارو، گ. م. (۱۳۸۸). شیمی فیزیک. ج. اول. تهران: مرکز نشر دانشگاهی. شابک ۹۷۸۹۶۴۰۱۰۱۶۵۰.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Adsorption». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۱ می ۲۰۱۲.