تریپیتاکا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
معادل‌های
تریپیتاکا
انگلیسیTripiṭaka، Three Baskets
پالیTipiṭaka
سانسکریتत्रिपिटक
Tripiṭaka
بنگالیত্রিপিটক
برمه‌ایပိဋကတ် သုံးပုံ
[pḭdəɡaʔ θóʊɴbòʊɴ]
چینی三藏
(پین‌یینsānzàng)
ژاپنی三蔵 (さんぞう)
(rōmaji: sanzō)
خمرព្រះត្រៃបិដក
کره‌ای삼장 (三臧)
(RR: samjang)
سینهالیත්‍රිපිටකය
تایلندیพระไตรปิฎก
ویتنامیTam tạng
فهرست موضوعات بودایی

تریپیتاکا (به انگلیسی: Tripiṭaka) یا تیپیتاکا (به انگلیسی: Tipiṭaka) یا سه سبد اصطلاحی سنتی برای کتاب مقدس بوداییان است.[۱][۲] این کتاب یا متون، منبع متعارف مورد احترام و به‌طور انحصاری معتبر در کیش تراواده بوداگرایی است. کیش مهایانه بوداییان نیز این متون را محترم می‌شمارند و معتبر می‌دانند اما بر خلاف پیروان تراواده برای متون مختلف مشتق از آن و تفسیرهایی که بعدها شکل گرفته‌اند نیز احترام قایل هستند.[۱][۳]

قالب چوبی تریپیتاکا کوریانا در معبد هائینسا در کره جنوبی.

تاریخچه[ویرایش]

تریپیتاکا بین حدود سال ۵۰۰ پیش از میلاد تا آغاز سده اول میلادی شکل گرفته و به احتمال زیاد برای نخستین بار در قرن اول پیش از میلاد نوشته شده‌است.[۳]

سه بخش[ویرایش]

هر گروه از بوداییان خرده فرهنگ خاص خود را برای معبد خود دارند که توسط سانگها نوشته شده‌است.

هر مجموعه متشکل از ۳۲ کتاب در سه بخش یا سبدهای آموزه است:

  1. سبد انتظار نظم و انضباط از راهبان (Vinaya PiṭakaVinaya Piṭaka
  2. سبد گفتمان (Sūtra Piṭaka ،Nikayas)
  3. سبد ویژه دکترین (Abhidharma Piṭaka).[۱][۳][۴]

به‌ویژه ساختار رفتاری و اخلاقی فضایل سبد نخست به برخی قسمت‌های دارماسوسترا (Dharmaśāstra) در متون هندو شباهت دارد.[۵]

زبان[ویرایش]

بسیاری از تریپیتاکاهای موجود به زبان پالی برخی به زبان سانسکریت و برخی هم به دیگر زبان‌های آسیایی هستند.[۴]

ترجمه به فارسی[ویرایش]

از تریپیتاکا و بخش‌های مختلف آن چندین ترجمه به زبان فارسی تهیه شده و با مشخصات زیر به چاپ رسیده‌است:

  • مونیندو، آجان، داماپادا: راه داما: مجموعه‌ای از خطابه‌های بودا، ترجمۀ کیوان تفتی، تهران: لوح زرین‏‫‬، ۱۴۰۰؛ ‏‫‬۹۳ ص.
  • ت‍ری‍پ‍ی‍ت‍اک‍ا: آم‍وزش‍‌ه‍ای‌ ب‍ودا، ب‍ن‍ی‍اد ت‍روی‍ج‌ ب‍ودا، ت‍رج‍مۀ ک‍اووس‌ م‍ف‍خ‍م‌ ای‍ن‍ال‍و، ت‍ه‍ران‌ : س‍ل‍م‍ک‌ ، ۱۳۸۴؛ ص‌ ۱۱۹.
  • تری‌پیتاکا: چ‍ن‍ی‍ن‌ گ‍ف‍ت‌ ب‍ودا، گردآورنده بوکیو دندو کیوکای، ت‍رج‍م‍ۀ ه‍اش‍م‌ رج‍ب‌زاده‌ از م‍ت‍ون‌ ان‍گ‍ل‍ی‍س‍ی‌ و ژاپ‍ن‍ی‌، ویراست ۲، ت‍وک‍ی‍و: ب‍ن‍ی‍اد ت‍روی‍ج‌ آئ‍ی‍ن‌ ب‍ودا‏‫، ۱۹۸۵ ‬م‬‬‏‫= ۱۳۶۴؛ ۳۰۷ ص‌.‬
    • تری‌پیتاکا: چ‍ن‍ی‍ن‌ گ‍ف‍ت‌ ب‍ودا، بنیاد ترویج بودا (ژاپن)، ت‍رج‍م‍ۀ ه‍اش‍م‌ رج‍ب‌زاده‌، تهران: طرح نو‏‫، ۱۳۸۹؛ ‏‫۳۲۵ ص.‭‬
  • تری‌پیتاکا، سوترپیتاکا، خوداکانیکایا، دهمه‌پده: حکمت بودا (ذمه پده) : متنی‌ کهن منتسب به بودا، ترجمه و تصحیح از پالی به انگلیسی فردریش‌ماکس مولر، ترجمۀ فارسی محمدجواد ادبی، تهران: نغمه نواندیش‏‫، ۱۳۸۷؛ ‫۱۵۱ ص.‬
  • ت‍ری‌ پ‍ی‍ت‍اک‍ا، س‍وت‍راپ‍ی‍ت‍اک‍ا، خ‍وداک‍ان‍ی‍ک‍ای‍ا، ده‍م‍ه‌ پ‍ده‌: خ‍ردب‍ودا (دم‌پ‍اده‌)، ت‍رج‍م‍ه‌ و وی‍رای‍ش‌ ف‍ری‍دری‍ش‌م‍اک‍س‌ م‍ول‍ر، ب‍رگ‍ردان‌ ف‍ارس‍ی‌ م‍ه‍دی‌ ب‍اق‍ی‌ و ش‍ی‍ری‍ن‌ م‍خ‍ت‍اری‍ان‌، ت‍ه‍ران‌: ق‍ص‍ه‌، ۱۳۸۳؛ ۱۱۲ ص‌.
  • تری‌پیتاکا، سوترپیتاکا، خوداکانیکا‌یا، دهمه‌پده: داماپادا (متن کهنه بودایی)، ترجمه، گردآوری و ویرایش رابرت ون‌دویر، برگردان فرامرز جواهری‌نیا، تهران: مثلث، ۱۳۸۶؛ ۱۲۹ ص.
  • ن‍ات‌ ه‍ان‌، ت‍ی‍ک‌، در خ‍ن‍دۀ ت‍و ج‍ه‍ان‍ی‌ م‍ی‌خ‍ن‍دد، وی‍راس‍ت‍ار پ‍ی‍ت‍ر ل‍وی‍ت‌، ت‍رج‍م‍ۀ ع‍ل‍ی‌ ب‍رزگ‍ر، ت‍ه‍ران‌: داری‍ن‍وش‌، ۱۳۸۴؛ ص‌ ۷۹.
  • ری‌پیتاکا، سوتراپیتاکا، پرگیاپارمیتا، هریدیه: ساحل نیروانه، شرح سوتره‌ دل (متن بودایی مهایانه) بر اساس تفسیرهای هندی و تبتی، علیرضا شجاعی، ویراستار مریم ربانی، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها(سمت)، پژوهشکدۀ تحقیق و توسعه علوم انسانی، قم: دانشگاه ادیان و مذاهب‏‫، ۱۳۹۷؛ هفت+‫۲۷۹ ص.
  • تری‌پیتاکا، سوتراپیتاکا، پرگیاپارمیتا، وجره چهیدیکه، سورۀ الماس و سورۀ دل (دو متن بودایی)، همراه با سه شرح از: هویی ننگ، د.ت. سوزوکی و ادوارد کونتسه‏‫، پژوهش و برگردان علی پاشایی، با همکاری علی‌رضا شجاعی، تهران‏‫: دیبایه‏‫، ۱۳۹۷؛ ‫۲۹۴ ص.‬‏‫

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Tipitaka Encyclopedia Britannica (2015)
  2. "Buddhist Books and Texts: Canon and Canonization."
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Barbara Crandall (2012). Gender and Religion, 2nd Edition: The Dark Side of Scripture. Bloomsbury Academic. pp. 56–58. ISBN 978-1-4411-4871-1.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ Richard F. Gombrich (2006). Theravada Buddhism: A Social History from Ancient Benares to Modern Colombo. Routledge. p. 4. ISBN 978-1-134-21718-2.
  5. Oskar von Hinuber (1995), Buddhist Law according to the Theravada Vinaya: A Survey of Theory and Practice, Journal of International Association of Buddhist Studies, volume 18, number 1, pages 7-46

منابع[ویرایش]