بهاءالدین بامشاد
| بهاءالدین بامشاد | |
|---|---|
| ژانر | موسیقی کلاسیک موسیقی کلاسیک ایرانی |
| ساز(ها) | پیانو |
| همکاری‌های مرتبط | ریاست هنرستان عالی موسیقی ریاست اداره فرهنگ عامه |
| سازهای اصلی | |
| پیانو | |
بهاءالدین بامشاد رئیس اسبق هنرستان عالی موسیقی و موسیقی‌دان ایرانی بود.
زندگی هنری
[ویرایش]بهاءالدین بامشاد فارغ‌التحصیل دوره اول مدرسه موسیقیِ علینقی وزیری بود. در سال ۱۳۳۰ با مهاجرت روبیک گریگوریان به آمریکا مدتی حشمت سنجری و «شمس‌الدین بهبهانی» مدیریت امور هنرستان عالی موسیقی را بر عهده گرفتند در این زمان بهاءالدین بامشاد، معاونت هنرستان را در اختیار گرفت.[۱] در سال ۱۳۳۱ حکم ریاست هنرستان عالی موسیقی به او تفویض شد که تا سال ۱۳۳۵ به طول انجامید.[۲]
در سال ۱۳۳۵ در اداره کل هنرهای زیبای کشور واحدی به نام «اداره فرهنگ عامه» تشکیل شد و بهاءالدین بامشاد به ریاست آن منصوب شد.[۳] مقاله ای با عنوان «گوشه‌های هفت دستگاه» در آذر سال ۱۳۳۷ به قلم بهاءالدین بامشاد در مجله موسیقی شماره ۲۷ به چاپ رسیده‌است.[۴]
هنرستان عالی موسیقی در زمان ریاست بامشاد
[ویرایش]در زمان اداره امور هنرستان توسط بهاءالدین بامشاد اقدامات مهمی انجام گرفت از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:[۱]
تقسیم‌بندی هنرستان عالی موسیقی به ۳ دورهٔ ابتدایی، متوسطه و عالی
در دوره ابتدایی علاوه بر دروس معمولی، درس‌های مقدماتی موسیقی به صورت علمی و عملی تدریس می‌شد.
دورهٔ متوسطه به ۲ دورهٔ تقسیم شد که شامل آموزش ویلن، ویلن آلتو، ویلنسل، کنترباس، فلوت، ابوا، قره نی (کلارینت)، باسون، کر (هورن)، پیانو، ترومپت، ترومبون، هارپ، سازهای کوبه ای، آواز و هارمونی تخصصی می‌شد.
دورهٔ عالی هنرستان برای رشته کمپوزیسیون (آهنگسازی) ۴ سال و برای سایر رشته‌ها ۳ سال تعیین شد. رشته‌های تخصصی این دوره شامل آواز، موسیق نظامی، رهبری ارکستر، آهنگسازی و ساز تخصصی بود.
در سال تحصیلی ۳۴–۱۳۳۳ تعداد دانش آموزان هنرستان عالی موسیقی به ۳۵۰ نفر رسید. ازاین تعداد حدود ۱۵۰ نفر در دورهٔ ابتدایی، ۱۷۰ نفر در دورهٔ متوسطه و حدود ۳۰ نفر در دورهٔ عالی مشغول به تحصیل بودند. حدود ۶۰ نفر نیز از هنرجویان رشته موسیقی نظامی بودند. تعداد مدرسان و استادان هنرستان در این دوره، در حدود ۴۰ نفر بود.
از اقدامات دیگر در دوره ریاست بامشاد، تشکیل کلاس‌های شبانه در هنرستان بود. در این کلاس‌ها رشته‌های مختلف موسیقی نظیر: تئوری موسیقی، سلفژ، دیکته موسیقی، هارمونی، کنترپوان و فوگ و ساز به هنرجویان آموزش داده می‌شد.
در سال تحصیلی ۳۵–۱۳۳۴ تغیرات جدیدی در اساسنامه هنرستان ایجاد شد که به شرح زیر است:
هنرستان از یک بخش «تهیه» و ۲ بخش «متوسطه» و «عالی» (کنسرواتوار) تشکیل شد. بخش تهیه به منظور آماده کردن هنرجو برای ورود به کنسرواتوار بود و شامل کلاس‌های چهارم، پنجم و ششم ابتدایی می‌شد.
دوره متوسطه شامل ۲ قسمت «سیکل اول» و «سیکل دوم» بود. در سیکل اول متوسطه از ساعات تدریس درس‌های غیر موسیقی کاسته و به ساعات درس‌های موسیقی اضافه شد.
در سیکل دوم متوسطه فقط دروس موسیقی آموزش داده می‌شد. در درس‌های دوره عالی تجدید نظر شده و درس‌های جدیدی به آن اضافه شد، به‌طور مثال در رشته آهنگسازی درس «تمرین‌های ضربی» حذف شده و ادبیات فارسی و تلفیق شعر و موسیقی جایگزین شد. هنرجو با گذراندن دروس: هارمونی عمومی، استاتیک و فرم موسیقی، تاریخ موسیقی، سازشناسی، آکوستیک، روانشناسی، پیانو اجباری و ساز تخصصی، دورهٔ دوم متوسطه را طی ۲ الی ۴ سال می‌گذراند و مدرک دیپلم را اخذ می‌نمود.
در فروردین سال ۱۳۳۵ با کناره‌گیری بهاءالدین بامشاد، گیتی امیرخسروی به ریاست هنرستان عالی موسیقی انتخاب شد. در این زمان «پاشا اشرفی» و «بهاءالدین بامشاد» به سمت معاونت فنی و اداری هنرستان منصوب شدند.
پانویس
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ امیراشرف آرانپور. «تاریخچه ای از هنرستان عالی موسیقی» (PDF). پرتال جامع علوم انسانی.
- ↑ «تاریخچه هنرستان موسیقی». هنرستان موسیقی پسران. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۸ دسامبر ۲۰۱۸.
- ↑ «از اوسانه و نیرنگستان تا کتاب کوچه». انسان‌شناسی و فرهنگ. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ مارس ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۸ دسامبر ۲۰۱۸.
- ↑ «گوشه‌های هفت دستگاه». پرتال جامع علوم انسانی.
منابع
[ویرایش]- هنرستان موسیقی پسران۱ بایگانی‌شده در ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۳ توسط Archive.today
- هنرستان موسیقی پسران۲
- پرتال جامع علوم انسانی
- حوزه هنری[پیوند مرده]