اوژن ساووا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اژن ساووا
زاده۱۸ اکتبر ۱۶۶۳
Hôtel de Soissons, پاریس
درگذشته۲۱ آوریل ۱۷۳۶ (۷۲ سال)
وین
مدفن
وفاداری امپراتوری هابسبورگ
جنگ‌ها و عملیات‌هاجنگ بزرگ عثمانی
نبرد زنتا
جنگ نه ساله
جنگ‌های جانشینی اسپانیا
نبرد کارپی
Battle of Chiari
Battle of Blenheim
Battle of Turin
Battle of Toulon
نبرد اودنرد
Siege of Lille
Battle of Malplaquet
Battle of Denain
Austro-Turkish War of 1716–18
Battle of Petrovaradin
Battle of Belgrade
جنگ جانشینی لهستان

اوژن دو ساووا (فرانسوی: Eugène de Savoie, prince de Savoie-Carignan‎؛ زاده ۱۸ اکتبر ۱۶۶۳ – درگذشته ۲۱ آوریل ۱۷۳۶) فیلدمارشال ارتش امپراتوری مقدس روم و دودمان هابسبورگ در طول قرن‌های ۱۷ و ۱۸ بود. او یکی از موفق‌ترین فرماندهان نظامی زمان خود بود و در دربار امپراتوری در وین به بالاترین مناصب دولتی رسید.

وی که در دربار لوئی چهاردهم فرانسه بزرگ شد، بر اساس رسوم دربار قرار بود به مقام کشیشی بگرود، اما در سن نوزده سالگی شغل نظامی را تعیین کرد. بر اساس فیزیک بدنی و تحمل ضعیف او و شاید به دلیل رسوایی مادرش الیمپ به اتهام مسموم‌کردن و جادوگری، او توسط شاه برای خدمت در ارتش فرانسه طرد شد. اوژن نیز به دربار هابسبورگ نقل مکان و به امپراتوری مقدس روم خدمت کرد.

اوژن در حرفه شش دهه‌ای خود، به سه امپراتور مقدس روم خدمت کرد: لئوپولد یکم، یوزف یکم و کارل ششم. اولین تجربیات او در نبرد وین در سال ۱۶۸۳ و پس از آن جنگ بزرگ عثمانی، قبل از خدمت در جنگ نه‌ساله، در کنار پسر عمویش، دوک ساووا، علیه عثمانی‌ها بود. شهرت وی با پیروزی قاطع در برابر عثمانی در نبرد زنتا در سال ۱۶۹۷ به‌دست آمد و او را در سراسر اروپا به شهرت رساند.

اوژن جایگاه خود را در طول جنگ جانشینی اسپانیا ارتقاء داد؛ مشارکت او با جان چرچیل پیروزی‌هایی را علیه فرانسوی‌ها در میدان‌های نبرد بلانهایم (۱۷۰۴)، اودنرد (۱۷۰۸) و مالپلاک (۱۷۰۹) تضمین کرد. او در جنگ به عنوان فرمانده امپراتوری در شمال ایتالیا، به ویژه در نبرد تورین (۱۷۰۶) موفقیت بیشتری کسب کرد. تجدید خصومت‌ها علیه عثمانی در جنگ اتریشی-ترکی با پیروزی در نبردهای پترووارادین (۱۷۱۶) و رویارویی سرنوشت‌ساز در محاصره بلگراد در سال ۱۷۱۷، شهرت او را تثبیت کرد.

در اواخر دهه ۱۷۲۰، نفوذ اوژن و دیپلماسی ماهرانه او توانست متحدان قدرتمند امپراتور را در مبارزات خود با دودمان بوربون تضمین کند، اما در سال‌های آخر عمرش موفقیت کمتری به عنوان فرمانده کل ارتش داشت. آخرین درگیری او، جنگ جانشینی لهستان بود. اگرچه نظرات در مورد شخصیت او متفاوت است، اما هیچ اختلافی در مورد دستاوردهای بزرگ او وجود ندارد: او به نجات امپراتوری هابسبورگ از تسخیر فرانسه کمک کرد، نیروی عثمانی به سمت غرب را شکست داد و مناطقی را که برای یک قرن و نیم تحت کنترل عثمانی بود، بازپس کرد. او یکی از حامیان بزرگ هنر هم بود که میراث معماری او هنوز در وین قابل مشاهده است.

اوژن در ۲۱ آوریل ۱۷۳۶ در خانه‌اش در خواب در سن ۷۲ سالگی درگذشت.

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]